Waarom het goed is om de tijd te nemen om stil te staan bij wat je echt wilt

 

Het is zo gek nog niet om een laatbloeier te zijn. Ik las het in een artikel in mtsprout. Het is goed om je de tijd te gunnen voor ontwikkeling en uitgebreid stil te staan bij wat je echt wilt. Want je bewust worden van je kwaliteiten en vervolgens ze op een voor jou zinvolle manier gebruiken om ze tot volle bloei te laten komen, is het fundament voor de ontwikkeling van een goed leven.

 

Debuut laatbloeier

copyright foto: Anton_Ivanov / Shutterstock.com

 

Het risico van zo vroeg mogelijk pieken en zo snel mogelijk carrière maken

 

Persoonlijke voldoening wordt te vaak ondergeschikt gemaakt aan professionele prestaties, volgens Rich Karlgaard, uitgever van Forbes Magazine en auteur van het boek Late Bloomers.

Vroeg presteren weerhoud je ervan om je passies te ontdekken.

In plaats van het hebben van diverse interesses, in de breedte te studeren en je tijd te nemen om jezelf te leren kennen, word je door je omgeving algauw aangemoedigd om een bepaalde richting te kiezen. En veilige, stabiele en lucratieve loopbaanpaden te volgen. Met als gevolg dat uitblinken in een specifieke beroepsrichting door velen wordt verkozen boven persoonlijke voldoening. Daardoor kunnen ze zichzelf in dat proces verliezen.

Dat doet mij denken aan iemand die ik heb geholpen met het maken van een cv, aangepast aan de vacature en het schrijven van een overtuigende sollicitatiebrief. Het betrof een zware functie. Een functie die een zware wissel zou trekken op zijn jonge gezin. Dat realiseerde hij zich goed. Hij besefte ook dat hij flinke concurrentie zou hebben van geïnteresseerden met meer levenservaring dan hij. Maar ondanks dat alles, wilde hij er als eind dertiger voor gaan. Voor hem was het een kans om een stapje hoger te komen op de ladder. En qua salaris in een hogere schaal. Helaas viel de keus op iemand met meer levenservaring dan hij. Voor zijn welbevinden misschien wel zo goed.

 

 

In plaats van vroeg pieken in een specialisme is het goed om je van jongs af aan breder te oriënteren

 

Het zijn juist de generalisten die op veel gebieden – vooral die complex zijn – uitblinken. Dat beschrijft David Epstein in zijn boek ‘Waarom generalisten verder komen’. Generalisten zijn creatiever, flexibeler en in staat om verbindingen te maken die hun meer gespecialiseerde collega’s niet zien.

Terwijl je misschien zelf als generalist zou denken, dat je minder waarde kunt leveren op de arbeidsmarkt omdat je geen specialisme hebt.

Ik hoor dat soms van coachklanten. Ze denken dat ze als generalist nergens écht goed in zijn, omdat ze zo breed georiënteerd zijn. Maar juist door die brede oriëntatie hebben ze zich breed ontplooid en breed ontwikkeld.

 

 

Met een laatbloeier is niets mis, integendeel

 

Het is goed om je de tijd te gunnen om je passies en je talenten te ontdekken.

Rich Karlgaard geeft in zijn boek Late Bloomers een wetenschappelijke verklaring voor het pas op latere leeftijd tot bloei komen.

Pas rond je vijfentwintigste zijn je hersenen voldoende ontwikkeld. Voor sommigen is dat zelfs nog iets later. En in feite pieken de capaciteiten van onze hersenen op verschillende leeftijden. We ervaren eigenlijk meerdere periodes van bloei in ons leven.

Doordat laatbloeiers de tijd nemen om hun weg in het leven te ontdekken, ontwikkelen zij sterke punten die zijzelf misschien niet direct als zodanig zien of ervaren. Bij die sterke punten kun je denken aan kwaliteiten als nieuwsgierigheid, inzicht, veerkracht, wijsheid, mededogen. Het zijn kwaliteiten die door werkgevers worden gewaardeerd en die zeker op een arbeidsmarkt die sterk aan verandering onderhevig is, heel waardevol zijn.

Levenservaring geeft laatbloeiers bovendien het voordeel dat ze minder gevoelig zijn voor wat anderen van hen denken. Ze zijn minder afhankelijk van de erkenning van anderen en ze hebben daardoor over het algemeen meer zelfvertrouwen. Als persoon ben je dan ook stabieler en voel je je vrijer.

 

 

Het is nooit te laat om jezelf te worden

 

Zo las ik dat Aristoteles zich pas wijdde aan schrijven en filosofie vanaf zijn vijftigste.

En aansprekend en misschien bekend is onderstaand voorbeeld, dat ik las in een artikel van Kevin Evers in Harvard Business Review:

In vrije vertaling:

Als je steeds weer vastloopt. Bijvoorbeeld zoals Joanne, een getalenteerde en creatieve vrouw, die hopte van baan naar baan in haar twenties, werkend als onderzoeker, secretaresse en docent Engels als tweede taal.

Ze was depressief, zag geen uitweg en voelde zich een totale mislukkeling. Maar ze eigende zich het gevoel van wanhoop toe en zette het om in iets positiefs. Doordat het haar niet gelukt was om een standaard loopbaan pad te volgen, voelde ze zich vrij om te doen wat ze altijd al had willen doen. Dat was fantasieverhalen schrijven voor kinderen. Zoals ze later zou vertellen, “Ik stopte met mezelf voor te doen alsof ik iemand anders was dan wie ik was.

Alle kans dat je van haar gehoord hebt of misschien zelfs werk van haar gelezen hebt.

Haar schrijversnaam is J.K. Rowling.

 

 

 

Ben je niet gelukkig met het loopbaan pad dat je tot nu toe gelopen hebt? En vraag je je, zoals een van mijn coachklanten, af ‘Wat zijn mijn ankers voor werkgeluk?’ en ‘Op welke plek in de organisatie functioneer ik het beste?’.

Neem contact met me op en leg je vragen aan me voor.

 

 

 

 

Waarom ondernemend zijn nog niet wil zeggen dat je geknipt bent voor het ondernemerschap

 

Een paar weken terug had ik een oriënterend gesprek met een coachklant. De plek waar ze werkt ervaart ze niet echt als inspirerend. Ze vindt de organisatie erg naar binnen gekeerd en de familiaire cultuur die er heerst past niet goed bij haar.

Graag zet ze een volgende stap in haar loopbaan met daarbij de vraag: ‘welke kant ga ik nu op?’ Wordt het een andere functie in hetzelfde werkveld of in een ander werkveld?

Andere grote organisaties in hetzelfde werkveld zijn het voor haar in elk geval niet. Wel andere, kleinere organisaties?

Innovatief en creatief zijn trekt haar aan. Ze ziet zichzelf als ondernemend en haar vraag is dan ook: ‘ben ik een ondernemer?’

En daarop aansluitend: ‘past zelfstandig ondernemerschap bij mij of is het voor mij voldoende om te ondernemen in mijn eigen loopbaan?’

 

Voor een succesvol ondernemer is ondernemend zijn niet genoeg

 

Zelfstandig ondernemerschap vraagt meer dan ondernemend zijn

 

Ondernemend zijn betekent nog niet dat je geknipt bent voor het ondernemerschap. Ook al is het wel een belangrijke competentie.

Als andere competenties die je nodig hebt om succesvol te zijn als ondernemer worden door ondernemers genoemd: doorzettingsvermogen, creativiteit, passie voor je product of je dienst, risico’s durven nemen, flexibiliteit, commercieel inzicht en betrouwbaarheid.

De Kamer van Koophandel noemt enthousiasme, flexibiliteit en doorzettingsvermogen als belangrijke persoonseigenschappen voor een ondernemer.

