Luiheid vergt discipline

Het vraagt discipline om goed om te gaan met en gebruik te maken van je tijd, in een wereld van overvloed

 

Luiheid vergt discipline, dat lijkt een contradictio in terminis. Dat is het echter niet.

Een paar weken terug was ik aanwezig bij een presentatie van Marli Huijer. Marli Huijer is bijzonder hoogleraar filosofie aan de Erasmus Universiteit.

Zij schreef o.a. het boek Discipline; Overleven in overvloed.

Discipline speelt op veel fronten een rol. Niet alleen bij wat je bijvoorbeeld al dan niet eet of drinkt of al dan niet koopt. Maar discipline speelt ook een rol bij de manier waarop je omgaat met en gebruikmaakt van je tijd.

Zo heb je bijvoorbeeld voor Het Nieuwe Werken veel zelfdiscipline nodig. Je beslist immers voor een groot deel zelf wanneer en hoe je werkt.

Maar wist je dat je voor luiheid waarschijnlijk nog meer discipline nodig hebt?

Meer over omgaan met en gebruikmaken van je tijd in een wereld van overvloed, lees je in mijn artikel.

 

luiheid vergt discipline

 

Leven in overvloed vraagt discipline

 

Je realiseert het je vast niet altijd, maar in veel opzichten leven we in overvloed. We hebben een overvloed aan bijvoorbeeld producten, relaties, e-mails, tweets, maar ook een overvloed aan tijd. Ook al voelt dat laatste misschien niet zo.

In principe kun je met flexibele werktijden en zeker Het Nieuwe Werken beginnen en eindigen wanneer jij wilt. In wezen heb je 24/7 tijd.

Bovendien kun je nagenoeg alles altijd doen. Je kunt bijvoorbeeld dag en nacht reizen, shoppen, je entertainen en door de Social Media kun je het hele etmaal contact hebben met de hele wereld.

En door die overvloed wil je ook eerder alles doen.

Zo zegt Huijer in haar boek:

“Jonge werknemers zijn soms zo gedreven dat ze non-stop door blijven werken en dag en nacht ‘aan’ staan. (…..) Juist bij hen zien we dat hoe minder de omgeving hen disciplineert om op vaste momenten te stoppen, des te meer ze hun discipline inzetten om de tijd maximaal uit te buiten”.

Wat Huijer zegt over jonge werknemers geldt overigens met regelmaat ook voor minder jonge werknemers. Niet voor niets worstelen veel werkenden met de balans tussen werk en privé.

 

Het lijkt alsof sommige werkenden zich zozeer opjagen dat ze niet meer de discipline kunnen opbrengen om te stoppen.

Zo hoor ik bijvoorbeeld van coachklanten dat ze hun werk e-mail ’s avonds nog lezen op hun tablet in bed. En in hun vakantie hun werk e-mail lezen op hun tablet of smartphone.

Kennelijk is het dan moeilijk om de discipline op te brengen om dat niet te doen.

 

 

Discipline, wat is dat eigenlijk?

 

Er zijn veel betekenissen van het woord discipline.

In dit verband wordt bedoeld wat in de Van Dale orde genoemd wordt, gehoorzaamheid aan voorschriften.

Die voorschriften, gedragsregels worden vaak van buitenaf opgelegd.

Een gedisciplineerde werknemer is dan een werknemer die de regels en procedures binnen het bedrijf of de organisatie kent en zich daarnaar voegt.

Overigens kan een gedisciplineerde werknemer ook aan zichzelf regels opleggen en zich daar dan aan houden. Maar in een gezonde vorm zijn die regels dan vaak gekoppeld aan een hoger doel.

 

 

Discipline gekoppeld aan een hoger doel

 

In dat geval wordt de discipline niet van buiten af opgelegd, maar komt van binnenuit.

Dat doet me denken aan een van mijn oud-coachklanten. Als resultante van het coachtraject is zij naast haar werk gestart met een Master Onderwijskunde.

Ondanks haar volle agenda met vier dagen werken en daarnaast colleges volgen, studeert zij gedisciplineerd. Ze geniet bovendien intens van haar studie.

Zij weet heel goed in welke richting zij zich verder wil ontwikkelen. Door de intrinsieke motivatie geeft dat veel discipline om aan de gang te gaan en te blijven met haar studie.

Hogere doelen hebben alles te maken met waar jij warm voor loopt, jouw persoonlijke missie.

 

 

Wat naast een hoger doel helpt om discipline op te brengen

 

Wist je dat je discipline ook voor een deel kunt uitbesteden?

Werknemers bij Daimler kunnen hun mail op de status ‘op vakantie’ zetten. Wanneer iemand een e-mail stuurt, krijgt die de automatische mededeling dat degene die ze willen bereiken op vakantie is en dat de mail verwijderd wordt. Zo kan de vakantieganger bij terugkomst weer rustig beginnen zonder eerst een hele lading e-mail te hoeven lezen.

En zo kun je gebruik maken van de app Freedom als je productief wilt werken en niet in de verleiding wilt komen om tussentijds op internet te gaan.

En wil je gedisciplineerd sporten? Dan is het een goed idee om bijvoorbeeld naar een sportschool te gaan, waar je op rooster staat ingedeeld. Dat helpt althans mij, om gedisciplineerd te gaan sporten. En wil je niet vastzitten aan een rooster? Zorg dan voor een fitnessmaatje. Ook dat bevordert de discipline.

 

 

Luiheid vergt discipline

 

Dat was een van de stellingen van Marli Huijer.

Luiheid roept negatieve associaties op.

Google maar eens op luiheid. Luiheid is zonde. Ledigheid (luiheid) is des duivels oorkussen. Luiheid belemmert je te zijn wie je wilt zijn.

