Adje pelt een sinaasappel met zijn zakmes.

De schil mag niet breken.

Een oranje slang krult boven zijn schoot.

Sissend met een witte buik. Adje laat hem dansen.

Hij is een slangenbezweerder bij het circus.

Komt dat zien.

De mensen staan voor hem in de rij. Ze klappen.

Hij buigt. Zijn naam staat geschreven in duizend lampjes.”

 

Uit: Adje Doet Heel Druk, geschreven door Adriaan van Dis

Adviezen van Adriaan van Dis voor een rijker leven.

 

Adje Doet Heel Druk is een Gouden Boekje voor kindjes van 3+. Grappige teksten en de illustraties van Lotte Klaver maken het boekje helemaal af.

De verhaaltjes zijn sterk autobiografisch. Adje is de jonge Adriaan.

 

Dat werd me heel duidelijk na het beluisteren van een interview met Adriaan van Dis in het kader van de serie interviews ‘Lessen voor een rijker leven’.

 

Adriaan was een druk klein ventje. Zelf zegt hij: “een ADHD’er, ook al werd dat toen niet zo genoemd.”

 

En ook al is het boekje over Adje heel leuk en ontzettend humoristisch geschreven, het leven van Adriaan was niet zo lichtvoetig.

Integendeel.

Het leven is volgens hem hoogst ingewikkeld.

Geluk is een fonkeling.

Geluk is iets dat je een enkele keer overkomt. 

Je wordt niet gelukkig van het nastreven van geluk.”

 

Een bucket list is volgens hem dan ook een recept voor ongeluk.

 

Leven is geen aaneenschakeling van leuke momenten.

Tegenslagen horen erbij. Daar zal je mee moeten leren leven.

Veel vallen, stof afslaan en doorgaan.”

 

Tegenslagen heeft hij zelf volop ervaren.

Zijn vader, Victor Justin Mulder, is geboren in Nederlands-Indië uit Nederlandse ouders.

Zijn moeder was Maria van Dis uit Breda.

Maria en Victor Justin leerden elkaar kennen in Nederlands-Indië.

Maria had toen al drie dochters uit haar huwelijk met een KNIL-militair.

Ook zijn vader was in Indië al eerder getrouwd geweest.

Met name door het eerdere huwelijk van zijn vader konden zijn vader en moeder niet met elkaar trouwen.

Officieel kreeg hij, als onwettig kind, de naam van zijn moeder.

Om de schone schijn op te houden droeg hij voor de buitenwereld de naam van zijn vader.

Pas toen hij ging studeren gebruikte hij Van Dis als achternaam; de achternaam van zijn moeder.

 

Enerzijds voelde hij zich slachtoffer. Maar met name ook door jarenlange therapie kwam hij erachter dat hij ook een tarter, een uitdager was.

 

Je kunt het je misschien niet voorstellen, maar Adriaan was een slechte speller.

Zoals hij zelf zegt, “Misschien ben ik daardoor wel een goede schrijver geworden.

Misschien zijn we wel de hele dag bezig om te vechten tegen iets dat we niet kunnen.

Vechten piloten tegen hun hoogtevrees. En chirurgen tegen hun niet tegen bloed kunnen.”

 

Hij vond zichzelf ook dom.

In eerste instantie heeft hij de MULO gevolgd.

Toen de HBS en daarna de Kweekschool, nu PABO.

Uiteindelijk deed hij doctoraalexamen in de Nederlandse en Zuid-Afrikaanse letterkunde.

 

 

In het interview in het kader van ‘Lessen voor een rijker leven’ kreeg Adriaan van Dis de volgende vraag voorgelegd:

”Als je terug zou kunnen gaan in de tijd, welk advies geef je je jongere zelf voor een rijker leven?”

Adriaan van Dis geeft een aantal tips waar niet alleen zijn jongere zelf, maar ook jij en ik ons voordeel mee kunnen doen.

 

Volgens Adriaan is je verplaatsen in de ander de hoofdopdracht in het leven.

“Dat leer je niet op school.

Verplaatsingskunde leer je door boeken te lezen en films te kijken.”

 

Er zijn twee wolven in je die om aandacht vragen.

Een grommende wolf die boos is en gevoed wil worden en een kwispelende wolf die om aandacht vraagt.

Wie moet je voeden?

Je moet die voeden die het beste voor je is.

Je moet niet de slechte kanten in jezelf voeden, maar de goede kanten.”

 

“Denk niet zoals iedereen denkt.

Geef ook ruimte aan je grilligheid en verken je donkere kanten.”

Zo zegt Adriaan van zichzelf enerzijds een enorme pleaser te zijn; zijn theatrale kant.

Zijn kwetsbare en rebelse kant komt naar voren als schrijver.

 

Ben je niet gelukkig met je werk en voel je je niet op je plek?

Stap eruit. Laat je niet tegenhouden door mensen die je elke keer terugtrekken.

Wees niet zo bang. Steek je tong uit. Vertrouw op jezelf.

Plan je eigen pad en kies wat jij wilt.”

 

En nog een paar andere uitspraken:

Wind je niet op. Geef de klootzakken de ruimte en kijk ernaar.”

en

“Ga eens poëzie lezen. Poëzie is de ingekookte vorm van literatuur”

 

 

Ben jij in je werk vooral bezig met wat je niet goed kunt?

Of ben je niet gelukkig met je werk en voel je je niet op je plek?

Neem de tip van Adriaan van Dis ter harte.

Durf eruit te stappen. Laat je niet tegenhouden door mensen die je elke keer terugtrekken.

Vertrouw op jezelf.

 

En kun je daarbij een goede gids en steun in de rug gebruiken?

Je weet hoe je me kunt contacten.

 

 

 

 

Ik ben niet zo goed in online shoppen. Tenminste, als het producten betreft die ik niet eerder in handen heb gehad.