Naast die persoonseigenschappen moet je volgens de KvK ook over vaardigheden beschikken zoals bijvoorbeeld commercieel inzicht, marketing, netwerken en kennis van boekhouden. Die vaardigheden kun je leren.

 

 

Als ondernemer krijg je naast je eigen vak, er een vak bij

 

Het is goed om je te realiseren dat je als ondernemer naast je eigen vak er een vak bij krijgt; ondernemen en alles wat daarbij komt kijken.

En als je het net als ik, leuk vindt om je te ontwikkelen en te leren, dan gaat er een hele nieuwe wereld voor je open. Ik heb dan ook heel wat trainingen en cursussen gevolgd op het terrein van bijvoorbeeld marketing, financieel succesvol ondernemen, schrijven, SEO, systematiseren van bedrijfsprocessen.

Er komt naar mijn ervaring dus heel wat kijken bij zelfstandig ondernemerschap en ik heb de indruk dat het door menigeen wordt onderschat.

Overweeg je om een overstap te maken van loondienst naar zelfstandig ondernemerschap? Wil je inzicht in jouw ondernemersvaardigheden? Doe de test van de KvK.

 

 

Groei van aantal zelfstandig ondernemers

 

Zelfstandig ondernemerschap is erg in trek.

Volgens de cijfers van de Kamer van Koophandel groeide in 2022 opnieuw het aantal bedrijven in Nederland. Van bijna 2,2 miljoen begin 2022 naar ruim 2,3 miljoen bedrijven op 31 december. Al met al een groei van 5,7%. Het overgrote deel van die groei komt op conto van zzp’ers.

Op 1 januari van dit jaar was 17 procent van de werkzame beroepsbevolking een zelfstandig ondernemer zonder personeel. Een decennium geleden was dat nog 10 procent. De werkzame bevolking nam in de afgelopen tien jaar met 14 procent toe. Het aantal zzp’ers ging in die periode met 84 procent omhoog naar meer dan 1,6 miljoen. Inmiddels is 70 procent van alle ondernemingen te typeren als zzp’er, aldus de KvK.

 

 

Pros en cons van zelfstandig ondernemerschap

 

Afhankelijk van wat werk voor jou betekent en wat je terug wilt zien in je werk zul je aspecten van zelfstandig ondernemen zien als iets positiefs, dan wel iets negatiefs.

In zijn algemeenheid worden als positieve aspecten van zelfstandig ondernemerschap genoemd: eigen baas zijn, je eigen tijd indelen, werken wanneer en waar je wilt, meer verdienen, persoonlijke ontwikkeling, afwisseling en creatief werken. En ondernemen prikkelt je creativiteit en je probleemoplossend vermogen.

Een aantal van die aspecten hebben te maken met vrijheid. Kennelijk is vrijheid voor veel zelfstandig ondernemers cruciaal. Bijvoorbeeld voor Minou Üçerler. Haar uiteindelijke doel is stoppen op haar 35ste en gaan genieten.

Alsof je niet kunt genieten van je werk, denk ik dan.

Vrijheid is een voorbeeld van een waarde die voor de ene zelfstandig ondernemer ervaren wordt als een pré. Voor een ander kan het juist een van de redenen zijn om te stoppen met het zelfstandig ondernemerschap. Bijvoorbeeld voor een van mijn coachklanten. Als zelfstandig ondernemer mist hij structuur en ook collega’s en daardoor drive en energie.

Vrijheid betekent ook steeds zelf nieuwe opdrachten binnenhalen. De een gaat dat gemakkelijk af en voor zo iemand is het een leuk aspect van zelfstandig ondernemerschap, voor een ander is het een hell of a job. En kan het zelfs een reden zijn om na wikken en wegen te stoppen als zelfstandig ondernemer.

 

 

Positieve kanten van zelfstandig ondernemerschap worden vaak overschat en negatieve kanten onderschat

 

In de eerste zes maanden van 2022 zijn er 76.000 bedrijven opgeheven, het hoogste aantal sinds 2007 – het jaar dat het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) begon met meten. Vooral zzp’ers stopten ermee. Ongeveer vier van de vijf gestopte bedrijven waren van een zelfstanding ondernemer.

Sanne Wolters, freelancejournalist voor het AD en Nu.nl schreef een artikel over stoppen met zelfstandig ondernemen en interviewde mij als loopbaancoach.

Want wat als je een eigen bedrijf hebt, maar het ondernemen na een paar jaar toch tegen begint te vallen?

Lees het artikel van Sanne Wolters en laat je inspireren.

 

 

 

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen als zelfstandig ondernemer.

Wat heeft jou voor zelfstandig ondernemerschap doen kiezen?

En als je gestopt bent als zelfstandig ondernemer en weer in loondienst bent gegaan, wat heeft jou doen stoppen?

Zou je dat willen delen?

Door jouw afwegingen te delen kun je anderen inspireren, dan wel ondersteunen om te komen tot een besluit.

 

 

 

 

Waarom alleen een testbatterij bij loopbaanvragen geen duurzame oplossing biedt

 

Onlangs werd ik benaderd door een van mijn netwerkcontacten met de vraag of ik zijn zoon kon helpen om een goede stageplek te vinden.

Tot een oriënterend gesprek ben ik altijd bereid. En ik zet mijn netwerk graag in om voor mensen een opening naar een mooie baan te creëren. Mensen met elkaar verbinden en mijn steentje bijdragen, zodat mensen hun ideale werk kunnen realiseren, is onderdeel van mijn missie.

En zogezegd, zo gedaan.

We hadden een leuk gesprek. Toch had ik mijn bedenkingen. De studiekeuze na het voortgezet onderwijs bleek al een moeilijke puzzel. Het maken van tests gaf voor dat moment een oplossing. Maar de vraag ‘Wat wil ik nu echt?’ was kennelijk niet beantwoord en kwam in alle hevigheid weer naar voren bij de keuze voor een stageplek.

Want als je niet weet wat je zoekt, ook al gaat het om een stageplek, dan zul je het niet gauw vinden. En als jij niet weet wat je een werk- of opdrachtgever te bieden hebt, dan zal een werk- of opdrachtgever niet gauw geneigd zijn om in jou te investeren.

 

Waarom alleen een testbatterij bij loopbaanvragen geen oplossing biedt

 

Zelfkennis is nodig om tot een goede keuze te komen

 

En niet alleen zelfkennis. Eerder zelfbewustzijn.

Je bewust zijn van wat je een werkgever te bieden hebt. Wat je kwaliteiten zijn en wat voorbeelden zijn waaruit blijkt dat je genoemde kwaliteiten hebt. Wat jouw ambities zijn, waar jouw interesses met name naar uitgaan en waar jij warm voor loopt.

En ook niet onbelangrijk, wat een omgeving is die je nodig hebt om te groeien en te bloeien. Waarbij je dan meer kunt benoemen dan bijvoorbeeld een fijne, gezellige omgeving waarin goed met elkaar wordt samengewerkt.

 

 

De makke van zelfkennis op basis van gemaakte tests

 

Door het maken van tests kun je van alles over jezelf aan de weet komen. Bijvoorbeeld waar je goed in bent, wat je persoonlijkheidstype is, welke werkomgeving bij je past, waar jouw interesse naar uitgaat, welke waarden belangrijk voor je zijn.

En als het goed is, dan is met je besproken in hoeverre jij je in de resultaten herkent. Zodat je ook zelf met voorbeelden de testresultaten kunt staven.

Maar het blijven testresultaten, in termen van ‘de test zegt…’ of ‘uit de test komt dat ik …’.

Vul zelf maar in wat er uit de test gekomen is.