Kennelijk moet je van luiheid zien af te komen. Luiheid wordt ook wel gezien als een ziekte. Bovendien leidt luiheid tot allerlei kwaad.

 

Maar luiheid, van tijd tot tijd niets doen, is helemaal niet verkeerd. Er wordt steeds meer gepropageerd dat momenten van niets doen, hoe kort ook, juist bijdragen aan je productiviteit.

Niets doen. Gewoon op een bankje in het park zitten en voor je uit staren. Onthaasten. In bad liggen en nergens aan denken. Achter je bureau even een momentje voor jezelf, even alles laten liggen en niets doen.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want je bent vaak maar geneigd om door te gaan. Van tijd tot tijd niets doen vraagt dan ook om het doorbreken van een patroon. Misschien is niets doen ook wel iets dat tegen je natuur in lijkt te gaan.

 

Wat dat betreft is het een kunst om niets te doen. En zoals zo vaak bij kunst gaat het niet perse om talent. Het gaat meer om discipline, doorzettingsvermogen en oefenen, oefenen, oefenen.

 

Luiheid, niets doen, vergt dan ook veel discipline.

 

 

Ook ik ben aan het oefenen in het niets doen. Ik wil die kunst leren.

Ik heb heel helder waarvoor ik het doe. Dat helpt mij enorm om er gedisciplineerd mee aan de slag te gaan.

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Ik stel het op prijs als je die wilt delen.

 

 

 

 

/door

Thank God it’s Friday

Waarom chronisch uitzien naar het weekend of chronisch uitzien naar de werkweek niet echt gezond is

 

Werk je om te leven en ben je blij als het weer vrijdag is?

Kost jouw werk je veel energie en heb je het weekend nodig om weer bij te tanken?

Zie je werk als een noodzakelijk kwaad om inkomsten te genereren?

Zo ja, dan kan ik me goed voorstellen dat je blij bent als het weer vrijdag is: “Thank God it’s Friday!”

En dat je op zondagavond denkt “Oh God, tomorrow it’s Monday!”

 

Maar het omgekeerde kan ook.

Dat je op zondagavond blij bent dat het weekend met al die sociale verplichtingen weer achter de rug is. En dat je weer lekker aan het werk kunt: “Thank God it’s Monday!”.

Dat laatste lijkt misschien nastrevenswaard, maar zowel chronisch uitzien naar het weekend, als chronisch uitzien naar de werkweek, is niet echt gezond.

Meer daarover lees je in mijn artikel.

 

Thank God it's Friday

 

Thank God it’s Friday!

 

Misschien kun je je daar iets bij voorstellen. Mogelijk past die uitspraak zelfs bij jou, maar durf je het niet luid te roepen, uit angst je baan te verliezen.

Het kan zijn dat je nog liever werk doet dat niet echt bij je past, dan dat je zonder werk zit. En dat je je daarom maar schikt in de situatie zoals die is.

Maar wist je dat je daarmee ook een risico loopt?

 

Werk doen dat echt niet bij je past, kost meer energie dan het je oplevert. En daarmee trek je je accu leeg.

Het is dan moeilijk om je accu weer op te laden. Want heb je eenmaal een lege accu en ben je chronisch moe, dan loop je het risico in een negatieve spiraal te raken.

Als je chronisch moe bent, dan heb je nergens zin in. Je hebt de neiging om af te wachten en reactief te worden. Je herstelt niet waardoor je de volgende dag weer moe op je werk komt. En dus een nieuwe werkdag al met achterstand begint.

Zo had ik laatst een gesprek met iemand die het slecht naar z’n zin heeft op zijn werk. ‘s Avonds komt hij doodmoe thuis. Het bereiden van een maaltijd en het opruimen van de keuken zit er nog net in. Maar dan ploft hij op de bank. Hij blijft daar kennelijk hangen, uiteindelijk met een zak chips of andere knabbels erbij.

Inmiddels speelt zijn gewicht hem enorm parten en heeft hij last van heupen en knieën. Zijn HR manager vond zijn situatie zo zorgelijk, dat zij vond dat zij zich ermee moest bemoeien.

 

 

Blijf niet hangen in werk dat echt niet bij je past

 

Neem je eigen verantwoordelijkheid. Stap bijvoorbeeld naar je leidinggevende  en maak bespreekbaar wat je aan je werk zou willen veranderen.

Het kan namelijk heel goed zijn dat je je baan kunt veranderen, zonder van baan te veranderen. Het is het onderzoeken waard, of je door taken iets anders in te richten, ze aantrekkelijker kunt maken voor jezelf.

 

Ik heb het dan over jobcraften. Ik schreef daarover in een eerder artikel.

En kun je je werk door jobcraften niet passend maken, misschien is het dan tijd om je koers bij te stellen en werk te maken van ander werk.

Want ben je eenmaal echt gedemotiveerd voor je werk, dan is het moeilijk om er weer bovenop te komen.

 

 

Thank God it’s Monday

 

Alleen met je werk bezig zijn, daar helemaal voor gaan en je levensvervulling erin vinden, is ook niet echt gezond.

Als je in je bevlogenheid voor je werk doordraaft, dan gaat het lijken op werkverslaving.

Dat is niet alleen fysiek ongezond. Het is bijvoorbeeld ook ongezond voor je relatie met je omgeving, zoals bijvoorbeeld je partner, je kinderen en je andere sociale contacten.

 

Belangrijk is een goed ritme tussen bevlogen je werk doen en afstand nemen buiten je werk.

Rust is daarbij cruciaal. Herstellen na je werk door sociale dingen te doen of bezig te zijn met je hobby’s. In elk geval andere dingen doen dan je werk.