Boeken daargelaten, want die bestel ik zo ongeveer blindelings. Zeker als een titel me aanbevolen is of als ik er lovende recensies over gelezen heb.

Maar bijvoorbeeld kleding is voor mij heel andere stuff. Ik wil graag zien en voelen hoe iets eruitziet om te beoordelen of het is wat ik hebben wil. En hoe de kledingstukken met mij matchen.

Aan een beschrijving of een foto heb ik dan meestal niet voldoende. En ook al word ik door mijn man gestimuleerd om online te bestellen, wetend dat ik het terug kan sturen als het niet bevalt, dan nog voel ik aarzeling.

 

Van 1 op de 3 nieuwe medewerkers spijt

 

Zoals ik moeite heb met online shoppen, zo blijkt dat het voor werkgevers lang niet altijd gemakkelijk is om de juiste nieuwe medewerkers aan te nemen.

Ik begrijp dat heel goed. Want over het algemeen heb je als werkgever of als selecteur maar beperkte informatie over kandidaten. En op basis van die beperkte informatie moet je keuzes maken.

En die keuze kan anders uitpakken dan je had gedacht.

 

“Van 1 op de 3 nieuwe medewerkers hebben we spijt”.

Als je als werkgever binnen een jaar zegt dat je iemand niet opnieuw zou aannemen, dan is er volgens mij iets goed mis. In de wereld van recruitment heeft men het dan terecht over een mis-hire of bad-hire.

Zeker als je de kosten die daarmee gemoeid zijn, in aanmerking neemt.

Kennelijk kunnen alle technieken die men inzet om het selectieproces te verbeteren, zoals assessments en Artificial Intelligence daar nog weinig verandering in brengen.

 

Niet alleen door de wervende partij worden verkeerde inschattingen gemaakt. Ook de kandidaat zelf, de nieuwe medewerker kan bij de start in de nieuwe baan een verkeerd beeld hebben van de organisatie en de functie.

Vaak door onvoldoende informatie; informatie over zichzelf, over de functie en de organisatiecultuur.

Deels is die informatie objectief, feitelijk te omschrijven. Deels is het ook een kwestie van gevoel. Je moet het ervaren om echt de inschatting te kunnen maken of een functie en een organisatie bij jou passen.

Daarom is het ook belangrijk om voorafgaande aan een selectiegesprek met een potentiële nieuwe werkgever goed je onderzoek te doen. Zodat je niet, er eenmaal werkend, voor verrassingen komt te staan.

 

Wist je dat 18% van de nieuwe medewerkers binnen 6 maanden weer vertrokken is? Dat er dus kennelijk in 18% van de gevallen ook iets misgaat bij een nieuwe medewerker?

 

Van een mismatch was heel duidelijk sprake bij een van mijn coachklanten. Zomer 2022 was ze vol goede moed begonnen in een nieuwe baan.

In november had ik een oriënterend gesprek met haar.

Voor haar gevoel paste de nieuwe functie totaal niet. Ze voelde zich als een handhaver, een soort politieagent. En dat was een rol die totaal niet bij haar past.

Hetzelfde gold voor de werkomgeving. In haar ogen een typische mannencultuur met weinig mensen waar ze op haar niveau mee kon sparren.

Bovendien was er ook nog eens erg veel dynamiek in de organisatie. In haar korte diensttijd had ze al te maken met de derde Algemeen Directeur en haar tweede leidinggevende.

 

Ik vind het dapper als je in zo’n situatie het heft in eigen hand durft te nemen, zelf de regie durft te pakken. En in goed overleg met je werkgever weet te komen tot een vaststellingsovereenkomst en beëindiging van je contract.

Wij zijn samen een individueel coachtraject aangegaan. Eind maart hebben we dat coachtraject afgerond en per 1 juni is ze gestart in een supermooie nieuwe baan.

 

 

 

Zit jij niet lekker in je vel in je huidige werk? Ben je jouw huidige werk ontgroeid of heb je jouw werk mogelijk anders ingeschat dan het in werkelijkheid is?

Wil jij nu écht werk maken van ander werk?

Een individueel coachtraject kun je op elk moment starten. Bovendien is een individueel traject altijd maatwerk. In een intakegesprek bepalen we waarop jij wilt focussen.

Heb je interesse in zo’n individueel loopbaantraject?

Stuur even een reply op deze e-mail. Als mentor en coach ga ik graag met je op pad.

Of plan direct een afspraak in voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Als je tenminste Kilian Wawoe, beloningsexpert en schrijver van het boek Het Nieuwe Belonen moet geloven.

Misschien is zeuren in dit verband niet helemaal het juiste woord. En is erom vragen beter.

Met zeuren bedoelt Kilian Wawoe duidelijk maken dat het belangrijk voor je is.

En op de juiste manier zeuren levert je wat op.

Bij kinderen kan dat het felbegeerde koekje, snoepje of filmpje kijken zijn. Of het krijgen van meer zakgeld.

En bij volwassenen bijvoorbeeld salarisverhoging.

 

Kennelijk kunnen niet alleen mannen beter zeuren dan vrouwen.

Ook jonge jongens kunnen beter zeuren dan kleine meisjes.

Je gelooft het of niet, maar uit onderzoek onder kinderen van een jaar of 13, blijkt dat jongens meer zakgeld krijgen dan meisjes.

De verklaring van de onderzoekers daarvoor is dat jongens meer om zakgeld vragen dan meisjes. En dat een kind dat meer zeurt, meer krijgt.

 

Op de juiste manier zeuren levert je wat op. Bij volwassenen bijvoorbeeld salarisverhoging.

 

Heb je zelf kinderen, dan is het interessant om eens na te gaan of je dat herkent bij jouw kinderen.