Zo verging het ook de zoon van mijn netwerkcontact. Maar op mijn vragen waar hij met name goed in is en waar zijn interesse met name naar uitgaat, kon hij geen antwoorden geven. Kennelijk had hij de testresultaten, wat ik noem, niet geïncorporeerd. Hij had ze zich niet eigengemaakt.

Waardoor de keuze voor een stageplek drijfzand zou worden. Als er niet eerst gewerkt zou worden aan een stevig fundament.

 

 

Door gesprekken en werken aan opdrachten zelf komen tot een antwoord op je loopbaanvraag

 

In een eerder artikel schreef ik over ‘het geheim van waaromvragen’.

Vragen en met name waaromvragen zetten aan tot nadenken.

Het antwoord op jouw loopbaanvragen zit naar mijn mening al in jou. Je hoeft het niet te bedenken. Voor mij als loopbaancoach, is het de kunst om samen met jou dat antwoord eruit te halen.

Dat eruit halen doen we niet alleen door het voeren van gesprekken. Je gaat met allerlei opdrachten/oefeningen aan het werk, waardoor steeds weer nieuwe of aanvullende informatie zichtbaar of bespreekbaar wordt. Zodat uiteindelijk de hele puzzel gelegd kan worden en het antwoord op de loopbaanvraag heel helder tevoorschijn komt.

 

 

De kracht van het zelf (al dan niet begeleid) beantwoorden van je loopbaanvraag

 

Heb je eenmaal het voor jou passende antwoord op jouw loopbaanvraag gevonden, dan voel je ook de kracht om er vol voor te gaan.

Het antwoord geeft je energie en brengt je in beweging.

Dat zie ik bij mijn coachklanten. Eenmaal het antwoord gevonden, hebben ze niet alleen een stevig fundament om succesvol werk te maken van hun ideale werk. Ze hebben ook de energie en de drive om er vol voor te gaan.

Vooral ook omdat ze het antwoord hebben geïnternaliseerd. Het is van hen en komt niet van buiten. Ze hebben gevoeld waar ze goed in zijn, waar ze energie van krijgen en waar ze in willen groeien.

 

 

Ben je getriggerd door mijn artikel? Lees ook nog eens mijn artikel ‘Tests zijn heel zinvol, hoewel……….’

 

 

Ben je niet gelukkig met je huidige werk? Wil je in 2023 stappen zetten, maar weet je niet in welke richting?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?

 

En wil je, al dan niet na het lezen van mijn boek, jouw vragen aan me voorleggen?

Neem contact met me op en maak een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Blijven zitten waar je zit of de kans grijpen om vrijwillig te vertrekken

 

Ja, ik wil eruit. Ik wil breed kijken. Ook al weet ik nog niet hoe mijn toekomst qua werk er dan uit moet gaan zien. Ik wil de wijde wereld in.”

Een heel proces heeft hij al doorlopen. Veel is hij het gesprek met zichzelf en zijn naaste omgeving aangegaan. Blijf ik in mijn sweet spot of grijp ik mijn kans om mijn grenzen te verleggen?

Ook al staat hij niet op de lijst van degenen die moeten vertrekken, de reorganisatie heeft hem wel aan het denken gezet. Blijf ik zitten waar ik zit of grijp ik mijn kans en ga ik er vrijwillig uit?

Het is zo goed als zeker. Hij kiest voor het laatste. Met zijn werkgever is hij daarover in gesprek. De lijn met mij als loopbaancoach heeft hij uitgezet.

Hij is van mijn coachklanten overigens niet de enige die van een reorganisatie gebruik maakt om vrijwillig te vertrekken. Of daarop anticipeert en alvast voorsorteert door zich te oriënteren op mogelijkheden buiten het bekende vakgebied en werkveld.

 

Je sweet spot verlaten, durf om keuzes te maken en de zeilen bij te stellen, vraagt moed. Meer moed dan blijven zitten in je sweet spot, want de consequenties van het stappen uit de zekerheid van een baan, zijn van tevoren niet te voorspellen.

Waren die wel te voorspellen, dan was er geen of nauwelijks moed voor nodig.

 

Blijven zitten in sweet spot of wijde wereld in

 

Sweet spot; een begrip dat in diverse contexten een specifieke betekenis heeft

 

Het begrip sweet spot wordt in meerdere contexten gebruikt.

In de sport is het de plek waar een slag of stoot resulteert in een maximale respons voor een bepaalde inspanning. Zo resulteert bijvoorbeeld bij tennis, honkbal of cricket, een bepaalde slag in een grotere impuls als de bal het racket (of de bat) op de sweet spot raakt.

In marketing komt het begrip terug in de marketingpiramide. De sweet spot is dan de aanduiding voor wat men noemt de mid-end producten. Dat zijn de producten waar je met een bepaalde inspanning maximale respons creëert. Dat zijn bijvoorbeeld ook producten, die opschaalbaar zijn, die je kunt aanbieden aan grotere groepen. Zo leerde ik jaren geleden in een marketingopleiding.

In contentmarketing  is de sweet spot de plek waar twee belangrijke elementen uit je ondernemerschap samenkomen en elkaar deels overlappen. Enerzijds heeft elke ondernemer of elk bedrijf (unieke) kennis en vaardigheden in huis. Anderzijds is er passie of zijn er de pijnpunten van de klant. Waar die twee samenkomen, dat is de sweet spot.

Ook in de geluidstechnologie heeft men het over de sweet spot. Het gaat dan om het bereik waarin geluid optimaal klinkt. Waar dit precies ligt, hangt blijkbaar af van je geluidsinstallatie, het aantal luidsprekers én de positie van elke speaker.

 

Ook al heeft het begrip sweet spot in diverse contexten een specifieke betekenis, in alle contexten gaat het om een optimaal punt of een optimale combinatie van factoren of kwaliteiten.

 

 

De sweet spot met betrekking tot mens en werk

 

Met betrekking tot mens en werk is de sweet spot, de plaats waar jij als professional op je plek zit. Waar je voldoening en plezier kunt halen uit je werk.

Dat is waar je bezig kunt zijn met activiteiten die je makkelijk afgaan, waar je heel goed in bent. En met activiteiten die jij graag doet, waar je energie van krijgt en je krachtig door voelt.

En dat alles in een omgeving waarin jij kunt groeien en bloeien, jouw persoonlijke biotoop.

 

 

Hoe de sweet spot negatief kan gaan werken

 

Werkend in je sweet spot kun je het stadium bereiken waarin alles vanzelf lijkt te gaan.

Dat je zonder noemenswaardige inspanning kunt behalen wat en hoe je het wilt. Met als gevolg dat je je ook niet meer harder inspant. Want waarom zou je?

Dat lijkt misschien aantrekkelijk, maar je hebt alle kans dat werk dan gauw verveelt en leidt tot zekere gelatenheid, inschikkelijkheid.

 

Dat wil mijn coachklant voorkomen. Sterker nog, dat is wat hij helemaal niet zoekt en nastreeft. Hij bruist van energie en wil graag zijn tanden zetten in iets nieuws. Ook al weet hij nog niet hoe dat nieuwe werk eruit moet gaan zien.

Onderzoeken welke mogelijkheden hij nog meer heeft, zichzelf ontwikkelen, uitdagingen omarmen; dat is wat hij wil.

Dat besluit gaat verder dan rationele overwegingen en komt voort uit een diepe overtuiging. Het gehoor geven aan die overtuiging vraagt moed.

Meer over de factor moed lees je in mijn volgende artikel.

 

 

 

Neem jij geen genoegen met werk in jouw sweet spot?

Wil jij zelf de regie in je loopbaan en ga jij voor een hot spot, werk waar je gelukkig van wordt en ook nog een mooi inkomen mee genereert?