Want mensen die dat doen, die herstellen kennelijk beter en kunnen de volgende dag weer meer bevlogen aan het werk. Ze blijven daardoor beter in balans.

Het is dus de kunst om een goed ritme te vinden tussen bevlogen en geconcentreerd bezig zijn met je werk en daarnaast volop afstand nemen van dat werk.

Als dat je lukt, dan raak je in een opwaartse spiraal: bevlogen je werk doen, goed gemutst thuiskomen van je werk, werk gemakkelijk van je af kunnen zetten, zin en ruimte hebben om leuke dingen te doen.

 

 

Leven in je werk en daarbuiten

 

Het is niet gezond, als je voor je gevoel pas weer gaat leven als je werkweek begint.

Als je geluk afhangt van wat je doet en wie je bent in je werk. Als je alleen voldoening ervaart en levensgeluk in je werk en niet daarbuiten.

 

Anderzijds is het niet gezond, als je pas weer tot leven komt als het weer weekend is.

Als je je ongelukkig voelt op je werk en je weekend nodig hebt om weer enigszins op te bloeien. Bijvoorbeeld omdat je op je werk totaal niet tot je recht komt. Of dat je in een omgeving verkeert waarin je wegkwijnt, in plaats van dat je groeit en bloeit.

 

 

Werk als een van de levensterreinen

 

Je leven is meer dan werk.

Bij het formuleren van je persoonlijke missie heb je dus ook niet alleen aandacht voor werk. Sterker nog, leven komt op de eerste plaats. Werk is een van de levensterreinen.

Ook voor jou zijn naast werk vast ook andere levensterreinen belangrijk. Je kunt dan bijvoorbeeld denken aan relaties (partner, kinderen, familie, vrienden), gezondheid, persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit, vrije tijd en hobby’s.

 

Het is dan ook mooi als je naast je werk voldoende aandacht en ruimte hebt voor andere zaken die belangrijk voor je zijn.

Zodat je na een fijn weekend weer met een voldaan gevoel aan het werk kunt gaan.

En na een werkdag en werkweek met een voldaan gevoel kunt uitzien naar vrije tijd die je kunt besteden aan de zaken die naast werk belangrijk voor je zijn.

 

 

Heb jij nog geen goed beeld van waar jij warm voor loopt?

Vind je het moeilijk om balans te creëren tussen je werk en wat daarnaast waardevol voor je is?

 

Neem gerust vrijblijvend contact met me op. Graag maak ik tijd voor je vrij om je vragen te beantwoorden.

 

 

 

 

/door
,

Je ambitie loslaten of gaan voor je ambitie?

Handreikingen om te komen tot een antwoord op je vraag

 

Je bent moeder of vader. Je hebt je gezin en je hebt je werk.

Je wilt een goede vader of moeder zijn. Maar ook met betrekking tot werk heb je je ambitie. Je hebt niet voor niets gestudeerd en al jaren geïnvesteerd in je werk.

Je hebt een dilemma; Waar kies ik voor? Ga ik voor mijn ambitie met betrekking tot werk? Of laat ik mijn ambitie los en kies ik (vooralsnog) voor mijn gezin?

Alhoewel die vraag speelt voor vrouwen en mannen, is de vraag vooral voor vrouwen een heikel punt.

Die vraag kan je stevig bezig houden. Het kan moeilijk voor je zijn om die keuze te maken. Sociale beïnvloeding en verwachtingspatronen spelen daarbij een grote rol.

 

ambitie loslaten of gaan voor je ambitie

 

Emancipatie; een hot item

 

“Een goede moeder werkt vooral niet te veel” (E5 NRC, dinsdag 14 januari 2014); alsof je een slechte moeder bent als je voltijds werkt en gaat voor je ambitie.

“Een moeder die niet werkt heeft geen ambitie”; alsof fulltime moeder zijn niet je ambitie kan zijn.

“Anderhalve baan in een gezin mag geen nieuw keurslijf worden” (O&D 4-5 NRC, zaterdag 18 januari 2014); alsof je als moeder eigenlijk niet mag kiezen voor een halve baan.

 

Afgelopen week was het onderwerp emancipatie weer helemaal hot. En dan met name vrouwenemancipatie.

De aanleiding was een onderzoek waarop Justine Ruitenberg, verbonden aan het Instituut voor Arbeidsmarktstudies (UvA), vorige week promoveerde.

Zij deed onderzoek naar keuzevrijheid en arbeidsmarktgedrag van Nederlandse moeders.

 

Als moeder geen vrije keuze

 

Moeders worden in hun keuzes met betrekking tot arbeidsparticipatie sterk sociaal beïnvloed. Bijvoorbeeld door ouders, partners, vrienden en werkgevers.

In haar onderzoek toont Justine Ruitenberg dat aan.

Van die beïnvloeding ben je je als vrouw vaak niet bewust. Het proces speelt zich grotendeels af in je onderbewustzijn.

In een vorig artikel beschreef ik hoe je onderbewustzijn van invloed is op je gedrag. En dus op de keuzes die je maakt.

 

Als moeder zou je dus eigenlijk geen vrije keuze hebben.

En waarschijnlijk als vader en kostwinner door de sociale beïnvloeding evenmin. Maar dat heeft Justine Ruitenberg niet meegenomen in haar onderzoek

 

Wat ambitie eigenlijk is

 

Als we het hebben over ambitie, dan denken we meestal aan ambitie met betrekking tot werk.

Ambitie is dan het streven om carrière te maken. Het streven om een betere positie te verwerven. Ambitie in die betekenis gaat vaak gepaard met streven naar eer of roem.