En zeker zo interessant is het om bij jezelf eens te rade te gaan, hoe je ermee omgaat als een van je kinderen zeurt om iets.

Mogelijk wordt jouw gedrag ook beïnvloed door hoe er gezeurd wordt. Heel subtiel en tactisch of eerder storend en vervelend.

 

Of het nu komt doordat mannen meer zeuren over salarisverhoging of doordat ze slimmer onderhandelen over hun salaris, afgelopen twee jaar kregen mannen er als groep gemiddeld 16,4 procent bij. Vrouwen moesten het doen met 9,1 procent.

Dat blijkt uit het Nationaal Salaris Onderzoek (NSO) dat tweejaarlijks wordt uitgevoerd.

De salariskloof tussen mannen en vrouwen bedraagt in dit NSO 7,6 procent. Daarmee is de kloof gegroeid ten opzichte van 2021. Toen was het verschil nog 5 procent.

 

Nu werken vrouwen vaak in beroepen die minder betaald worden. En ook vaker in deeltijd.

Maar dan nog is er een salariskloof tussen mannen en vrouwen.

Overigens blijkt ook dat mensen afkomstig uit etnisch-culturele minderheden minder verdienen dan mainstream autochtone Nederlanders.

En dat je 5 tot 15% minder verdient als je een regionaal accent hebt.

Daarbij groeit het inkomensverschil, naarmate het dialect meer afwijkt van het standaard Nederlands.

 

Het toekennen van salaris is geen eerlijk proces.

Zo blijkt bijvoorbeeld dat vrouwen, die knapper zijn dan gemiddeld meer verdienen.

En dat lang zijn, accentloos Nederlands spreken en een gewicht van zo’n 90 kilo het optimum voor een man is.

Ik vind het bijzondere bevindingen.

Maar ik ga ervan uit dat Kilian Wawoe als beloningsexpert het niet uit zijn duim gezogen heeft.

 

Kilian Wawoe was senior HR-manager bij ABN-AMRO. Sinds 2011 is hij Assistent Professor in Human Resources Management aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en werkt daarnaast als zelfstandig organisatieadviseur.

Hij ziet grote salarisverschillen in de diverse branches. Daarbij constateert hij een onderscheid tussen organisaties die geld verdienen en die dat niet doen.

De bankensector is volgens hem een sector waarin goed geld wordt verdiend. En de salarissen over het algemeen ook hoger zijn dan in andere sectoren.

Dat is ook de ervaring van mijn coachklanten uit die sector.

Met regelmaat is het schrikken voor hen als ze geconfronteerd worden met de salarissen buiten de bank.

Vaak zullen ze dan ook bij een overstap naar een functie buiten de bank, qua salaris een veer moeten laten.

 

Als je van jezelf vindt dat je goed werk doet en als je salarisverhoging wilt, onderhandel dan over je salaris”, zegt Kilian.

Wil je dat niet heel direct doen, doe het dan subtiel.

Laat je manager horen wat je successen zijn. Of misschien nog mooier, zorg dat jouw collega’s in positieve zin over je praten.

Ga de onderhandeling over je salaris in, op een goed moment.

Bijvoorbeeld net na een goede beoordeling of als je een project goed hebt afgerond.

In elk geval “Vraag erom”.

 

En krijg je op jouw vraag een negatief antwoord, stel dan de volgende vraag:

Wat moet ik dan wel doen om een salarisverhoging te krijgen?

Met die vraag leg je jouw probleem bij jouw manager.

Blijf bij jouw standpunt en realiseer je “Iemand heeft altijd nog iets in zijn achterzak zitten”.

 

 

 

Ben je niet tevreden met je salaris? 

Zodanig dat je salaris je demotiveert in je werk omdat jouw bijdrage niet op waarde wordt geschat?

Wil je je bakens graag verzetten en een andere loopbaanrichting inslaan?

Neem contact met me op.

Graag begeleid ik jou naar meer waarde werk.

 

 

 

 

Maar laat je loopbaankeuzes niet zondermeer bepalen door die dobbelsteen

 

The Dice Man is een cultuurklassieker die je leven kan veranderen.

Laat de dobbelsteen beslissen! Dat is de filosofie die het leven verandert van de verveelde psychiater Luke Rhinehart.

En die ook jouw leven kan veranderen, want als je je beslissingen laat afhangen van een dobbelsteen, dan kan er van alles gebeuren.

 

Verruim je denken met een dobbelsteen

 

Michiel Waaijer wilde dat wel eens uitproberen en zien wat er gebeurt als je je gedrag laat bepalen door een dobbelsteen.

Hij schreef erover in NRC van 23 oktober 2006.

Zes mogelijke scenario’s bedacht hij voor zijn sollicitatiegesprek, afhankelijk van het aantal ogen dat hij met de dobbelsteen zou gooien:

  1. Leg steeds de nadruk op het gesprek zelf.
  2. Wees trots op je mislukkingen in plaats van op je successen. Geef aan dat je graag fouten wil maken in deze functie.
  3. Wees alleen geïnteresseerd in de persoon waarmee je het gesprek voert.
  4. Raadpleeg kans bij elk antwoord dat je geeft.
  5. Stel alleen vragen die niets met het gesprek te maken hebben.
  6. Doe volslagen lyrisch over de baan.

 

Hij was uitgenodigd voor een gesprek bij Newpeople in Amsterdam.

Omdat hij drie ogen had gegooid met de dobbelsteen houdt hij zich keurig aan het scenario ‘houd-je-niet-bezig-met-de-functie-maar-leer-je-recruiter-kennen’.

Michiel arriveert op het gesprek in joggingpak. Dat is al goed mis.

Want zoals je weet: de eerste indruk telt.

Op de vraag wat hij wil drinken antwoordt hij: ‘vloeistof’. En hij krijgt de poppen helemaal aan het dansen als hij de humanresourcemanager met wie hij het sollicitatiegesprek voert, probeert te omhelzen.