Lees mijn aanbod met betrekking tot individuele loopbaancoaching. En neem contact met me op voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

Waarom het belangrijk is om je persoonlijke waarden helder te hebben

 

Veel keuzes maak je primair op je gevoel. In tweede instantie kies je redenen om je keuze te rechtvaardigen.

Daarbij is het cruciaal om je persoonlijke waarden helder te hebben. Waarden kun je zien als het fundament van je keuzes; een keuze geënt op waarden maakt je keuze stabieler.

Heb je een aantal keuzealternatieven, dan is het zaak om na te gaan wat de verschillende alternatieven voor jou betekenen. Jouw persoonlijke waarden functioneren daarbij als toetssteen. Met betrekking tot werk bijvoorbeeld: ‘In hoeverre wordt voldaan aan mijn behoefte aan vrijheid of flexibiliteit?’ Of: ‘In hoeverre wordt tegemoetgekomen aan mijn behoefte aan verbinding of juist individualisme?’

Als je je waarden niet helder hebt en niet in contact leeft met je waarden, dan kun je niet de juiste keuze maken. Je bent niet in staat om je grenzen aan te geven en niet in staat om prioriteiten te stellen.

 

Persoonlijke waarden als startpunt, toetssteen en richtingwijzer

 

In hoeverre maak je keuzes en neem je beslissingen of overkomen beslissingen je?

 

Marinus Knoope zegt daarover in zijn boek ‘De creatiespiraal’: ‘De mens heeft het bijzondere vermogen zich van zichzelf bewust te kunnen zijn, maar dat is niet hetzelfde als het vermogen om zichzelf te kunnen besturen. Die twee, zichzelf bewust zijn en zichzelf besturen, worden door ons voortdurend door elkaar gehaald.’

In het kader van de vraag ‘nemen we beslissingen of overkomen onze beslissingen ons?’ besloot Marinus Knoope een experiment te doen.

‘Als ik er nu eens vanuit ga dat ik zelf niets hoef te beslissen, dat alles vanzelf gebeurt zoals het gebeurt. Als ik nu eens ophoud met het nemen van beslissingen. Wat gebeurt er dan?’

Hij ging ’s ochtends voor zijn kledingkast staan en dacht niet: ‘Wat zal ik vandaag eens aantrekken?’ maar dacht: ‘Ik ben benieuwd wat ik vandaag aantrek.’

Hij ging bij mensen op bezoek en dacht niet ‘Hoe laat moet ik weer opstappen?’ Nee, hij was gewoon nieuwsgierig hoe laat hij weer zou gaan en óf hij weer zou gaan.

Het eigenaardige was, dat hij gewoon iedere ochtend iets aantrok. En op een redelijk tijdstip wegging bij mensen bij wie hij op bezoek was.

Zijn conclusie van het experiment was dat veel beslissingen gebeuren, ook als je ze niet willens en wetens zelf probeert te nemen.

Dat is misschien maar goed ook. Want heb je enig idee hoeveel keuzes je maakt op een dag?

Ik las, gemiddeld zo’n 30.000. Daarbij moet je dan denken aan de hoeveelheid gedachten die je ongeveer dagelijks hebt. En zo’n gedachte kun je aannemen of niet. In principe zou je over elke gedachte een keuze kunnen maken, maar gelukkig is dat in de praktijk niet het geval.

 

 

Veel keuzes maak je primair op je gevoel

 

Veel keuzes zijn snelle intuïtieve keuzes. Daarbij laat je je keuzes afhangen van twee basale gevoelens die je als mens hebt: het verkrijgen van geluk en het vermijden van pijn.

Bij geluk moet je denken aan alles waar je energie van krijgt. Dat kunnen materiële zaken zijn, maar ook immateriële, zoals voldoening ervaren, genieten, blij zijn, je vitaal voelen.

Bij pijn moet je niet alleen denken aan lichamelijke pijn, maar ook psychische, emotionele pijn. Zoals stress, verdriet, angst, onzekerheid, teleurstelling. Allemaal gevoelens of manieren van zijn die je energie kosten.

 

Elke belangrijke keuze houdt een mate van onzekerheid in.

Daniël Kahneman beschrijft in zijn boek ONS FEILBARE DENKEN een aantal experimenten op basis waarvan hij laat zien dat de meeste mensen een afkeer hebben van risico’s en het liefst op safe spelen.

Waar zou jij bijvoorbeeld voor kiezen? Voor A of voor B?
A: Gooi een munt op. Als het kop is, win je € 100,- en als het munt is, dan win je niets.
B: Je krijgt met zekerheid € 46,-.
Speel je op safe en ga je voor de € 46,-? Of waag je de gok en ga je voor de kans om € 100,- te krijgen?
De intuïtieve keuze, de keuze die direct aanlokkelijk lijkt, is keuze B. Dat is de safe keuze.

 

Wist je dat Nederlanders wereldkampioen verzekeren zijn? Kennelijk heeft het merendeel van de Nederlanders een afkeer van gokken en is bereid om voor het vermijden van onzekerheid een prijs te betalen.

Bij verzekeren is prijs letterlijk een geldwaarde, maar bij prijs kun je ook denken aan psychologische waarden. Denkend aan werk bijvoorbeeld aan gebrek aan: werkplezier, ontwikkeling, collegialiteit, voldoening.

 

 

Pas in tweede instantie zoekt je rationele brein een verklaring voor je keuze

 

In eerste instantie maak je keuzes intuïtief, op je gevoel. In tweede instantie zoek je redenen om je keuze te rechtvaardigen.

In eerste instantie staar je je vaak blind op de vorm van dat wat je wilt hebben, doen of zijn. Met betrekking tot werk bijvoorbeeld de functietitel, de carrièremogelijkheden, het mooie merk waarvoor je aan het werk wilt, de mooie locatie, de aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden.

Terwijl het gaat om de waarden die er voor jou achter zitten. Zo kies je die nieuwe baan bijvoorbeeld niet vanwege het extra geld dat je daarmee verdient, maar dat wat het hogere salaris je geeft. Bijvoorbeeld waardering, erkenning, meer keuzemogelijkheden, meer status misschien?

En wat maakt ‘senior’ in de functietitel belangrijk voor jou? Of waarom wil je werken voor een A-merk? Hoe belangrijk zijn voor jou de arbeidsvoorwaarden? Wat maakt dat merendeels thuiswerken waardevol is voor jou?

Het zal je misschien al duidelijk zijn, wil je een voor jou goede keuze maken dan moet je helder hebben waar jij voor staat en waar jij voor gaat; jouw persoonlijke waarden.

 

 

Persoonlijke waarden als startpunt, toetssteen en richtingwijzer

 

Als je geen contact maakt of krachtiger nog, niet in contact leeft met je persoonlijke waarden, kun je niet een juiste keuze maken. Want waar je meet je aan af of een alternatief een goede keuze is of niet?

In mijn trajecten werken we om te komen tot een besluit onder andere met een besluitvormingsmatrix, waarin de diverse alternatieven getoetst worden naar de mate waarin een alternatief voldoet aan de persoonlijke criteria.

De criteria komen terug in en zijn een afgeleide van het profiel van je ideale werk; het antwoord op de vragen ‘Wat wil ik?’, ‘Waar wil ik dat?’ en ‘Wat is verder daarbij voor mij belangrijk?’.
Zo werken persoonlijke waarden als startpunt, toetssteen en richtingwijzer.

 

 

Tenslotte

 

Heb je jouw persoonlijke waarden nog niet zo scherp?

Of word je geleefd door je dagelijkse beslommeringen, thuis en in je werk? En slaag je er niet in om je leven in te richten overeenkomstig je persoonlijke waarden?

Lees mijn aanbod over de driedaagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

 

Tot en met donderdag 6 oktober profiteer je van de bonus voor de vroegboekers:

Een uur individuele begeleiding bij het opstellen/bijstellen van je cv (ter waarde van € 195,-). Zodat je eruit springt met je cv en je kans op werk verdubbelt.

