Waarom onderzoek doen naar behoeften niet voor iedereen even gemakkelijk is

Handreikingen voor succesvol onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt en behoeften boven water krijgen

Lees je al langere tijd mijn artikelen? Dan weet je dat onderzoek doen naar waar mensen zoals jij nodig zijn, een belangrijk onderdeel is van mijn methode.

Als een ondernemer je onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt en die boven water krijgen. Om daar vervolgens met wat jij als werk wilt doen en wat jij te bieden hebt, op in te spelen.

En in optima forma, zo een mooie baan te creëren.

Dat klinkt heel mooi en dat is het ook. Maar dat onderzoek doen gaat niet iedereen even gemakkelijk af. Dat zie ik ook bij mijn coachklanten.

De een legt met gemak contacten, komt mogelijkheden op het spoor en weet binnen korte tijd, zelfs binnen een paar weken, een mooie baan te realiseren.

De ander kan verschrikkelijk tobben met het doen van zijn onderzoek. Gaat twijfelen aan zichzelf. Vraagt zich af wat er mis gaat. En wat hij anders zou kunnen doen om een positief effect te bereiken met het voeren van gesprekken.

Is dat laatste op jou van toepassing?

In mijn artikel geef ik je handreikingen voor succesvol onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt. Zodat je een positief effect bereikt met het voeren van netwerkgesprekken.

Succesvol je onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt heeft te maken met twee componenten

Succesvol je onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt heeft enerzijds te maken met de juiste techniek, anderzijds de juiste attitude.

Beide zijn cruciaal om het gewenste effect te bereiken met het voeren van netwerkgesprekken.

De basis is de juiste attitude. Ga je gesprekken aan vanuit de verkeerde attitude, dan kun je naar jouw inschatting wel een goed gesprek hebben, maar je loopt het risico dat je een averechts effect bereikt. In elk geval niet de doelen realiseert die je voor ogen hebt.

De attitude van de nieuwsgierige onderzoeker versus de bedelmodus

Het doel van netwerken is iets anders dan vragen om een baan. Niet voor niets noem ik het de bedelmodus, ook al is de benaming gechargeerd.

In de bedelmodus hoop je dat jouw gesprekspartner, als lid van zijn organisatie, een bijdrage kan leveren aan de oplossing van jouw probleem. Dat is het niet hebben van een baan.

Ik realiseer me terdege dat het heel moeilijk voor je kan zijn om die attitude los te laten. Want het niet hebben van een baan, dat is wel de aanleiding voor het voeren van je gesprekken. En het vinden of het creëren van een mooie baan is wel jouw uiteindelijke doel.

De clou van goed onderzoeksgesprekken voeren is dat jij na je onderzoek iets kunt betekenen voor de organisatie waarmee je in gesprek bent. Doordat jij de oplossing bent voor hun probleem. En niet, dat de organisatie jouw probleem oplost.

Ga je gesprekken aan vanuit de bedelmodus, dan gaat het al gauw mis. Vooral bij mensen die je niet goed kent.

Voor succesvol onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt is de attitude van de nieuwsgierige onderzoeker cruciaal

Als nieuwsgierige onderzoeker betreed je belangstellend, gedreven en gepassioneerd het onderzoeksveld waar jouw passie ligt. 

Vanuit een onderzoekende houding en op basis van jouw expertise bedenk je jouw vragen voor het gesprek.

Daarbij kan het heel goed zijn dat je op basis van je achtergrondonderzoek op internet of op basis van eerdere gesprekken gekomen bent tot bepaalde hypotheses. En dat je als een echte onderzoeker door het stellen van je vragen wilt toetsen of jouw hypothese juist is.

En zo ja, dan heb jij mogelijk een aanpak, oplossing in je hoofd, waarmee jij als vervolg op het gesprek voor de organisatie van betekenis kunt zijn.

Maar wil je wat dat betreft de organisatie uiteindelijk een passend voorstel doen, dan moet je eerst een heel helder hebben van wat er speelt. Zodat jij boven water hebt waar jij een bijdrage aan kunt leveren.

De attitude van de nieuwsgierige onderzoeker kun je je eigen maken door te oefenen

Bijvoorbeeld door het doen van een onderzoek in een branche die je interessant vindt, maar niet direct voor werk.

Zo kan het zijn dat je graag bakt, geen banketbakker wilt worden, maar wel geïnteresseerd bent in de processen en de werkwijze in een banketbakkerij.

Of dat je geïnteresseerd bent in de ambachtelijke meubelmakerij. Of het werken op een architectenbureau, terwijl je daar zelf niet voor bent opgeleid en ook niet als architect aan het werk zou willen. Je bent zuiver nieuwsgierig hoe het er daar aan toe gaat.

Je zult ervaren dat je attitude dan bijna als vanzelf een andere is dan wanneer je misschien toch een beetje afhankelijk en onzeker, jouw gesprekken voert met betrekking tot werk.

Ga eerst vlieguren maken in de hobbysfeer. Zeker als je het doen van je onderzoek met betrekking tot werk vooralsnog moeilijk vindt. En als je je wat zekerder voelt, maak dan de overstap naar het voeren van gesprekken met betrekking tot werk.

In een volgend artikel lees je meer over de juiste techniek, als tweede component voor succesvol onderzoek doen naar behoeften op de arbeidsmarkt.

Heb je een goed beeld van wat je te bieden hebt en van het werk dat je wilt doen? Maar lukt het je niet om dat werk te realiseren?

Maak gerust een afspraak met me voor een oriënterend gesprek. Dat kan via deze link.