Hij vraagt aan haar hoe lang ze al bij het bedrijf werkt, hoe oud ze is, waar ze vandaan komt, of ze haar werk leuk vindt en of hij, stel dat hij aangenomen wordt, met haar komt samen te werken.

Hij vraagt hoeveel ze verdient en of dat ook zijn salaris wordt. En hij vraagt hoopvol of ze later nog eens wat samen kunnen gaan drinken.

 

Helaas wordt hij op basis van het gesprek niet aangenomen.

Michiel kan haar geen ongelijk geven. Volgens de conventies bij het krijgen van een baan heeft hij immers gefaald.

 

Overigens laat Michiel het niet bij dat ene experiment. Voor hem als Dice Man zijn maatschappelijke regels ondergeschikt aan nieuwe ervaringen.

En is bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek net als poker: het kan op talloze manieren worden gespeeld.

 

Ik wil zeker niet propageren en stimuleren dat je net als Michiel Waaijer het experiment aan zou moeten gaan met betrekking tot baanverwerving. En je gedrag en loopbaankeuzes zou moeten laten bepalen door een dobbelsteen te laten rollen.

Maar het denken in mogelijke scenario’s zoals bij de Dice Man, anders dan de meest voor de hand liggende, is een goede manier om je creatieve denken te ontwikkelen en je blik te verruimen.

Dat geldt niet alleen met betrekking tot mogelijkheden qua werk, maar ook als hulpmiddel om te komen tot een keuze.

 

Want kiezen voor een opleiding, baan of loopbaan vinden veel mensen moeilijk. Ze willen vooral een goede keuze maken en zijn dan geneigd om te denken dat weloverwogen kiezen nodig is.

Maar het kan heel goed zijn dat je rationeel goed gekozen hebt, maar dat je keuze toch niet goed voelt, dat je keuze niet op zijn plek valt en misschien helemaal mis is.

Kies je namelijk louter rationeel, dan maak je geen verbinding met je gevoel. Aan de andere kant: vertrouw je blindelings op je intuïtie, dan loop je het risico in een diep gat te stappen.

Voor je welbevinden is het belangrijk dat een keuze niet alleen een verstandige, rationele keuze is, maar dat die keuze ook goed voelt.

 

Het helpt daarbij om de blik op je mogelijkheden te verruimen. En overeenkomstig de werkwijze van de Dice Man zes opties voor jezelf te formuleren. In plaats van die ene optie of die twee opties die je misschien voor jezelf hebt geformuleerd.

Zo zijn er in mijn optiek zeker alternatieve scenario’s te bedenken in plaats van bijvoorbeeld je werkgever te laten horen dat je een andere rol wilt in de organisatie en dat ontslag nemen voor jou ook een optie zou kunnen zijn.

Volgens mij loop je dan te hard van stapel. Maak even pas op de plaats en laat je gedachten gaan over vier alternatieve scenario’s die je kunt bedenken.

Wat dat betreft is het mooi om uit te gaan van de zes kanten van een dobbelsteen.

 

Waar je bij alternatieve scenario’s zoal aan kunt denken lees je in mijn boek ‘WAT WIL IK NU ECHT?

Laat je inspireren en voorkom dat je door een beperkte blik op je mogelijkheden overhaast besluiten neemt.

 

 

 

 

“Wat nou conservatorium?

Waarom zou een vrouw pianist moeten worden?

Je kunt maar beter gewoon trouwen en baby’s krijgen.”

 

Men lacht haar hard uit als ze haar werkelijke ambitie kenbaar maakt: dirigent worden.

‘Ze’, is Antonia Brico in de film De dirigent.

Het verhaal speelt in de twintiger jaren van de vorige eeuw.

 

Antonia Brico is met haar ouders vanuit Nederland geëmigreerd naar Amerika.

Haar ouders blijken overigens niet haar biologische ouders te zijn.

Antonia werd geboren als kind van een Italiaanse pianist en een jonge Nederlandse vrouw, een tienermoeder.

Haar adoptieouders zijn met haar naar Amerika gevlucht, omdat de biologische moeder naarstig op zoek is naar haar dochter.

 

Antonia droomt ervan om dirigent te worden.

Ze heeft kennelijk het muzikaal talent van haar biologische vader.

Je ziet in de film hoe ze bij een concert de partituur meeleest en een zodanig scherp muzikaal gehoor heeft, dat ze feilloos een verkeerd gespeelde noot detecteert.

 

Niemand neemt haar ambitie, dirigent worden, serieus.

Vrouwen kunnen niet spelen in een orkest.

Vrouwen kunnen ook niet leiden.

Laat staan dat mannen zich in een orkest laten aansturen door een vrouw; dat druist in tegen alle tradities.

 

Maar Antonia blijft standvastig en overwint het ene obstakel na het andere.

Ze is de eerste vrouw die het Berlijns Philharmonisch Orkest, een van de beste orkesten ter wereld, dirigeerde.

En dat op 24-jarige leeftijd.

 

Misbruik je talenten niet door ze niet te gebruiken

 

Wist je dat nog steeds af en toe beweerd wordt dat de eigenschappen die vereist zijn voor een dirigent, typisch mannelijk zijn.

Zoals bijvoorbeeld ‘een fysiek overwicht’?

Dat Jorma Panula (1930), Finse dirigent, componist en docent orkestdirectie, die veel grote dirigenten van tegenwoordig heeft opgeleid, de hem gestelde vraag ‘of vrouwen kunnen dirigeren’ ooit beantwoordde met:

Absoluut niet…. Vrouwen kunnen het proberen, maar het is echt anders. Ik zie ze hun best doen, zweten, hun gezicht betrekken, maar het wordt er alleen maar slechter van; het is puur een biologische kwestie.” 