En hoor je nog bij de eerste drie aanmeldingen?

Naast een uur individuele begeleiding bij het opstellen/bijstellen van je cv, een uur feedback op je profiel op LinkedIn en tips hoe LinkedIn in te zetten als instrument voor de baanverwerving (ter waarde van € 195,-).

 

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

 

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Het kostwinnersmodel is volgens Wikipedia: ‘Een maatschappelijk fenomeen waarin gezinnen waarvan de mannelijke echtgenoot buitenshuis (als kostwinner) werkt en de vrouw voor het huishouden en de kinderen zorgt, als ideaal worden gezien’.

De invloed van dat kostwinnersmodel is nog steeds merkbaar in de vorm van diep conservatisme in onze Nederlandse samenleving.

Op de een of andere manier is het kostwinnersmodel een traditionele waarde waar we aan vast willen houden. In strikte zin, of in afgeleide vorm waarin de man de kostwinner is en de vrouw naast huishouden en zorg voor de kinderen nog een parttimebaan heeft.

Gelukkig zijn er steeds meer mannen die hun verantwoordelijkheid nemen. En hun bijdrage leveren in het huishouden en de opvoeding van de kinderen. En niet alleen de verantwoordelijkheid nemen, maar genieten van hun bijdrage en daar voldoening en energie aan ontlenen.

 

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Arbeidsparticipatie bevordert economische zelfstandigheid van vrouwen

 

Nederland bungelt onderaan als het gaat om de arbeidsmarktpositie van vrouwen in de westerse samenleving.

In Nederland werkte in 2020 70% van de vrouwen parttime en 20% van de mannen. Vier op de tien vrouwen is niet economisch zelfstandig.

Ben je de veertig gepasseerd, dan herinner je je misschien nog de slogan ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. Het was de slogan van een postbus 51-campagne van de Rijksoverheid die liep van 1989 tot en met 1992.

Het doel van deze voorlichtingscampagne was het stimuleren van emancipatie en arbeidsparticipatie onder meisjes en jonge vrouwen. En ze ervan bewust te maken dat zij in de toekomst niet meer zouden kunnen rekenen op de financiële situatie van het kostwinnersmodel.

Wat betreft het volgen van opleidingen heeft de slogan goed gewerkt. Beneden de leeftijd van 35 zijn vrouwen inmiddels hoger opgeleid dan mannen. En meisjes leveren betere prestaties in het onderwijs. Maar, ik zou zeggen ‘helaas’, gaat twee derde van de vrouwen die hoger onderwijs hebben gevolgd parttime werken.

Of misschien helemaal niet buitenshuis werken.

 

Naar analogie van genoemde slogan zou je nu kunnen propageren: ‘Een slimme meid is op een scheiding voorbereid’.
Volgens het CBS eindigden in 2021 25.962 huwelijken in een echtscheiding. Daarnaast zijn er geregistreerde partnerschappen die in een scheiding eindigen. Dit aantal neemt toe, omdat het aantal stellen dat een geregistreerd partnerschap sluit ook is gestegen. In 2021 gingen 2.686 stellen met een geregistreerd partnerschap uit elkaar.

Stel je als vrouw dus niet economisch afhankelijk op van je partner. Zorg dat je je eigen inkomsten kunt genereren.

 

 

Arbeidsparticipatie betekent meer dan eigen inkomsten genereren

 

In mijn coachtrajecten zijn de topics ‘wat betekent werk voor jou?’ en ‘welke bijdrage wil je leveren met je werk’ altijd belangrijke gespreksonderwerpen.

Gezien het onderwerp van dit artikel focus ik op ‘wat betekent werk voor jou?’.

In mijn boek Wat wil ik nu echt? beschrijf ik wat werk voor mij betekent:

Door mijn werk lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk. Mijn werk houdt me scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt me kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren.’

 

In mijn coachtrajecten is de vraag ‘wat betekent werk voor jou?’ soms een heel confronterende vraag, die vooral bij doorvragen een coachklant bewust doet worden van wat werk voor haar betekent.

Zeker als iemand denkt ook gelukkig te kunnen zijn met alleen het zorgen voor de kinderen. En bijvoorbeeld als antwoord op mijn vraag formuleert:

Door wat ik doe in mijn werk ervaar ik aansluiting bij mensen, hetzij collega’s of bijvoorbeeld vriendinnen, door mijn werk ben ik een voorbeeld voor mijn kinderen, ik word intellectueel geprikkeld en verdien een extra ‘zakcentje’ bij’.

Als dat het antwoord is op mijn vraag, dan is dat aanleiding tot kritische heroverweging van de betekenis van werk. In mijn voorbeeld is het voor betreffende coachklant de vraag wat maakt dat ze zo gefocust is op zorgen voor haar kinderen.

 

 

Goed kunnen delegeren is bevorderlijk voor arbeidsparticipatie van vrouwen

 

Er is geen bewijs dat vrouwen beter voor kinderen kunnen zorgen dan mannen. In een van mijn vorige artikelen ‘Moederinstinct bestaat niet’ heb je dat kunnen lezen.

Dus, wat let je om als vrouw jouw rol en plaats te pakken op de arbeidsmarkt. Durf huishoudelijke taken en indien van toepassing zorg voor de kinderen, te delegeren.

Een van de geïnterviewden in de documentaire van Liesbeth Staats ‘Waarom werken vrouwen niet?’ zegt daarover:

Ga in godsnaam wat doen met je studie. Ik heb dat zelf niet gedaan. Ik had een relatie en een enorm grote kinderwens. Mijn partner vindt het mooi om een groot gezin te hebben, maar heeft vooral zijn eigen droom. Onze relatie is ongelijkwaardig. Ik heb geen eigen inkomen, geen buffer.

 

En een andere geïnterviewde, een Française adviseert:

Omarm wat meer de Parisienne in jezelf. Wees de meest complete versie van de vrouw. Weiger om te kiezen. Zeg tegen jezelf: én ik wil moeder zijn, én ik wil werken én ik wil een rijk sociaal leven hebben. Het is niet ‘of-of’, maar ‘en-en’. Goed kunnen delegeren is belangrijk. Dat is échte participatie.

Ik begrijp uit de documentaire dat fulltime werken voor mannen en vrouwen in Frankrijk heel gewoon is, in alle lagen van de bevolking. En dat kinderen gewend zijn aan de kinderopvang en de BSO, die beide gesubsidieerd zijn. Bovendien hebben ouders ook vaak een au-pair.

 

Goed kunnen delegeren, misschien is dat voor menige Nederlandse vrouw een opgave. En dan met name het hebben van vertrouwen dat iemand anders net zo goed voor je kinderen kan zorgen en het huishouden kan doen, als jij.

Zeker als die ander jouw partner is en de vader van jullie kinderen.

 

 

Tips om als vrouw je arbeidsparticipatie te vergroten

 

Ook al zijn de tips toegespitst op vrouwen, die hun arbeidsparticipatie willen vergroten. Ook als man kun je er je voordeel mee doen. En bijvoorbeeld als inspiratiebron en rolmodel fungeren.

 

1. Ga in gesprek met andere vrouwen en laat je inspireren.

Naast eigen sociale contacten, sluit je aan bij een vrouwennetwerk. Voor een overzicht van alle vrouwennetwerken, met specifieke info en contactinformatie, klik hier.

 

2. Geef als vrouw het goede voorbeeld.

Alle kans dat je een leukere vrouw bent, als je ook je ambities realiseert. En als jij je ambities realiseert, dan ben je ook een rolmodel en inspiratiebron voor andere vrouwen.
Echte rolmodellen zijn belangrijk voor ambities en inspiratie. Moeders blijken het grootste rolmodel. Moeder, een krachtige vrouw, die dromen heeft en gaat voor haar dromen.