In meer algemene zin is ambitie het streven naar een bepaald doel. Ambitie in deze zin is het streven om een bepaalde taak of functie beter uit te voeren.

Zo kan je ambitie ook zijn om jong kinderen te krijgen en fulltime te gaan voor het moederschap.

 

Maar over het algemeen denken we bij ambitie aan het streven om carrière te maken. En in dat kader wordt de vraag Ga ik voor mijn ambitie of laat ik mijn ambitie los? ook meestal bedoeld.

 

In vrijheid je eigen keuzes maken; het kan

 

“Moeders zijn geen willoze wezens”, zegt Barbara Baarsma, algemeen directeur van SEO Economisch Onderzoek en bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam (NRC, zaterdag 18 januari 2014, O&D5).

En ik ben het helemaal met haar eens.

Het is mogelijk om als moeder in vrijheid je eigen keuzes te maken. Ook al hebben sociale verwachtingspatronen hun invloed op jouw keuzeproces.

Wees je ervan bewust dat je die verwachtingspatronen gaande je ontwikkeling hebt geïnternaliseerd. En dat ze in je onderbewustzijn een rol spelen in je keuzeproces.

Houd die patronen kritisch tegen het licht en bepaal welbewust je eigen standpunt.

 

Je ambitie loslaten of gaan voor je ambitie? Handreikingen om te komen tot een antwoord op je vraag

 

1.   Breng in kaart wat belangrijk is voor jou.

Denk daarbij aan verschillende levensterreinen. Bijvoorbeeld werk, relaties (partner, kinderen, familie, vrienden), gezondheid, vrije tijd, persoonlijke ontwikkeling, financiën.

In een vorig artikel gaf ik je een aantal oefeningen om helder te krijgen wat belangrijk voor je is.

 

2.   Formuleer je levensdoelen in een persoonlijke missie.

In een vorig artikel vind je daarvoor een stappenplan.

 

3.   Schrijf eens op wat werk voor jou betekent.

Is werk een manier om je persoonlijk te ontwikkelen? Je grenzen te verleggen? Je kwaliteiten in te zetten voor een hoger doel? Een maatschappelijke bijdrage te leveren? Een middel voor sociale contacten?  Een financiële bijdrage te leveren aan het gezinsbudget? Maakt werk je onafhankelijk? Geeft werk je status?

 

4.   Kijk eens hoe werk zich verhoudt tot je andere levensdoelen.

Hoe ziet je leven eruit als je dat naar eigen wens in zou kunnen richten?

 

5.   Pas de dilemmabenadering toe.

Welke krachten drijven je in de richting van gaan voor je ambitie? En welke tegenkrachten houden je daarvan af?

Weeg je belangen en vind daarin voor jezelf een balans. Bespreek een en ander met je partner. Wellicht vinden jullie samen oplossingen voor bezwaren, belemmeringen, die je weerhouden van gaan voor je ambitie.

In een vorig artikel heb ik aan de hand van een concreet voorbeeld beschreven hoe de dilemmabenadering werkt.

 

 

Maak je eigen keuze met betrekking tot gaan voor je ambitie of je ambitie loslaten.

Laat je niet (langer) van de wijs brengen door wat de buitenwacht van je verwacht. Jij weet zelf het beste waarvoor je doet wat je doet.

 

 

En kun je wel wat hulp gebruiken om jouw dilemma helder te krijgen en/of op te lossen?

Bel (0575-544588 / 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust om een afspraak te maken voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Fijn werk maakt gelukkig

Hoe je door fijn werk gericht kunt werken aan je geluk

 

Nog een kleine twee weken en dan hebben we de verkiezingen. Veel mensen maken zich zorgen.

Misschien denk je “fijn werk maakt gelukkig”. Hoezo? “Geluk is op dit moment niet aan de orde. Ik ben blij dat ik nog werk heb”.

Of misschien heeft het ongeluk jou al getroffen en ben je je baan kwijt geraakt.

 

Maar ook al ben je nu somber gestemd, ook in de omstandigheden van dit moment kun je zelf je geluk beïnvloeden, in je werk en daarbuiten.

 

Over geluk en geluksfactoren wordt veel gesproken en geschreven. Niet alleen sociaal wetenschappers zoals psychologen en sociologen houden zich met deze thematiek bezig, maar ook economen, zoals Richard Layard en politici.

 

Veiligheid levert bijvoorbeeld een belangrijke bijdrage aan ons geluk. Dat weten we vanuit de psychologie en sociologie. Over het algemeen willen we verlies vermijden en nemen we liever geen risico’s.

Het merendeel van de werkenden geeft dan ook de voorkeur aan een baan in loondienst en onze sociale wetgeving en de ontslagbescherming ervaren we als een groot goed. Het is niet voor niets dat de overheid en de politiek zich daar dan ook mee bemoeien, want onvrijwillige werkloosheid heeft een sterk negatief effect op het welbevinden en dus het geluk van mensen.

Fijn werk maakt gelukkig

Wat gelukkig maakt verschilt van persoon tot persoon.

 

Veiligheid levert een belangrijke bijdrage aan geluk, maar de mate waarin, is voor iedereen verschillend.

Veel mensen zijn zich niet zo bewust van de factoren die hen gelukkig maken. Meestal kunnen ze wel goed aangeven of ze zich gelukkig voelen of niet. Maar vraag je wat hen vooral gelukkig maakt, of wat zij nodig hebben om zich gelukkig te voelen, dan is het moeilijk om een antwoord te geven. Dat ervaar ik ook in mijn werk als loopbaancoach.

Hoe is dat voor jou? Wat maakt jou gelukkig? Waar word jij gelukkig van?