En dat de jonge dirigent Vasili Petrenko (1976) bijvoorbeeld beweerde dat “een mooie vrouw voor het orkest de musici alleen maar afleidt.

En de directeur van het Parijse conservatorium, zei dat dirigeren “niet te combineren valt met het moederschap.”

 

 

Ook al mogen vrouwen inmiddels wel leren dirigeren, op de dirigentenopleidingen melden zich nog altijd minder vrouwen aan dan mannen.

Gelukkig neemt het aantal vrouwelijke dirigenten dat bij een professioneel orkest wordt gevraagd, toe. En worden vrouwelijke dirigenten zichtbaarder.

 

 

Overigens is het niet alleen in de muziekwereld zo, dat je obstakels moet overwinnen om je talenten tot bloei te brengen.

Heel gemakkelijk worden ambities in de kiem gesmoord, bijvoorbeeld doordat mensen in je directe omgeving aangeven dat je onvoldoende talent hebt om te realiseren wat je voor ogen hebt.

Dat je beter je pijlen op iets anders kunt richten.

Of dat er geen droog brood te verdienen valt met wat jij voor ogen hebt en dat je jouw droom maar droom moet laten en een pragmatische keuze moet maken.

Of dat je als vrouw in een mannenberoep wel heel stevig in je schoenen moet staan om je te kunnen handhaven.

Dus dat je beter iets anders kunt kiezen.

 

Het zijn allemaal tegenargumenten, die ervoor zorgen dat je jouw talenten niet gebruikt.

Ze eerder wegstopt, dan dat je ze ontwikkelt.

 

 

Misbruik je talenten niet door ze niet te gebruiken

Koester je talenten.

Voedt ze waardoor je ze ontwikkelt en ze vol tot bloei kunnen komen.

 

 

In mijn coachtrajecten kom je jouw talenten op het spoor.

Je ervaart wat ze voor jou betekenen en je krijgt zicht op hoe je ze te gelde kunt maken in het werk dat je doet.

En hoe je jouw loopbaan zo dirigeert dat je realiseert wat je voor ogen hebt.

 

 

Wil je meer zicht op wat individuele loopbaancoaching bij MEER WAARDE IN WERK voor jou zou kunnen betekenen?

Bel (0575 544588/ 06 54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een gratis oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Talent moet je ontwikkelen en onderhouden

 

Als je me al langer volgt, dan weet je misschien dat keramieken een van mijn hobby’s is. Lekker met mijn handen in de klei, al dan niet op de draaischijf.

Om allerlei redenen heb ik dat inmiddels alweer een hele tijd niet gedaan. Een van die redenen is dat mijn atelier tijdelijk een andere bestemming heeft. Waardoor ik daar niet aan het werk kan.

Dat begint steeds meer te kriebelen. Soms word ik er ook een beetje onrustig van.

Onze servieskast staat vol met kommen en schaaltjes die ik zelf heb gedraaid. Sommige echt al heel lang geleden. Zo had ik onlangs een van die schaaltjes in mijn handen. Als vanzelf liet ik het schaaltje door mijn handen gaan om de vorm af te tasten en te ervaren of die soepel loopt. Het betreffende schaaltje ‘liep’ wonderbaarlijk gaaf. En het is ook strak geglazuurd.

 

talent ontwikkelen

 

Het moment suprême bracht me enigszins in verwarring. Enerzijds was ik trots. Anderzijds werd ik er onzeker van. ‘Ik weet niet of ik dat nog wel kan’, zei ik tegen Martin. ‘Ik heb het al zo lang niet meer gedaan.’

Het voorval deed me terugdenken aan de tijd dat ik regelmatig achter de draaischijf zat. In zomervakanties was ik soms een paar weken achter elkaar van huis, op cursus bij gerenommeerde keramisten.

En dan was ik niet alleen bezig met mooie kommen en schalen draaien, maar ook met experimenteren met glazuren en stoken. Dat laatste niet alleen elektrisch of in een gasoven (al dan niet zoutstook), maar ook raku, pitfire, of in een houtoven. Voor het stoken van de houtoven draaiden we in shifts, waaronder ook de nachtelijk uren. Want je moest het vuur wel gaande houden door hout te voeren.

 

Ik heb heel veel zin om de draad weer op te pakken. Ook al weet ik nog niet hoe me dat afgaat.

Ik ben overigens niet de enige die zin heeft om weer te gaan ‘keramieken’. Een van onze kleinzonen schreef op de kaart voor mijn verjaardag: ‘Ik kan niet wachten om een keer iets met jou te keramieken!’

Voor mij is dat een extra stimulans om zodra het atelier weer vrij is, in mijn eentje op te starten. Me te heroriënteren op hoe het allemaal ook alweer moest en het vormgeven weer enigszins in de vingers te krijgen.

Want ik kan in het verleden dan wel veel mooie dingen hebben gemaakt, talent moet je onderhouden en liever nog, door ontwikkelen. Want stilstand is achteruitgang.

 

Dat geldt ook voor werk.

In onze samenleving, waar verandering constant is, is het cruciaal om je talenten te onderhouden en je te blijven ontwikkelen.

Het is aan jou om actief vorm te geven aan jouw persoonlijke en professionele groei. Dat betekent stappen zetten om iets voor elkaar te krijgen. Ontdekken wat je graag wilt, wat je belangrijk vindt. Met kleine aanpassingen je werk veranderen, verbeteren; jobcraften.

Zodat je werk doet dat je belangrijk vindt, waar je je talent kan ontwikkelen, waarmee je succes hebt.

 

 

Ben je onzeker over welke stappen je kunt zetten? Of wil je ontdekken hoe je jouw persoonlijke kwaliteiten optimaal inzet in je werk?

