Een plek waar naar rechtvaardigheid wordt gestreefd

Daar wilde Ellie Lust werken.

Afgelopen zaterdag las ik een interview met haar in NRC.

Misschien ken je haar van Opsporing Verzocht, Wie is de Mol? of Ellie op patrouille.

Als kind wilde ze al bij de politie.

Ze vond het stoer en te gek werk.

Maar misschien nog belangrijker voor haar was, dat de Politie een plek was waar naar rechtvaardigheid werd gestreefd.

Kennelijk was ze als roodharig meisje gepest.

Mede daarom waren de verzetsverhalen van haar grootvader voor haar belangrijk.

En herinnert ze zich nog altijd het opschrift bij een standbeeld op een pleintje in Oostzaan waar ze elke dag met haar tweelingzus langsliep: ‘Waar recht tot onrecht wordt, wordt verzet tot plicht.’

Ze is nu bijna een jaar weg bij de politie en doet nu TV-werk.

Ze geeft te kennen wel geworsteld te hebben met de vraag of TV-werk voor haar wel zinvol genoeg is.

Want als je voor de politie werkt, dan heeft dat per definitie maatschappelijk impact.

En als je voor de TV werkt?

Ze wil in elk geval iets doen waarmee ze nog steeds iets mag betekenen voor de mensen.

Het is voor haar de vraag of Ellie op Patrouille dat is.

Het sterkt haar dat veel mensen het een leuk programma vinden.

Ze probeert in elk geval bewust goede keuzes te maken met betrekking tot de programma’s die ze maakt.

Zodat ze achter de doelen van haar werk kan blijven staan.

Want, als je je niet kunt verenigen met de doelen van je werk, dan gaat er iets wringen op zingevingsgebied.

Een paar mooie voorbeelden daarvan las ik in het boek Werk verzetten van Henk Steenhuis.

Het zijn tevens voorbeelden van hoe je als werknemers invloed kunt ontwikkelen op de doelstellingen van je werkgever.

Zo hebben medewerkers van Nutricia zich verzet tegen genetisch gemodificeerde groenten in babyvoeding.

Als die groente in de babyvoeding zou worden gestopt, dan wilden zij die voeding niet meer aan hun eigen kinderen geven.

Dat argument was doorslaggevend voor hun werkgever.

En zo kreeg Roger van Boxtel, die in 2015 voor één jaar werd benoemd als president-directeur van NS, de opdracht de rust en het vertrouwen te herstellen bij de spoorwegen.

Dat bleek ook wel nodig.

Want van Boxtel kreeg van medewerkers te horen dat ze het gevoel hadden voor een criminele organisatie te werken.

En als je jezelf niet wilt vereenzelvigen met een crimineel, dan wil je als werknemer niet voor zo’n organisatie werken.

En nu aan jou de vraag ‘Hoe zit jij in je werk?’.

Hoe zou je de doelen formuleren van de organisatie waar je werkt?

Is er voor jouw gevoel een goede match tussen jouw persoonlijke waarden en de waarden die men hanteert in de organisatie waar je werkt of waarvoor je werkt?

Zo nee, waarin verschillen die waarden?

Hoe zorgen die verschillen voor wrijving?

Met wie zou het zinnig zijn het gesprek aan te gaan over die verschillen tussen jouw persoonlijke waarden en de waarden in je werk?

En welke bijdrage levert de organisatie waar je werkt?

In hoeverre matcht dat met waar jij een bijdrage aan wilt leveren?

Heb je überhaupt een beeld van waar jij een bijdrage aan wilt leveren met het werk dat je doet?

Heb je het gevoel dat er geen goede match is tussen jouw persoonlijke waarden en de doelen van je werk?

Het in jouw huidige werk wringt op zingevingsgebied?

Zou je daarover het gesprek aan willen gaan buiten je werk?

Neem gerust contact met me op.

Graag maak ik tijd voor je vrij.