 

3. Ga fulltime werken en delegeer huishoudelijke taken en voor zover nodig, zorg voor de kinderen.

Als vrouwen fulltime zouden werken, dan zouden ze eerder aan de top staan. En als meer vrouwen aan de top zouden staan, zouden meer vrouwen fulltime werken.

 

4. Durf te bravouren, lef te tonen.

Dat zegt Elske Doets, o.a. founder Young Lady Business Academy.
Vrouwen moeten de imperfectie omarmen.

 

5. Stel jezelf de goede vragen.

Wat is belangrijk voor me? Wat betekent werk voor me en hoe verhoudt werk zich tot wat naast werk belangrijk voor me is??
Hoe mijn leven zo in te richten dat ik mijn dromen/ wensen kan realiseren?

 

6. Heb een goed beeld van jouw waarde op de arbeidsmarkt.

En kan daarover overtuigend communiceren, zodat je naar waarde financieel beloond wordt voor jouw bijdrage op de arbeidsmarkt.

 

7. Weet wat je wilt.

Als jij niet weet wat je wilt, dan wordt je leven door anderen bepaald.
En als jij niet staat voor wat je wilt en met alle winden meewaait, dan moet je je niet verbazen als je flexibiliteit flink op de proef wordt gesteld.

 

 

Tot slot

 

Weet je niet wat je nu echt wilt?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

En kun je wel wat hulp gebruiken om te komen tot antwoorden op jouw loopbaanvragen?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

De invloed van verwachtingspatronen op de rolverdeling mannen en vrouwen

 

Als vrouw is het nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of voor parttime werk. In combinatie met mogelijk deels de zorg voor de kinderen.

Een rol speelt daarbij in hoeverre vrouwen geschikter zijn om te zorgen dan mannen.

In relatie tot die vraag las ik in NRC een interessant artikel over primatoloog Frans de Waal, aan wie ook de titel van dit artikel is ontleend, over zijn kijk op mannen en vrouwen.

 

Invloed van verwachtingspatronen op rolverdeling mannen en vrouwen

 

Traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen

 

De traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen heeft denk ik nog steeds de overhand. De man is kostwinner en de vrouw is de eerstverantwoordelijke voor de zorg voor de kinderen.

En heb je als vrouw werk van behoorlijke omvang, dan nog is de man vaak degene die de meeste inkomsten binnenbrengt.

Dat doet me denken aan een uitspraak van een van mijn coachklanten. Zij had het over haar partner, als kostwinnaar. Alsof je in een relatie een soort wedstrijd hebt wie het hoogste inkomen heeft. En dus de winnaar is.

Toch is dat voor sommigen een heikel punt. Een zelfstandig ondernemer met een florerend bedrijf vertelde me dat haar partner met enige regelmaat de vraag krijgt, hoe het is om een relatie te hebben met een vrouw die meer verdient dan jij als man.

Kennelijk ligt dat soms gevoelig. Zou het iets te maken hebben met wat Frans de Waal ziet als aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen?

 

 

Aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen

 

Mannen zijn volgens Frans de Waal meer geneigd tot competitie en fysiek geweld. Vrouwen letten meer op de sociale context en hebben meer oog voor de kinderen.

Maar, zegt hij, ‘kenmerkend gedrag zegt weinig over waar een dier of mens ook toe in staat is.’

Als voorbeeld noemt hij de vele gezinnen waarin gescheiden mannen voor de helft van de tijd de zorg en de opvoeding van hun kinderen op zich nemen. En dat prima doen.

Ik zie dat van nabij.

Biologisch gezien zijn vrouwen erop ingericht om kinderen te krijgen en te voeden. Een kind wordt uit de moeder geboren. En bij borstvoeding is de eerste voeding van de moeder. Alhoewel er ook vrouwen zijn die ervoor kiezen niet zelf het kind te voeden.

Op een bepaald moment is er sprake van een keuze wie het grootste deel van de zorg voor het kind op zich neemt.

Er is geen biologische grond, anders dan dat de vrouw het kind draagt en mogelijk het kind voedt, waarom de vader niet voor het kind zou kunnen zorgen.

 

Mannen kunnen heel goed voor kinderen zorgen. En zorgneigingen zijn er wel degelijk bij mannen, volgens Frans de Waal. Als ze maar de kans krijgen om die neigingen in te zetten en te ontwikkelen.

Waarom zouden mannen dan geen huisman kunnen zijn? Of bewust kunnen kiezen voor een parttimebaan om meer thuis te zijn en te zorgen voor de kinderen?

Terwijl er legio vrouwen zijn, die huisvrouw zijn. Of in eigentijdse termen; die bewust ervoor kiezen om niet buitenshuis te werken, maar fulltime beschikbaar te zijn om voor hun kinderen te zorgen en hen op te voeden.

 

 

Verwachtingspatronen bij mannen en vrouwen

 

Je bent geneigd te denken dat er veel verschillen zijn tussen het gedrag van mannen en vrouwen. Dat is maar ten dele zo. Met name als je kijkt naar zorgen voor en opvoeden van kinderen.

En ja, mannen hebben meer testosteron dan vrouwen, maar als mannen een kind of kinderen krijgen en een deel van de tijd hun kind(eren) verzorgen en opvoeden, dan schijnt het zo te zijn dat hun hersenen en hormoonprofiel veranderen. Het testosteron daalt en het hormoon oxytocine, het knuffelhormoon, stijgt.

Bij het man of vrouw zijn zit hem, wat betreft de zorg voor kinderen, niet direct de bottleneck. De bottleneck zit hem meer bij de verwachtingspatronen.

Onderzoek bij apen laat dat zien en bij mensen is dat volgens de Waal niet anders: de mannelijke aap verwacht: ‘Jij bent vrouw, jij doet het maar.’ Waarbij de Waal fijntjes opmerkt: ‘Ik denk dat de mannelijke aap ook geleerd heeft dat vrouwelijke apen de kinderen liever niet aan hem overlaten.

 

 

Kortom

 

Mannen kunnen geen kinderen baren, maar mannen kunnen net zo goed voor kinderen zorgen en hen opvoeden als vrouwen.

Als vrouwen hen daartoe maar de kans geven.

Hoe aangekeken wordt tegen het zorgen van een vader voor zijn kind(eren) heeft alles te maken met verwachtingspatronen en cultuur.

Vrouwen zijn per definitie niet geschikter om te zorgen dan mannen. Denk als vrouw dan ook niet direct dat jij geen kansen hebt om je te ontwikkelen in je werk.

En denk als man niet direct dat jij als man verantwoordelijk bent voor het gezinsinkomen en dus in principe de kostwinner bent.

Laat je niet leiden door verwachtingspatronen, maar ga in gesprek over de rol(len) die jij wilt vervullen en hoe je idealiter je tijd zou willen besteden aan werk in combinatie met wat naast werk belangrijk voor je is.

 

 

 

Heb je nog niet duidelijk of je überhaupt zou willen werken?

Een baan in loondienst zou willen hebben of zou willen werken als zelfstandige?

Of twijfel je of vrijwilligerswerk je ook voldoende voldoening zou kunnen geven, al dan niet in combinatie met je gezin?

Wil je jouw vragen aan me voorleggen?

Bel (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust. Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden

 

 

 

 

Waarom je jouw loopbaankeuze niet moet laten bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving

 

‘Heel mijn leven en mijn denken draait om schilderijen. Het is mijn adem’ ; dat zegt Jeanne Bieruma Oosting, schilderes.

Op dit moment lees ik haar biografie ‘Geen tijd verliezen’, geschreven door Jolande Withuis.