Wil je meer inzicht in jezelf, stilstaan bij je sterke punten, je drijfveren en weten welk werk het beste bij je past?

Bel me (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Onlangs las ik het boek ‘Het verborgen leiderschap van oudste dochters’, van Aike Borghuis.

‘Veel oudste dochters zien zichzelf niet als leiders, maar ze zijn het wel’ zegt Aike Borghuis.

Ik ben zo’n oudste dochter. Uit een gezin van zeven kinderen, vijf jongens en twee meisjes. Twee broers heb ik boven mij.

Ik zie mezelf niet echt als een leider, maar kennelijk word ik door mijn omgeving soms wel zo ervaren. Ik herinner me dat ik jaren geleden, toen onze vier kinderen nog thuis woonden, door mijn partner weleens moeder-overste werd genoemd. Dat zag ik toen echt niet als een compliment. Ook al was een van mijn lievelingstantes moeder-overste van de Medische Missiezusters.

 

Mijn plek in het gezin waarin ik ben opgegroeid heeft mij gevormd. Al op jonge leeftijd, ik denk dat ik een jaar of tien of elf was, hielp ik als vanzelfsprekend mijn moeder in het huishouden. Voor schoonmaakwerk was er huishoudelijke hulp. Maar bijvoorbeeld elke maandagavond, zorgde ik voor de warme maaltijd, terwijl mijn moeder de was streek. Want maandag was ‘wasdag’. Ik zie het nog voor me. Mijn moeder achter de strijkplank en ik achter het fornuis. Meestal bereidde ik nasi of een of ander gerecht met pasta. En dan voor negen personen. Lekker grote hoeveelheden in grote pannen. Ik genoot van de vrijheid en verantwoordelijkheid die ik kreeg, want ik mocht zelf bedenken wat ik ging koken en hoe ik dat ging doen.

Ik denk dat daar ook mede de wortels lagen van wat jarenlang mijn droomwens was: een jaar een berghut runnen met alles wat daarbij komt kijken. Geïnspireerd door eigen ervaring met het maken van huttentochten.

 

 Leiderschap in mijn werk als loopbaancoach

 

Bergwandelaars en klimmers een gastvrij onthaal bieden, een lekkere en voedzame maaltijd voor ze bereiden en een jaar rond, alle seizoenen in de bergen meemaken. Dat leek me geweldig. Alhoewel ik me achteraf realiseer dat ik misschien een al te romantisch beeld daarvan had. En weinig oog voor de onaantrekkelijke aspecten van het zijn van hüttenwirt.

 

Maar je kunt het geloven of niet, ik geniet nog steeds van het gastvrij onthalen en zorgen voor grote gezelschappen, het bereiden van gerechten in grote potten, pannen en schalen en ja, het regisseren van alles wat er komt kijken bij een grote familiehappening of anderszins een feestpartij.

Het zijn voor mij voorbeelden van activiteiten waarbij ik kwaliteiten inzet als de verantwoordelijkheid nemen, zorgzaam zijn voor mensen om me heen, gericht zijn op mijn omgeving, het versterken van het geheel en van betekenis willen zijn met wat ik doe. Het zijn kwaliteiten, die Aike Borghuis ziet als kwaliteiten van oudste dochters en als verborgen leiderschap.

Wat dat laatste betreft was het misschien toch niet zo vreemd, dat mijn leidinggevende bij de Academie Mens en Arbeid indertijd geïnteresseerd aan mij vroeg of ik gesolliciteerd had naar de functie van opleidingsmanager van de PABO. Ik was verrast door zijn vraag. Want geen haar op mijn hoofd had erover gedacht om naar die functie te solliciteren. Mijn reactie was dan ook: “Laat mij maar lekker met de studenten werken.”

Want ik kan als oudste dochter misschien wel kwaliteiten ontwikkeld hebben die je van een leider kunt verwachten, of ik blij word en energie krijg van het inzetten van die kwaliteiten in een functie als bijvoorbeeld opleidingsmanager, is voor mij nog maar de vraag.

 

Maar misschien ga ik dan uit van wat Aike Borghuis noemt een ‘oud’ beeld van leiderschap.

Voor haar was de definitie van Brené Brown over leiderschap een eyeopener:

Een leider is iemand die de verantwoordelijkheid neemt voor het herkennen van het potentieel in mensen en ideeën, en de moed heeft om dat potentieel te ontwikkelen’.

En ja, dat is wat ik doe, zowel privé als in mijn werk als loopbaancoach.

In die zin ben ik dus een leider. En wil ik dat ook graag zijn.

 

 

Ervaar je op dit moment weinig plezier en voldoening in je werk?

Wil je jouw persoonlijk leiderschap ontdekken en ontwikkelen? En zelf de regie pakken over jouw loopbaan?

Meld je aan voor de 3-daagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’. Tot vrijdag 28 juli profiteer je van de bonussen voor de vroegboekers.

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen? Bel (06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

Waar je de tijd vindt om iets toe te voegen aan je kwaliteit van leven  

 

Tijd tekortkomen, misschien herken je dat. Ikzelf had er van tijd tot tijd last van. Met als gevolg dat ik ‘te druk was in mijn hoofd’.  

Vroeger werd weleens tegen mij gezegd: als je geen tijd hebt, dan moet je maar tijd maken. Maar zo werkt dat niet. De kwantiteit van tijd kun je niet vergroten. Wel de kwaliteit.  

Al jaren nu, start ik mijn dag met een wandeling. Nog voor mijn ontbijt. Meestal zo rond half acht. Soms nog wat vroeger, als de vogels me met hun gekwetter eerder gewekt hebben dan mijn wekker.   

Ik loop de straat uit, het Bongerds pad in en zit gelijk in het groen. Het is voor mij iedere keer weer genieten met al mijn zintuigen. Het inademen van de frisse ochtendlucht, het zien van de beweging van het water in de Berkel, de geluiden van de eenden, de ganzen en de vogels en andere dieren in het vogelpark.  

