‘Mama heeft een vakantiebaan’; dat zeiden onze twee oudste kinderen over mijn docentschap bij Fontys Hogescholen en later de Academie Mens en Arbeid in Tilburg.

Zo’n uitspraak komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ik realiseer me heel goed dat ik daar zelf een aandeel in had.

Een paar jaar daarvoor had ik de kans gegrepen om weer aan het werk te gaan. Ons tweede kindje was toen 1 jaar oud. Bij de afdeling Algemene Onderwijskunde waren ze op zoek naar vervanging voor een docent die gebruik wilde maken van studieverlof, om ruimte te hebben voor zijn promotieonderzoek. Aan mij, als afgestudeerde in de orthopedagogiek, de vraag of ik hem zou willen vervangen. Ik had ik daar wel oren naar. Onder voorwaarde dat ik het voor mezelf goed kon regelen.

Gereguleerde kinderopvang was er niet. En ik denk dat mijn ouders en mijn schoonmoeder vreemd gekeken zouden hebben als ik hen zou vragen om een dag op onze twee kinderen te passen. Ik was in elk geval niet op dat idee gekomen.

Dat werd dus een briefje ophangen op het prikbord van de universiteit. In de hoop dat we daarop een reactie kregen. En ja, dat lukte. Het briefje werd opgemerkt door een student en die tipte zijn moeder. Zo kwam Riet op ons pad. Onze kinderen noemden haar onze hulpmoeder. Ze is jarenlang bij ons gebleven.

Elk uur dat ik weg was voor mijn werk, was Riet bij ons in huis. Zij zorgde voor uiteindelijk onze vier kinderen en de nodige huiselijkheid. Ze deed de strijk, als die er was en trof voorbereidingen voor de avondmaaltijd. De pannen stonden gereed als ik thuiskwam. Naast Riet hadden we Jo, die twee dagdelen in de week ervoor zorgde dat ons huis op orde bleef.

Voor mij was dat heerlijk werken, wetend en voelend dat de kinderen niets tekortkwamen. En ikzelf gefocust weer kon deelnemen aan het arbeidsproces, mijn expertise kon inzetten en me verder kon ontwikkelen.
En zoals ik jaren later van onze dochter te horen kreeg: ‘Ik ben blij dat ik jou als voorbeeld had’.

De goede voorzieningen die ik getroffen had betekenden dat ik een aanzienlijk deel van mijn inkomsten besteedde aan het ruimte creëren voor mezelf en om het thuis lekker te laten lopen. Die investering was het voor mij ruimschoots waard.

Een extraatje voor bijvoorbeeld vakanties bleef er nog wel over van mijn inkomsten. Vandaar ‘mama heeft een vakantiebaan‘.

© foto Martin Langbroek

Ik denk nog steeds met een goed gevoel terug aan het besluit dat ik toen genomen heb, want wie weet hoe het anders gelopen was. Het was voor mij dé springplank naar wat ik nu, enkele decennia later nog steeds ervaar als een mooie loopbaan.

Hoe is dat voor jou?

Zou jij graag stappen zetten in je loopbaan, maar lukt het je niet om een bruggetje te maken? Ben je geneigd om te denken in ja-maar in plaats van ja-en?

Grijp je kans, ook al vraagt het enige creativiteit om jouw wensen te realiseren. Laat je inspireren en creëer de ruimte die je nodig hebt om je te ontwikkelen. En durf te investeren in je eigen ontwikkeling. Je zult ervaren dat die investering zich ruimschoots terugverdient. Niet alleen materieel, maar vooral ook immaterieel.

Ben je toe aan een nieuwe uitdaging?

Wil je jezelf ontwikkelen, maar heb je onvoldoende zicht op je mogelijkheden en weet je nog niet hoe een volgende stap eruit moet gaan zien?

Neem gerust contact met me op en leg je vragen aan me voor. In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat er nodig is om te komen tot een antwoord op jouw loopbaanvragen.

Benut nieuwe dagen en nieuwe kansen

Time flies, het is alweer 11 maanden geleden dat je het jaar-membership bent aangegaan voor Het Lab.

Dat berichtje kreeg ik van een van de assistenten van Aartjan van Erkel.

