Neem jij ook weleens stiekem vrij om je werk af te krijgen?

Tegen je baas zeggen dat je een paar dagen vrij neemt om te chillen en leuke dingen te doen.

Bijvoorbeeld met je vriend of vriendin.

Of met je kinderen.

Terwijl je in werkelijkheid vrij neemt omdat het je niet lukt om in de baas zijn tijd jouw werk af te krijgen.

Leaveism noemen ze dat.

 

Het is iets anders dan absenteïsme.

Of noem het gewoon verzuim.

Bij absenteïsme meld je je als werknemer ziek.

Of je dan écht ziek bent, dat is niet altijd duidelijk.

 

Ben je écht ziek, dan is het wit verzuim.

Maar je kunt je ook ziekmelden, zonder dat je écht ziek bent.

Dat is het zwarte verzuim.

Dan heb je ook nog grijs verzuim.

En zoals zo vaak bij grijze gebieden, gaat het dan om een ziekmelding op grond van reële klachten, maar waarbij het twijfelachtig is of je écht niet tot werken in staat bent.

 

Maar bij leaveism ben je dus niet ziek.

Maar lekker in je vel zit je ook niet.

Helemaal niet zelfs.

Want het lukt je niet om je werk af te krijgen in werktijd.

Ook niet met een beetje overwerken.

Of met je werk mee naar huis nemen en het dan ’s avonds thuis afmaken.

 

Je zit zodanig met je werklast in je maag, dat je vrij neemt om in eigen tijd je werk af te maken.

Want het is niet makkelijk om te onderkennen en voor de buitenwacht toe te geven dat je de werklast als te zwaar ervaart.

Je zelfbeeld gaat aan diggelen.

En het ondermijnt je status.

 

Leaveism kun je dan ook zien als een vorm van werkschaamte.

Je schaamt je ervoor dat het je niet lukt om binnen jouw werkuren de aan jou opgedragen taken uit te voeren en af te ronden.

Je ziekmelden wil je niet, want ziek ben je niet.

Toch heb je even ademruimte nodig om jouw werk af te kunnen maken.

En wat doe je dan?

Je kiest eieren voor je geld en neemt een paar vrije dagen op.

Maar wat je met die dagen daadwerkelijk gaat doen?

Dat hou je voor jezelf.

Want je wilt het koste wat het kost voorkomen dat men daarachter komt.

 

In het rapport van WOinactie staan de nodige staaltjes van leaveism.

Het ergst daarvan is volgens Aukje Nauta, Bijzonder Hoogleraar aan de Universiteit Leiden, misschien nog wel ouderschapsverlof-isme.

Een werknemer schrijft: “De enige uitweg die ik zie om mijn werkdruk te verlichten, is om ouderschapsverlof aan te vragen.”

Een ander heeft dat al gedaan.

Hij schrijft dat hij ouderschapsverlof heeft opgenomen om zijn taken te kunnen vervullen.

Dus niet om die 8 uur per week met zijn kinderen door te brengen.

 

Overigens blijkt uit het rapport van WOinactie dat werkenden in het Wetenschappelijk Onderwijs gemiddeld 36% van hun reguliere contractomvang extra werken.

Dat is zo’n 12 tot 15 uur per week.

Zie die maar eens bij elkaar te sprokkelen als je al fulltime werkt.

 

Kenbaar maken dat je je werk niet afkrijgt in werktijd vraagt lef.

Zeker als je niet sterk in je schoenen staat en je ervoor schaamt dat je jouw werk niet afkrijgt.

Of bang bent om je positie en status te verliezen.

Dan houd je een te grote werklast algauw liever voor jezelf.

Neem je jouw werk mee naar huis om het daar af te maken.

En lukt dat je niet?

Dan neem je maar een paar dagen vrij.

Liever dat, dan je onvermogen kenbaar maken in een gesprek met je baas.

 

En werk je niet fulltime, maar parttime?

Het is een valkuil om je werk uit te laten dijen in jouw vrije tijd.

Zeker als je makkelijk kunt uitwijken naar privé tijd.

Met als gevolg dat je fulltime met je werk bezig bent, maar zonder dat je als fulltime kracht beloond wordt.

 

 

 

Zou je wel ander werk willen?

Vooral ook omwille van de overwerkcultuur in jouw organisatie? 

Maar weet je niet wat je op de arbeidsmarkt te bieden hebt?

Wat voor werk je zou willen doen en wat voor organisatie wél bij jou past?

Neem gerust contact met me op.

Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.