Jeanne Bieruma Oosting heeft een lange strijd moeten leveren. Niet alleen om zich te ontworstelen aan het aristocratische milieu waarin ze opgroeide. Ook als kunstenares had ze te maken met seksevooroordelen.

Volgens de conservatieve opvattingen van haar familie hadden meisjes maar één doel in het leven: trouwen en kinderen krijgen. Werken was taboe.

Anno 2022 is het als vrouw nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière. Ook al is er historisch gezien al een hele strijd aan vooraf gegaan.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of parttime werk.

Neem zelf de regie met betrekking tot de plaats die werk inneemt in jouw leven. Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk.

 

Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk

 

Ontsnappen aan een leven onder het juk van een man

 

Om te ontsnappen aan een leven onder het juk van een man koos een van mijn tantes voor het leven als Medische Missiezuster. Lange tijd leidde ze vroedvrouwen op in Malawi.

Ze vertelde me haar openhartige verhaal over haar drijfveer om zich aan te sluiten bij de Medische Missiezusters pas toen ze weer lang en breed terug was in Nederland.

Net als Jeanne Bieruma Oosting was zij een krachtige vrouw. Samen met haar medezusters. Ik hoor het mijn oma nog zeggen: ‘Stelletje feministen zijn jullie.

 

Jeanne Bieruma Oosting was ook een feminist, ook al vraag ik me af of men in haar tijd (1898-1994) in die termen over krachtige vrouwen sprak.

In elk geval noemde men een studerende vrouw een ‘geleerde vrouw’. En de keuze voor het uitoefenen van een vak kwam neer op een keuze tégen het huwelijk.

Dat werd de biografieschrijfster, een gepromoveerd sociologe, heel duidelijk toen Jeanne Bieruma Oosting verbaasd te kennen gaf ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’

 

 

Aan de vrouwenemancipatie is een lange strijd voorafgegaan

 

Wist je dat vrouwen anno 1898 geen gelijke rechten hadden en gehuwde vrouwen helemaal rechteloos waren?

Dat ze voor het eerst mochten stemmen in 1922, maar niet konden beschikken over eigen geld of beslissingen konden nemen over de opvoeding van de kinderen? Dat je als gehuwde vrouw min of meer onder curatele stond van je echtgenoot? En dat je als gehuwde vrouw pas in 1957 ‘handelingsbekwaam’ werd en tot ongeveer 1970 bij zwangerschap of huwelijk kon worden ontslagen?

Toch waren er gedreven vrouwen die zelf hun kost verdienden en hun talenten ontwikkelden. Vooral overigens alleenstaande vrouwen.

 

 

Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is nog steeds een item op de arbeidsmarkt

 

Zoals in een van mijn vorige artikelen naar voren komt, zijn het nu vooral de vrouwen die parttime werken. Ook al hebben steeds meer mannen tegenwoordig ook een parttimebaan.

Vrouwen die helemaal gaan voor hun passie of hun carrière zijn in de minderheid.

Bovendien is parttime werken sectorgevoelig. En met name in sectoren die feminiseren, in het onderwijs en in de zorg, werken mannen eerder in deeltijd.

Wat dat betreft is het ook opmerkelijk dat hoe meer vrouwen in een beroepsgroep gaan werken die voorheen gedomineerd werd door mannen, hoe meer de status van dat beroep afneemt. Bijvoorbeeld in de rechtspraak en in de geneeskunde, waar steeds meer vrouwen werken als huisarts en mannen eerder kiezen voor een specialisatie, bijvoorbeeld chirurgie.

Er is dus nog lang geen gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt.

 

 

Bepaal de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk en neem die ruimte

 

Stem je keuze niet af op externe beperkingen en schik je niet in beperkingen die je als knellend ervaart.

Houd voor ogen wat je doel is, waar jij warm voor loopt.

Als je dat opgeeft omwille van verwachtingspatronen, gewoontes of beperkingen die voortkomen uit de cultuur, dan zal dat je niet gelukkig maken.

Laat je niet bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving.

De uitspraak van Jeanne Bieruma Oosting ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’ is een mooi voorbeeld van zo’n opvatting. Alsof je als gehuwde vrouw er bent om jouw echtgenoot, jouw ‘heer’ te dienen.

Vind oplossingen voor reële beperkingen.

Wat staat je te doen, wat heb je te regelen om te gaan voor waar jij warm voor loopt?

De dilemmabenadering die ik beschreef in een eerder artikel, kan je daarbij helpen.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van wat je nu echt wilt?

Van de richting waarin je je wilt ontwikkelen in werk?

En wat werk voor jou betekent?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?

 

En vind je het moeilijk om in je eentje tot een antwoord te komen op jouw vraag?

Neem gerust contact met me op. Via e-mail ([email protected]) of telefoon (06-54762865/ 0575-544588).

 

 

 

 

Hoe een paar uur extra werken voor iedereen winst oplevert

 

Een paar dagen geleden belde ik met onze dochter. Zij woont samen met haar gezin al een aantal jaren in Californië. We spreken elkaar dus vooral online. De manier waarop ik een technisch akkefietje met de onlineverbinding even oploste, deed haar denken aan gesprekken met mensen uit haar netwerk. Verbaasd als ze is over hoeveel mensen vroeg willen stoppen met werken. Eerst een aantal jaren hard werken en veel geld verdienen, zodat je financieel onafhankelijk bent en dan lekker vroeg gaan genieten van het vrije, blije leven en je pensioen.

Kennelijk kan ze het dan niet nalaten om met haar moeder in gedachten, te vertellen hoe het ook anders kan. Dat je met plezier je werk doet, energie krijgt van je werk, voldoening ervaart en al met al je werk zo betekenisvol voor je is, dat je lekker doorgaat met je werk.

 

Dat doet me denken aan het probleem van de krapte op de arbeidsmarkt. En de factoren die daarbij een rol spelen.

Je bent dan gauw geneigd om te denken aan vergrijzing, waardoor minder mensen beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt. Maar volgens Geert-Jan Waasdorp is het grootste probleem in de huidige krappe arbeidsmarkt niet dat de mensen er niet zijn. Die zijn er namelijk wél, meer dan ooit. Het probleem is dat de mensen die er zijn, zorgen voor onvoldoende economisch aanbod.

Maar hoe komt dat dan?

 

Nederland als kampioen parttime werken

 

Nederland is koploper in parttime werken

 

Het gemiddelde aantal werkuren per week is 29.

Het zal je niet verbazen dat het vooral de vrouwen zijn die parttime werken. Zeven op de tien vrouwen in ons land werken tussen de 12 en 32 uur. En ook steeds meer mannen hebben tegenwoordig een parttimebaan.

Bovendien zijn de deeltijdbanen vaak erg klein. Bijvoorbeeld in het onderwijs en in de zorg en dat zijn met name sectoren met veel krapte.

In een publicatie van SERmagazine komt naar voren dat de helft van de zorgmedewerkers minder dan 25 uur per week werkt.

Stel je eens voor, welke winst het oplevert als in een grote organisatie tientallen medewerkers bijvoorbeeld van 18 uur naar 21 of 22 uur gaan. Dat levert niet alleen winst op met betrekking tot het oplossen van de personeelskrapte, maar ook breder.

Denk bijvoorbeeld aan financiële zelfredzaamheid van werknemers, grotere betrokkenheid bij de organisatie, meer medewerkerstevredenheid en daardoor minder uitval.

Want zeg nu zelf, in hoeverre zou je je meer betrokken voelen bij de organisatie als je meer uren zou werken, meer taken naar je toegeschoven krijgt, of kunt pakken, aansluitend bij jouw talenten en de richting waarin je je wilt ontwikkelen? En als jouw werkgever graag in jouw ontwikkeling wil investeren omdat je gezien wordt als een waardevolle kracht?