Ik ontmoet een enkeling die zijn hond uitlaat op de vroege morgen. En op mijn terugweg de tegemoetkomende docenten en leerlingen van het Bongerdsschooltje en van het Stedelijk. Kennelijk pas ik zo langzamerhand in hun beeld, want wederzijds wordt er vriendelijk gegroet.   

Ondanks dat ik elke dag dezelfde route loop, zie ik elke dag weer iets anders en hoor ik elke dag weer andere geluiden. Als ik er maar voor opensta. 

 

Waar je de tijd vindt om iets toe te voegen aan je kwaliteit van leven

 

Mijn ochtendwandeling voegt echt iets toe aan mijn kwaliteit van leven. Het is voor mij een waardevol begin van mijn dag.  

Totaal anders dan hoe ik jaren terug mijn dag begon. Nog voordat ik naar de badkamer ging, zette ik mijn computer aan. Om te zien wat er in mijn inbox was binnengekomen.  

Nu ga ik na mijn wandeling in alle rust ontbijten. Mijn telefoon blijft op mijn werkplek. Zo rond negenen start ik mijn computer op. Van negen tot tien tune ik in op mijn dag en vanaf tien uur heb ik mijn afspraken.  

 

 

Hoe is dat voor jou?  

Heb jij het gevoel dat je met regelmaat tijd tekort komt? En vraag je je af waar je de tijd vindt om iets toe te voegen aan je kwaliteit van leven?  

Helaas zitten er in een week maar 168 uur en daarmee moet je het doen. Bovendien is het ook nog eens zo, dat je van die 168 uur gemiddeld zo’n 90 uur kwijt bent aan wat men noemt persoonlijk onderhoud. Denk daarbij aan slapen, aan- en uitkleden, persoonlijke verzorging, eten, drinken, opruimen, administratie.  

Je houdt dan dus nog maar 78 uur over om ‘vrij’ te besteden. En van die 78 uur is het dan ook nog maar heel persoonlijk wat jij als ‘vrij’ ervaart. Bijvoorbeeld je werk.  

Het is dan ook goed om je af te vragen wat zodanig belangrijk voor je is, dat je daar tijd voor vrij wilt maken. Waar word je echt blij van? Wat geeft jou energie? Wat is waardevol voor jou?  

Richt je tijd kwalitatief in. Wees daarbij trouw aan je waarden. Stop met waar je niet gelukkig van wordt. En stop met nadenken en idealiseren. Kom in beweging, zet stappen.  

 

 

Vind je het moeilijk om ‘de vinger erachter te krijgen’ waaraan het schort in je huidige werk?  

Of misschien breder: hoe je werk zich verhoudt tot wat naast je werk belangrijk voor je is? 

Neem gerust contact met me op en maak een afspraak voor een oriënterend gesprek. Dat kan met deze link.

 

 

 

 

Aan jou is een goede dokter verloren gegaan”.

Die opmerking heb ik vaak te horen gekregen.

Ik vind het een mooi compliment. Het doet me goed, het streelt me.

Toch heb ik er geen spijt van dat mijn loopbaan gelopen is, zoals die gelopen is.

 

Ik heb er geen spijt van dat ik geen gebruik heb gemaakt van het aanbod van mijn ouders om na mijn MMS in één jaar een gymnasiumdiploma te halen bij de nonnen in Vught.

Ik heb genoten van de brede Hbo-opleiding die ik in plaats daarvan heb gevolgd.

Het was een opleiding met voor mij aanlokkelijke pedagogische/ psychologische componenten en het creatieve.

Die opleiding heeft me geholpen om daarna bewust mijn richting te kiezen.

Het werd orthopedagogiek, met als afstudeerrichtingen kinderpsychiatrie en leerstoornissen.

Bewust studeerde ik in deeltijd. Ik wilde mijn eigen boontjes doppen.

Naast mijn studie werkte ik als pedagogisch medewerkster in een pedo-therapeutisch instituut voor gedragsgestoorde kinderen. Later als docent handvaardigheid op een Scholengemeenschap in Nijmegen.

Door mijn latere werk als docent bij de afdeling Algemene Onderwijskunde van de lerarenopleiding van Fontys Tilburg, kwam ik in aanraking met keuzebegeleiding.

Met name geïnspireerd door een van mijn collega’s, Gerard van de Kam.

Inmiddels ben ik al ruim 35 jaar actief in het vakgebied van de loopbaancoaching. Waarvan 14 jaar als opleider in het vakgebied loopbaanbegeleiding en 25 jaar als uitvoerend loopbaancoach.

En heb ik er spijt van?

Absoluut niet.

Integendeel; ik geniet er nog elke dag van.

 

Met vijf loopbaanvragen je loopbaan op het goede spoor

 

Heb ik ergens spijt van met betrekking tot mijn loopbaan?

Het is een van de 5 vragen die je jezelf zou moeten stellen, om te achterhalen of je qua loopbaan nog op het goede spoor zit.

Of het niet tijd is om je koers bij te stellen; een loopbaanswitch te maken, een opleiding te gaan volgen of bijvoorbeeld een eigen bedrijf te starten.

 

Ik geef je mijn reflecties over de andere 4 vragen.

 

Ben ik trots op het werk dat ik doe?

Jazeker. Ik doe mijn werk nog steeds met heel veel passie.

Ik doe wat ik heel graag doe. En als loopbaancoach doe ik, wat ik denk dat belangrijk is.

Ik voeg waarde toe en maak het verschil.

 

Voel ik me zeker in mijn loopbaan?

Die vraag gaat niet over baanzekerheid, want die bestaat niet.

Die vraag gaat erover of je erin gelooft dat je waarde toevoegt, waar je ook werkt.