 

Het is inderdaad niet gemakkelijk om die vragen te beantwoorden. Temeer omdat er zoveel factoren zijn, die een rol spelen bij het ervaren van geluk. Denk bijvoorbeeld maar eens aan gezondheid, inkomen, vrijheid, een partner, familiebetrekkingen, werk, andere sociale contacten, waardering.

Om je op weg te helpen heb ik uit diverse artikelen een viertal cruciale factoren voor geluk gedestilleerd:

  1. Controle over je leven
  2. Zien dat je vooruitgang boekt
  3. Verbonden zijn met anderen
  4. Een bijdrage leveren aan het grotere geheel

 

Als je weet welke factoren je geluk bepalen, dan kun je er ook gericht aan werken. Onderstaand kun je lezen hoe.

 

1.     Controle hebben over je leven maakt gelukkig

 

Autonomie, de vrijheid om eigen keuzes te maken, maakt mensen gelukkig. Zelf kunnen kiezen voor wat jij wilt met en in jouw leven.

Vind je werk bijvoorbeeld belangrijker dan kinderen krijgen? Durf daar dan ook voor te kiezen, ook al verwacht je omgeving misschien iets anders. Wil je je kinderen (groten)deels zelf opvoeden? Maak je keuze en volg je hart, ook al zegt je omgeving dat het slecht is voor je carrière. Geluk is leven in overeenstemming met wie jij wilt zijn.

 

Autonomie komt ook naar voren in het zelf bepalen van de koers in je werk en actief daarop sturen.

Dan moet je je niet afwachtend en afhankelijk opstellen, zoals een van mijn coachklanten. Naar alle waarschijnlijkheid wordt haar functie weggesaneerd. De termijn waarop dat gaat gebeuren, is nog onduidelijk. Op dit moment doet zij niet meer haar eigenlijke werk, alhoewel ontslag nog niet aan de orde is. Haar werkplezier is echter danig tanende en zij is absoluut niet gelukkig met de situatie zoals die is.

Haar autonomie ervaart zij zelf nog niet. Door het coachtraject wil haar werkgever haar stimuleren om zelf het heft in handen te nemen, zodat zij stappen kan zetten op het moment dat dat noodzakelijk is.

 

2.     Zien dat je vooruitgang boekt maakt gelukkig.

 

Doe vooral waar je goed in bent en wat je ook leuk vindt om te doen. Dan heb je ook meer succes en je krijgt meer waardering. Dat werkt ook positief voor je zelfbeeld en dat leidt tot meer geluk.

Bovendien geven positieve ervaringen jou de energie en de moed om nieuwe uitdagingen aan te gaan en zo jezelf te ontwikkelen. Ontwikkeling blijkt ook een belangrijke sleutel tot geluk.

Durf jezelf doelen te stellen. Heb lef en stap in iets nieuws. Zo is een van mijn coachklanten onlangs begonnen in een nieuwe baan. Zijn doel was een leidinggevende functie. Leidinggeven is nieuw voor hem en ook wel spannend. Maar hij heeft zijn kans gegrepen, wetend en voelend dat hij de competenties heeft.

Beperk doelen stellen niet tot je werk. Werk is vast maar één van de levensterreinen die belangrijk voor je zijn. Naast werk en je eventuele gezin heb je misschien ook nog een studie of cursus, hobby’s en sociale contacten. Wellicht heb je ook nog nevenactiviteiten als vrijwilliger. Bepaal ook daarvoor je doelen.

 

3.     Verbonden zijn met anderen maakt gelukkig

 

Wij mensen zijn sociale wezens. Wij willen bij een groep horen, erbij horen, kunnen spiegelen, ook al willen we dat niet altijd onderkennen. Verbinding met anderen, zeker als er sprake is van gedeelde doelen en waarden, levert een duidelijke bijdrage aan geluk.

Het kan heerlijk zijn, om op momenten ongestoord in je eentje te kunnen werken. Toch hoor ik met regelmaat van ‘eenpitters’, dat ze hun werkbestaan maar eenzaam vinden en behoefte hebben aan een ‘maatje’. Ook het ‘Nieuwe Werken’ wordt niet door iedereen gewaardeerd, vooral door het gemis van de verbondenheid met collega’s en het delen met elkaar.

In een vorig artikel beschreef ik hoe je omgeving van invloed kan zijn op je welbevinden en kan maken dat je óf kunt groeien en bloeien, óf geleidelijk aan steeds meer wegkwijnt. En mensen zijn voor de meesten van ons daarin een belangrijke factor. Wil je dat artikel nog eens nalezen, klik dan hier.

 

4.     Een bijdrage leveren aan een groter geheel maakt gelukkig

 

In een vorig artikel schreef ik over factoren die een cruciale rol spelen bij het ervaren van voldoening in je werk. Ik gaf het voorbeeld van Miranda, die graag ‘het verschil wilde maken’. Het gevoel ‘ertoe te doen’ geeft voldoening en dat maakt ons gelukkig.

‘Verschil maken’ zie ik als een bijdrage leveren aan een groter geheel. In een of andere vorm heeft iedereen die behoefte. Ook al realiseer je je dat zelf nog niet zo direct.

Als voorbeeld geef ik je een uitspraak van een van mijn coachklanten, een applicatieprogrammeur. Zijn doelstelling is “het programmeren van goede informatiesystemen, waar de gebruiker goed mee kan werken”.

Een andere coachklant formuleerde zijn bijdrage als volgt: “In mijn werk lever ik een aandeel in de ontwikkeling van het hulpverleningsaanbod voor cliënten, waardoor de hulpverlening beter aansluit bij de daadwerkelijke hulpvraag van cliënten en zij meer voldoening ervaren”.