Ik kon me bijna niet voorstellen dat er alweer 11 maanden voorbij waren. Uit nieuwsgierigheid en ter bevestiging heb ik de laatste factuur nog even opgezocht in mijn boekhoudprogramma.

En ja hoor, het klopte helemaal. Kennelijk gaat de tijd veel sneller dan ik denk.

Dat besef heb ik vaker.

Het is goed dat ik daar af en toe door anderen op gewezen wordt.

Zo kreeg ik eind vorige maand een berichtje van ING:

Wauw, mooie mijlpaal!

Hoera! Jouw onderneming bestaat bijna 20 jaar.

Van harte gefeliciteerd met het bereiken van deze mijlpaal. Een topprestatie waar je trots op mag zijn.

Ik weet dat ik in 2002 mijn eigen coachpraktijk begonnen ben. Maar wanneer exact, dat heb ik niet paraat. En ik sta daar ook niet echt bij stil.

Wat ik me wel nog goed herinner van de start van mijn ondernemerschap, is een telefonisch contact met een adviseur van het pensioenfonds, het ABP. Ik wilde weten wat de consequenties zouden zijn van het starten van een eigen onderneming, voor mijn pensioen.

Ik kreeg het advies om nog eens goed bij mezelf te rade te gaan of ik wel helemaal wilde stoppen met mijn docentschap bij de hogeschool.

Als ik tot mijn 55^e een aantal uren bleef werken bij de hogeschool, dan had ik kennelijk recht op FPU. Dat was een prepensioenregeling voor werknemers in overheidsdienst en onderwijs. Op basis van die regeling kreeg je van je 55^e tot je 65^e een FPU-uitkering.

Maar op dat pensioen zat ik niet te wachten. Integendeel, ik wilde alle ruimte hebben om vorm en inhoud te geven aan mijn eigen onderneming. En wilde niet gebonden zijn aan nog een paar uurtjes in loondienst.

Bovendien, aan een leven als pensionada was ik nog lang niet toe. En eerlijk gezegd, nog steeds niet.

Ik geniet nog elke dag van mijn werk. Ik krijg er energie van. In de eerste plaats door het werken met mijn coachklanten. Ook vind ik het fijn om me te blijven ontwikkelen, als persoon en als professional.

Nog steeds investeer ik in opleiding en training. Zowel op het terrein van loopbaanbegeleiding en ontwikkelingen op de arbeidsmarkt, als op ondernemerschap en alles wat daarbij komt kijken.

Zo ben ik bijvoorbeeld member van het LAB van Aartjan van Erkel en laat ik me inspireren voor mijn schrijfwerk door zijn maandelijkse masterclasses.

Daarnaast ben ik lid van VIDM, Vaker In De Media, en volg ik professionele trainingen om mijn zichtbaarheid te vergroten en neem ik deel aan lunchbijeenkomsten met journalisten die tips en ervaringen delen hoe je makkelijk in contact komt met de pers.

Ik vind het fijn als ik gevonden word door een journalist. Vooral ook door journalisten waarmee ik niet eerder contact heb gehad, maar die mij benaderen met de vraag of ze me mogen interviewen voor een artikel. Zoals onlangs nog voor een artikel in het AD en een aantal regionale bladen, onderdeel van DPG Media.

Werk waar je energie van krijgt en waar je van geniet, dat gun ik jou ook.

Het is nooit te laat om je koers bij te stellen. En elke nieuwe dag biedt nieuwe kansen.

Laat je inspireren door mijn coachklanten, die bewust pas op de plaats maken om ruimte te maken voor iets nieuws, hetzij in loondienst dan wel als zelfstandige.

Coachklanten, die op basis van de informatie die ze hebben verzameld in hun loopbaantraject, vol vertrouwen hun ondernemingsplan uitwerken en het avontuur als zelfstandige aangaan. Ook al is het best een beetje spannend.

Wil jij ook stappen zetten in je loopbaan, maar heb je nog geen beeld van de richting die je uit wilt gaan?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’

En wil je jouw vragen aan me voorleggen? Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected])me gerust.

Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.

Nederland is koploper van Europa met betrekking tot retourzendingen, vooral als het gaat om fashion.