En daarop kan ik volmondig met ‘ja’ antwoorden.

Ik voel me zeker in mijn loopbaan. Ik ervaar dat ik van betekenis ben voor mijn coachklanten en dus waarde toevoeg.

En doordat ik van betekenis ben voor mijn coachklanten voeg ik ook waarde toe aan organisaties.

 

Kan ik rijkdom verwerven?

Bij het antwoord op deze vraag moet je niet direct denken in euro’s.

Ook al is geld zeker belangrijk.

Maar er zijn andere vormen van rijkdom die veel belangrijker zijn en waarvan je de waarde niet kunt uitdrukken in geld.

Heb je bij mij een loopbaantraject gevolgd, dan weet je waarop ik doel.

Bijvoorbeeld familie, vrienden, hobby’s, persoonlijke ontwikkeling, leren, maatschappelijke bijdrage leveren.

Als je deze zaken mist, dan kan geld die leegte niet vullen.

En om mijn antwoord te geven op de vraag Kan ik rijkdom verwerven?  

Ja, volop.

Mijn werk als loopbaancoach stelt mij in staat om te bouwen aan de diverse vormen van rijkdom.

Er is een balans tussen mijn werk en wat daarnaast belangrijk voor me is. Ik heb tijd om te besteden aan mijn gezin, mijn familie, hobby’s, te leren, mijn maatschappelijke bijdrage te leveren.

 

Kom ik in de rol als loopbaancoach optimaal tot mijn recht?

Ook die vraag kan ik volmondig met ‘ja’ beantwoorden.

Ook al had ik misschien ook een heel goede dokter kunnen worden.

Of een goede verloskundige, zoals ik zelf weleens heb gedacht.

In mijn werk als loopbaancoach kan ik mijn potentieel heel goed kwijt. En kan ik de bijdrage leveren aan de samenleving, die bij me past.

Ik ervaar voldoening in mijn werk. En ik kom er ‘s morgens graag mijn bed voor uit.

 

 

Wat zou jouw antwoord zijn op de 5 loopbaanvragen die je je zou moeten stellen?

  • Heb ik ergens spijt van met betrekking tot mijn loopbaan?
  • Ben ik trots op het werk dat ik doe?
  • Voel ik me zeker in mijn loopbaan?
  • Kan ik rijkdom verwerven?
  • Kom ik in mijn huidige rol optimaal tot mijn recht?

 

Neem de tijd om jezelf de 5 loopbaanvragen te stellen. Voordat je vervalt in de dagelijkse routine.

En kom indien nodig tot een besluit.

Je weet me te vinden.

 

 

 

 

Maak ruimte als je niet gelukkig bent met je werk

 

Feliciteer …… met 18 jaar dienst bij ……

Vul zelf maar in.

Met enige regelmaat stuurt LinkedIn mij zulke berichtjes. Jij krijgt ze vast ook, maar dan over jouw connecties.

Ik weet niet wat zulke berichtjes bij jou oproepen, maar ik word er een beetje ongemakkelijk van. Want ik weet lang niet altijd of ik een lang dienstverband bij een en dezelfde werkgever een verdienste vind of juist niet.

Zeker als ik weet dat de betreffende persoon eigenlijk graag iets anders wil, maar om wat voor reden dan ook, het niet lukt om de bakens te verzetten.

 

Ik voel dan aarzeling om op de knop te drukken en te feliciteren. Over het algemeen doe ik het ook niet.

Bovendien houd ik niet van standaardberichtjes. En is een standaardberichtje van LinkedIn eerder een uitnodiging om een persoonlijk bericht te sturen.

Maar zoals gezegd, feliciteren bij langjarige dienstverbanden doe ik maar zelden.

 

Dat is anders bij meldingen van LinkedIn over een nieuwe functie voor een van mijn connecties.

Daar word ik echt nieuwsgierig van. Ik ben oprecht benieuwd welke functie het geworden is en ik klik algauw op de link naar het profiel.

Ik vind het mooi om te zien hoe mensen stappen durven zetten. Soms na een korte of lange periode van twijfel. Of onvoldoende durf om het bekende los te laten.

Als mensen over hun drempels durven stappen, dan word ik echt blij, zeker als ik de voorgeschiedenis ken.

En ja, dan type ik graag even een persoonlijk berichtje. Een nieuwe functie vind ik oprecht een felicitatie waard.

Het getuigt van moed om het bekende los te laten en je vleugels uit te slaan.

 

Hoe is dat voor jou?

Zou je graag stappen willen zetten in je loopbaan, maar heb je niet de moed om dat te doen? Misschien ook omdat je niet weet wat je anders wilt?

Laura Koekenberg, een van mijn oud-coachklanten, zegt daarover:

“Ben jij niet gelukkig met je werk?

Als dat gevoel je overkomt, dan moet je daar ruimte voor maken.

Vraag hulp, de weg naar geluk ligt er, maar je moet er gewoon doorheen. Je gaat er gewoon komen.”

 

Dat er doorheen gaan niet echt gewoon is en dat je er ook niet echt gewoon gaat komen is te zien en te beluisteren in onderstaande video:

 

 

Zoek je net als Laura uitdaging, onafhankelijkheid en zelfstandigheid?

Of:

Heb je het gevoel dat je je kwaliteiten onvoldoende benut en dat je meer kunt, maar dat dat in je huidige werk niet tot ontplooiing komt?

Zoek je meer zingeving en meer voldoening in je werk?

Vraag je je af WAT WIL IK NOU ECHT?

Of heb je op dit moment geen baan, maar wil je je beraden op een volgende stap in je loopbaan?

 

Neem gerust contact met me op en leg je vragen en dilemma’s aan me voor in een oriënterend gesprek.

Aan zo’n gesprek zijn geen kosten verbonden en het verplicht je tot niets.