Deze uitspraken zeggen veel over waar deze mensen qua werk warm voor lopen, hun persoonlijke werkmissie. Deze werkmissie is overigens een onderdeel van een meeromvattende persoonlijke missie. Zoals ik al zei, beperken je doelen zich niet tot werk. Juist buiten je werk kun je een bijdrage leveren aan een groter geheel.

 

 

Geluk heeft zijn weerslag op je lichamelijke en psychische gezondheid.

Geluk is niet alleen iets dat je overkomt. Je hebt er wel degelijk zelf invloed op. Je hebt het zelf in de hand en je kunt er zelf aan werken. Daarvoor is het belangrijk dat je weet welke factoren je geluk bepalen.

 

Wil je meer inzicht in de factoren die jouw geluk bepalen en wil je weten hoe je daarin kunt sturen?

Wil je meer balans tussen werk en privé en de verschillende rollen die je vervult?

Schrijf je dan in voor de driedaagse training “Bouw je ideale loopbaan”.

 

Wil je in een oriënterend gesprek je vraag aan me voorleggen? Bel (0575-544588/06-54762865) of e-mail ([email protected]) me.

 

Je reactie op dit artikel lees ik graag

 

 

 

 

/door

“Key to life is balance”?

Is het streven naar balans tussen werk en privé de beste oplossing om goed in je vel te zitten?

 

“Ik heb het woord ’balans’ uit mijn vocabulaire geschrapt. Dat kost alleen maar energie, want dan vraag je je voortdurend af of die balans er nog wel is. Ik ga vol voor mijn gezin én mijn werk”,

zegt Jolanda Holwerda, oprichter van ‘Lof’ in een interview in NRC van 11 februari

 

Balans tussen werk en privé is een veel besproken thema. Zeker nu door ‘Het Nieuwe Werken’ werk en privé steeds meer door elkaar heen zijn gaan lopen.

Niet alleen bij Jolanda, maar ook bij veel andere werkenden is werk en privé steeds meer geïntegreerd. In hoeverre kan je dan überhaupt nog spreken van balans tussen werk en privé? Dat vraag jij je misschien ook af.

 

Balans tussen werk en privé, de sleutel tot 'leven'?

 

‘Balans tussen werk en privé’, de metafoor

 

Als keramist ken ik de balansweegschalen maar al te goed. Jij kent ze vast ook. De hefboom, met aan elke kant een bak of schaal. Het gewicht van de inhoud, de last wordt gewogen. De zwaartekracht bepaalt het gewicht.

Het is moeilijk om de twee schalen met elkaar in balans te brengen. Als je er ooit mee hebt gewerkt, dan heb je dat vast wel eens ervaren. Aan de ene kant een beetje minder, aan de andere een beetje meer. Zo creëer je uiteindelijk balans. Blijf er dan vooral met je vingers af. Doe je dat niet, dan wordt de balans weer verstoord.

Maar kun je werk en privé zo wel wegen? Stel je eens voor, aan de ene kant leg je je werk, aan de andere kant je privé. Hoe zwaar weegt je werk? Hoe zwaar weegt privé? Is dat überhaupt uit te drukken in een gewicht?

Ik denk het niet.

 

Het gewicht van werk en het gewicht van privé is om te beginnen subjectief en geen vast gegeven. Een bepaalde hoeveelheid kun je wegen. Een gram blijft een gram en een kilo blijft een kilo. Maar die redenering gaat niet op voor het gewicht van werk en privé.

Bovendien, bij wegen gaat het strikt genomen om last. Die last drukt meer of minder zwaar. Ik vraag me af, of je op die manier het gewicht van werk en privé wilt definiëren. Voor mijn gevoel is dat vrij negatief.

 

 

De balans tussen werk en privé is een ‘ongoing’ proces.

 

Het is een hele kunst om de twee schalen in balans te krijgen, zeker bij precisiewegen. Een beetje stof erbij, een beetje stof eraf. Totdat je uiteindelijk de balans gevonden hebt. En als je er niet meer aan komt, dan blijft als het goed is, die balans bestaan.

Bij stoffelijke zaken lukt dat wel, bij immateriële zaken ligt dat anders. Kijk maar eens naar je eigen ervaringen. Je denkt dat je een goede balans hebt gecreëerd, maar zaken veranderen, zodat je toch weer bij moet sturen. Zo wordt bijvoorbeeld een van je kinderen ziek of wordt op je werk tijdelijk extra inspanning van je gevraagd.

Dat leidt ertoe dat je voortdurend keuzes moet maken en bij moet sturen. Het bereikte evenwicht is niet zo stabiel als misschien gedacht. Het is eerder wankel. Evenwicht behouden vraagt alertheid, flexibiliteit en tijdig bijsturen bovendien. Dat vraagt dat je voor jezelf heel helder hebt wat het meest belangrijk voor je is. En het vraagt ook lef om daar dan daadwerkelijk voor te gaan.

 

 

De balansmetafoor werkt averechts

 

Werk-privé balans is eigenlijk een vreemde term. Het begrip veronderstelt dat je een werkend leven hebt en daarnaast een privéleven. Zo werkt het in het echte leven niet. Je kent daar zelf vast ook de nodige voorbeelden van.

Werk en privé vervlechten steeds meer tot één, zo gaf ik eerder aan. De mogelijkheid om thuis te werken speelt daarin ook een belangrijke rol.

Het is steeds minder passend om een onderscheid te maken tussen werk en privé. Je hebt één leven. En in dat leven zul je keuzes maken, keuzes op basis van wat voor jou belangrijk is.