Uit onderzoek van DPD blijkt dat maar liefst 40 procent van de aangekochte artikelen wordt teruggestuurd in de fashionbranche. Terwijl het gemiddelde retourpercentage over alle branches 13 procent is.

En kennelijk zijn we minder geneigd om een product te retourneren naarmate de retourtermijn langer is.

Webshops met een retourtermijn van veertien dagen hebben een gemiddeld retourpercentage van 47 procent. Dat percentage daalt naar 37 als de retourtermijn wordt verlengd naar 30 dagen en naar 25 als de termijn langer dan 30 dagen is.

Dat scheelt grofweg de helft aan retourzendingen.

Het is een interessant fenomeen waar menig ondernemer zijn hersenen over kan kraken.

Hoe werkt een en ander in het hoofd van de consument en hoe is zijn gedrag te beïnvloeden? Zodanig dat het aantal retourzendingen vermindert.

Op de arbeidsmarkt speelt een vergelijkbaar probleem

Zo’n 65 procent van de nieuwe medewerkers is geneigd om binnen drie maanden weer om zich heen te kijken.

En heeft kennelijk spijt van de gedane zet.

Dat blijkt uit onderzoek van assessmentbureau Thomas, ook actief in Nederland.

Bij online aankoop is het alleen de koper die zich vergist. Op de arbeidsmarkt zijn er twee partijen die in de fout gaan.

Want blijkbaar maakt niet alleen de baanzoeker een inschattingsfout bij het aangaan van een nieuw contract, ook werkgevers zijn er een kei in.

Daarbij maakt het niet uit of een werkgever zelf de selectie doet of die heeft uitbesteed aan een recruiter of een werving- en selectiebureau.

In het genoemde onderzoek geven werkgevers aan, dat zo’n 50 tot 60 procent van de nieuwe medewerkers zodanig tegenvalt, dat de organisatie hen niet opnieuw zou aannemen als ze die kans zouden hebben.

Er gaat dus heel wat mis bij de werving en selectie van nieuwe medewerkers.

Met als resultaat een slechte fit tussen kandidaat en functie (in 46 procent van de gevallen) en/of een slechte fit tussen kandidaat en cultuur (in 44 procent van de gevallen).

Misschien ben je geneigd om die slechte fit toe te schrijven aan recruiters, selecteurs en assessmentbureaus.

Maar pas op, vergis je niet.

Ook als baanzoeker heb je daar een belangrijk aandeel in.

Bij een slechte match tussen persoon en functie en tussen persoon en organisatie heb je mogelijk onvoldoende je onderzoek gedaan.

Nog voordat je ging solliciteren.

Ben je afgegaan op de beschrijving in de vacature en heb je ook nog even de website van de betreffende organisatie bestudeerd.

Maar of die informatie betrouwbaar is?

Het is niet zo moeilijk om zaken mooier voor te stellen dan ze zijn.

Dus, vertrouw niet op wat je aangeboden wordt. Doe zelf je onderzoek.

Wil je een beeld krijgen van de cultuur van een organisatie? Gedraag je als een detective.

Een beeld van de cultuur van een organisatie krijg je namelijk niet op een presenteerblaadje aangereikt.

Ga gesprekken aan met mensen die de organisatie kennen. Bijvoorbeeld doordat ze afnemer zijn van hun producten en of diensten, er anderszins mee samenwerken of er als professional in dienst zijn.

Of mogelijk ken je iemand die een connectie heeft met een persoon die de organisatie goed kent en jou dus waardevolle informatie kan verschaffen.

LinkedIn is daarvoor een waardevol instrument.

Wil je een reëel beeld krijgen van de functie om een inschatting te kunnen maken of de functie optimaal bij je past?

Stel je niet afhankelijk en onderdanig op. Weet wat jij nodig hebt om goed gedijen in je werk en wat je zou moeten vermijden. Ga de dialoog aan en durf je vragen te stellen.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt en van de waarde die jij levert met jouw kwaliteiten. Realiseer je dat een potentiële werkgever blij mag zijn als jij voor hem of voor haar wilt komen werken.

Heb je nog geen helder beeld van wat jij te bieden hebt, van de omgeving waarin jij goed gedijt, van de waarde die jij levert en hoe jouw ideale werk eruitziet?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ en voorkom dat je nieuwe baan een miskoop wordt.