 

 

Denken in termen van energie geeft vleugels

 

Denken in termen van balans en last voelt zwaar. Mooier vind ik het om te denken in termen van energie.

Dat doet mij denken aan de vele trainingen die ik gaf voor de Professionals van Yacht. In Amsterdam, Groningen, Eindhoven en Utrecht. Tegen tienen reed ik dan na een lange werkdag ’s avonds naar huis. Ondanks de lange werkdag gaf het me enorm veel energie. Genietend van mijn mooie werk en lekker naar muziek luisterend reed ik helemaal opgeladen weer naar huis.

Wat levert jou energie op? Waar laad jij je accu mee op? Wat werkt voor jou als een dynamo? Het is mooi om daar meer zicht op te krijgen. Om vervolgens je leven, zowel in je werk als thuis, daarop in te richten.

 

 

Integratie van werk en privé gaat lang niet altijd vanzelf goed

 

Ik herinner me Bram, een van mijn coachklanten. Bram heeft naar eigen zeggen een ontzettend leuke baan en hij heeft voortreffelijke arbeidsvoorwaarden. Hij krijgt van zijn werkgever alle ruimte. Hij heeft het label ‘high potential’ met alle ‘benefits’ die daarbij horen.

Dat lijkt heel mooi, maar toch ervaart Bram een probleem. De keerzijde van zijn werk is dat hij altijd met zijn werk bezig is. Het lukt hem niet om zijn agenda naar zijn eigen hand te zetten. Volgens hem ligt dat niet aan zijn werkgever, maar ligt het echt aan hemzelf.

Het afgelopen jaar heeft hij heel bewust geprobeerd zaken naar zijn hand te zetten. Maar het is hem duidelijk geworden, dat hem dat niet lukt op eigen kracht. Zo kwam hij terecht bij mij als loopbaancoach.

 

 

De regie nemen over je eigen leven, je persoonlijk leider zijn

 

Het is de kunst om zelf aan het roer te gaan staan, in plaats van je te laten leiden door wat er op je af komt. Dat vraagt durf om in je eigen spiegel te kijken, zelf je koers te bepalen, zelf keuzes te maken en deze te managen.

De Meer Waarde Benadering kan je daarbij helpen.

 

Zo werd voor Bram heel duidelijk dat het huidige werk voor hem toch niet zo passend is als hij aanvankelijk dacht. Het werk dat hij doet kost hem meer energie dan het hem oplevert. Hij kan nu helder verwoorden wat hij mist en hoe hij zaken qua werk naar zijn hand kan zetten. Zodat hij weer energie krijgt van de dingen die hij doet in zijn werk en hij weer ‘vleugels krijgt’.

 

Ook de eerste stappen met het managen van zijn agenda zijn gezet. Voor de volgende coachbijeenkomst gaat Bram terug kijken in zijn agenda.

Hij let daarbij op de volgende – ook voor jou – nuttige punten:

• Kijk eens terug naar de laatste week, de laatste maand en kijk eens welke activiteiten je voor die periode in je agenda hebt staan

• Welke activiteiten kosten je energie? Maak die gerust ‘rood’

• Welke activiteiten hebben je energie opgeleverd? Maak die ‘groen’

• Ga bij jezelf na hoe je meer ‘groen’ in je agenda kunt brengen en hoe je het ‘rood’ kunt beperken

 

Zo kun je meer plezier en rust in je agenda creëren, ongeacht werk of privé. En zo kun jij je tijd, je leven managen op een manier die past bij jou.

Gooi die balansweegschaal gerust aan de kant, die heb je niet meer nodig.

 

p.s. ‘Rood’ en ‘groen’ hebben alles met beleving te maken. In een volgend artikel help ik je om te komen tot meer ‘groen’.

 

Ik ben heel benieuwd hoe jij aankijkt tegen het thema ‘balans tussen werk en privé’. Ik lees je reacties graag.

 

 

 

 

/door

Carrière en gezin samen op

Opvoeden van en zorg voor kinderen hoeft niet te conflicteren met carrière maken

 

Bij het doorlezen van mijn e-mail lees ik een berichtje van Mariska. Mariska is een voorbeeld van een goed opgeleide, ambitieuze vrouw, die haar kwaliteiten graag in wil zetten in het werk dat ze doet. Sinds een aantal weken is zij aan het werk in haar nieuwe baan.

Daar had ze geweldig naar uitgekeken. Wát was ze gedreven. En hoe heerlijk was het voor haar om weer intellectueel geprikkeld te worden en haar kwaliteiten als professional ten volle in te kunnen zetten.

De overstap was niet zonder slag of stoot gegaan. Er moest heel wat geregeld worden, om te beginnen de opvang van haar kinderen. En dan werken de wachtlijsten in de kinderopvang lang niet altijd mee. Maar met wat compromissen kreeg ze het voor elkaar.

Aanvankelijk genoot ze met volle teugen van haar nieuwe werk. carrière en gezin samen opVeel afwisseling, veel nieuwe indrukken en veel leren. Maar de werkdruk neemt gaandeweg toe. De balans tussen werk en privé is ver te zoeken. “Is dit wat ik wil?”, vraagt ze zich dan ook af. “Gaan carrière maken, kinderen opvoeden en zorgen voor kinderen überhaupt samen?”

 

In mijn optiek kunnen opvoeding van kinderen en carrière maken goed samengaan, mits het een persoonlijke keuze is, die past bij jouw persoonlijkheid en bij jouw persoonlijke missie.

En ook al start ik mijn verhaal met Mariska, de zorg voor kinderen is geen zaak die alleen vrouwen aan gaat, alhoewel gezien rolpatronen, waarschijnlijk vrouwen eerder het conflict tussen kinderen en carrière ervaren.

Wellicht kunnen onderstaande overwegingen je helpen bij het maken van een keuze: carrière en gezin of carrière of gezin.

 

1.    Je hoeft niet fulltime te werken om carrière te maken

 

Het wordt steeds gangbaarder om als hoogopgeleide bewust te kiezen voor vier dagen per week werken. Ook in sectoren en in functies waar je dat niet direct zou verwachten, zoals bijvoorbeeld in het notariaat of de advocatuur. En wist je dat ook steeds meer vaders ervoor kiezen om een dag in de week voor hun kinderen te zorgen en dat inmiddels 25% van de mannen werkt in deeltijd?

Bovendien ‘wat is fulltime werken’? Is dat 40 uur op kantoor of kan het ook anders? Zeker met ‘Het Nieuwe Werken’ liggen er mogelijkheden om de werktijden tot op zekere hoogte naar eigen inzicht in te richten. Waar je in het oude regime van werken werk en privé niet zou kunnen combineren, kun je in ‘Het Nieuwe Werken’ veel flexibeler zijn.

En als minder uren werken je beter past, schroom niet om dat aan te kaarten bij je leidinggevende. Het is mijn ervaring dat er vaak meer mogelijkheden zijn dan je denkt, als je zelf maar goed op een rij hebt wat je wilt. En weet dat je onder voorwaarden ook het recht hebt om minder te gaan werken, dat is vastgelegd in de Wet Aanpassing Arbeidsduur (WAA).

 

2.    Als carrièreouder kun je juist een goede ouder zijn

 

Wie bepaalt of jij een goede ouder bent? Dat bepaal je toch zeker vooral zelf? Betekent voor jou ‘goed ouderschap’ dat je er op elk moment wilt zijn voor je kind? Dat je de opvoeding helemaal in eigen hand wilt houden? Dat je geen enkele zorg voor je kind wilt uitbesteden? Het lijkt me duidelijk dat het dan moeilijk wordt om carrière en ouderschap te combineren.

Maar ieder persoon heeft zijn eigen waarden en het is mooi als je je leven in kunt richten en kunt leven overeenkomstig je eigen waarden. En als jouw carrière ook belangrijk voor je is, wat let je om een deel van de zorg voor je kinderen aan anderen over te laten, mits die zorg voor jouw gevoel in goede handen is.

In de media wordt daar met regelmaat negatief over gesproken; alsof werkende ouders ontaarde ouders zijn. De discussie die de Minister van Onderwijs heeft opgeroepen heeft daar geen goed aan gedaan. Haar suggestie dat ouders te weinig betrokken zouden zijn bij de school van hun kinderen, veelal doordat ze te druk zijn met hun werk, heeft schuldgevoelens bij werkende ouders opgeroepen.

Maar zijn werkende ouders werkelijk minder betrokken? Uit onderzoek blijkt dat parttime werkende moeders net zo betrokken zijn bij het schoolleven van hun kinderen als de moeders die niet werken. Fulltime werkende moeders daarentegen waren minder betrokken.

Daarnaast creëerden parttime werkende moeders zelfs meer leermomenten voor hun kinderen dan fulltime en niet werkende moeders. Werkende ouders zien hun uren met de kinderen vaak als Real Quality Time en focussen die uren dan ook heel bewust.

En vergeet niet dat voor kinderen een werkende moeder een belangrijke factor is als rolmodel in hun opvoeding.

 

3.    De combinatie werken aan je carrière en de zorg voor je gezin past niet bij ieder persoon

 

Wat voor iemand ben jij? Kun je gemakkelijk zaken organiseren, regelen? Kun je goed focussen op zaken waar je mee bezig bent? Kun je gemakkelijk structuur aanbrengen en zaken delegeren? En kun je in goed overleg met je partner zaken regelen en oplossen? Zo ja, dan zal het ook gemakkelijker voor je zijn om je carrière te combineren met de zorg voor je gezin.

En wat betekent jouw werk voor je? Wil je je ontwikkelen als professional, je gewaardeerd voelen, gerespecteerd voelen, erbij horen door de dingen die je doet in je werk? Is werk voor jou een van de belangrijke levensterreinen en geeft het werk jou veel energie? Dan geeft het werk jou vast ook de energie om te regelen wat er nodig is om gedaan te krijgen dat jij naast je gezin je kunt focussen op je werk.

 

4.    De combinatie van werk en gezin hoeft niet belastend te zijn voor je gezondheid en je welbevinden

 

Wist je dat moeders die parttime werken als kinderen nog klein zijn, zich gezonder voelen dan collega’s die helemaal stoppen met werken om zich volledig toe te leggen op het gezin? Dat is een van de resultaten van een onderzoek uitgevoerd door de University of North Carolina. Een Amerikaans onderzoek, maar toch.

Een belangrijke factor bij je welbevinden is dat je achter je keuze staat. Als je gebukt gaat onder schuldgevoelens omdat je of je gezin, of je werk tekort doet, dan zal dat onherroepelijk een negatief effect hebben op je welbevinden. En uiteindelijk ook op je gezondheid.

Heb je welbewust gekozen voor de combinatie van carrière en zorg voor kinderen, dan  heb je veel keuzes te maken. Goede afspraken met je partner, medeverzorgers  (en eventueel de kinderen zelf) zijn dan van groot belang om alles in goed banen te leiden.

Maar, heb je het allemaal naar tevredenheid kunnen regelen, dan is een carrière goed te combineren met de zorg voor een gezin.

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Ik lees ze graag.

Gerelateerd artikel: Een stappenplan om werk en privé in balans te brengen

 

 

 

 

/door