Met een kleine parttime baan is dat vast anders.

 

 

Maatschappelijke trends die zorgen voor minder economisch aanbod

 

Waar een volle baan lang betekende dat je veertig uur beschikbaar was voor jouw werkgever en 40 uur ook de norm was, is een werkweek van 36 of 32 uur nu heel gangbaar. En wordt een baan van die omvang ook niet echt gezien als een parttimebaan.

Die paar uurtjes minder werken leiden niet direct tot krapte op de arbeidsmarkt. En zoals gezegd, ook de vergrijzing is niet hét probleem.

Vergrijzing is volgens de eerdergenoemde Geert-Jan Waasdorp wel een factor die een rol speelt, maar is niet dé oorzaak van de krapte op de arbeidsmarkt.

Hij ziet een aantal maatschappelijke trends die er met name voor zorgen dat er minder aanbod is.

Om te beginnen is er weinig activiteit op de huidige arbeidsmarkt. Weinig mensen zijn actief op zoek naar banen en vacatures. Werkgevers, al dan niet in de vorm van hun recruiters, moeten actief op zoek naar potentiële werknemers.

Ook blijkt het voor organisaties niet altijd makkelijk om werknemers vast te houden. Van alle starters in de zorg verlaat bijvoorbeeld 43% binnen twee jaar (teleurgesteld) de sector. Binnen het onderwijs is het verloop van jonge mensen eveneens heel groot. Zo zei bijvoorbeeld een van mijn coachklanten: ‘Het werken met de kinderen vond ik heel leuk, maar die ouders………’.

Bovendien is opscheppen over hoeveel uur je werkt er steeds minder bij. Ik heb de indruk dat het eerder als ‘sneu’ wordt ervaren als je je moet profileren met het aantal uren dat je werkt. Minimaal werken en maximaal leven; dat is steeds meer het devies.

En in het verlengde van minimaal werken en maximaal leven Financial Independent Retire Early (FIRE), of Work Less (WL); eerder stoppen met werken of minder gaan werken zodat je kunt doen waar je gelukkig van wordt.

Alsof je in je werk niet kunt doen waar je gelukkig van wordt, denk ik dan.

Een andere trend die past bij het bovenstaande is de groei van het aantal zzp’ers. Vanuit de gedachte dat je als zzp’er in minder uren dan in loondienst, het benodigde geld kunt verdienen om maximaal te kunnen leven.

 

 

Betekenisvol en waarde(n)vol werk als bijdrage om de krapte op de arbeidsmarkt terug te dringen

 

De SER doet in een van haar publicaties een aantal aanbevelingen om de krapte op de arbeidsmarkt terug te dringen. Kort samengevat komen die aanbevelingen neer op betere organisatie van het werk, minder regeldruk en goed werkgeverschap.

Maar ook als individu, als werknemer, kun je je bijdrage leveren.

In mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ heb je wellicht gelezen dat lang niet iedereen zijn werk als zinvol ervaart. Misschien zelfs tot de conclusie komt dat zijn baan in wezen een onzinbaan is. Ik hoor dat met enige regelmaat van mijn coachklanten. Bijvoorbeeld iemand die naar zijn zeggen toezicht houdt op het toezicht of een clusterleider in de zorg die een deel van zijn taken ervaart als bullshit.

Ervaar jij je werk als bullshit?

Ga de confrontatie aan met jezelf en maak werk van voor jou zinvol werk. Dat is werk waar je ’s ochtends graag je bed voor uit komt, waar je energie van krijgt en waar je tijd en aandacht aan wilt besteden.

Het is werk dat past bij jouw persoonlijke missie en de bijdrage die jij wilt leveren met wat je doet in je werk. En werk dat past bij jouw kwaliteiten en waarin je jouw kwaliteiten verder kunt ontwikkelen. Dat alles in een omgeving die optimaal bij jou past.

Als je dat werk kunt doen, dan geeft je dat de energie om er vol voor te gaan. Rekening houdend met wat naast werk belangrijk voor je is. Zodat er een gezonde balans is tussen je werk en je leven naast je werk.

Wat dat betreft kan ik je het kijken van de nieuwste serie van Borgen aanbevelen. De politiek beheerst het leven van Birgitte Nyborg, maar zonder haar werk kan ze niet. Zelf zegt ze: ‘Als ik niet negentien uur per dag werk, wie ben ik dan?’

Voor mij klinkt dat ongezond; een schoolvoorbeeld van onbalans.

Werk is een betekenisvol deel van je leven. Werk is niet je leven.

 

 

Tot slot

 

Het is mijn missie als loopbaancoach om jou te begeleiden naar werk dat voor jou betekenisvol en waarde(n)vol is.

Je zult ervaren dat mooi werk niet alleen jou ten goede komt, maar ook jouw omgeving en jouw werk- of opdrachtgever. En nog breder, een bijdrage levert aan het terugdringen van de krapte op de arbeidsmarkt.

 

Laat het me horen als je hulp kunt gebruiken op jouw pad naar mooi werk.

Via e-mail ([email protected]) of telefoon (06-54762865/ 0575-544588).

 

 

 

Hoe je als loopbaanswitcher voorkomt dat de praktijk anders uitpakt dan gedacht

 

Ben je niet gelukkig met je huidige werk en wil je een loopbaanswitch maken?  

Je kunt wachten tot het je overkomt. Je kunt ook zelf de regie pakken, onafhankelijk van wat toevallig op je pad komt.   

Daarbij is echt toeval iets anders dan wat ik noem gepland toeval, planned happenstance. Gepland toeval gaat over het zien en herkennen van kansen. Dat vraagt van je dat je een beeld hebt van de richting die je uit wilt gaan qua werk en van waar voor jou kansen liggen.  

Dat betekent dat je je onderzoek hebt gedaan naar wat je nu écht wilt. En onderzoek hebt gedaan naar de mogelijkheden op de arbeidsmarkt die passen bij wat je te bieden hebt en het werk dat je wilt doen.

 

Hoe je bij loopbaanswitch voorkomt dat de praktijk anders uitpakt dan gedacht

Fotocredits: Olena Kosynska/Shutterstock.com

 

Je richting bepalen en dan stap voor stap toewerken naar je doel, in plaats van je afhankelijk opstellen   

 

Met vliegen vangen kun je niet in je levensonderhoud voorzien 

Bij vliegen vangen denk ik dan aan grijpen wat er op je pad komt. Of rücksichtslos ten uitvoer brengen van ideeën die in je opkomen, zonder dat je eerst eens stil hebt gestaan bij mogelijke consequenties. En afwegingen hebt gemaakt om helder te krijgen of het een goed bij jou passend idee is of niet.   

Ben je ontevreden met je werk, dan komen mogelijk allerlei alternatieven in je op. Soms ook alternatieven waarbij je van links naar rechts schiet. Op basis van spontane ideeën of toevallige indrukken opgedaan in je omgeving.  

Zo noemde bijvoorbeeld een van mijn coachklanten: een meer coachende, leidinggevende rol in het onderwijs, een leidinggevende rol bij een klein bedrijf in de techniek, een functie als facilitair manager in de zorg, een eigen klussenbedrijf. Maar het allerliefste begint hij een camping in Frankrijk.  

Hoe nu te komen tot een keuze?  

 

 

Mooi werk is werk waarin vier elementen geïntegreerd zijn 

 

In Japan heeft men het dan over jouw Ikigai.

Om te beginnen is dat werk waarin je bezig kunt zijn met activiteiten waar je goed in bent en waarin je je verder kunt ontwikkelen.  

En niet alleen waar je goed in bent, maar ook waar je van houdt. 

Verder werk waarin je een bijdrage kunt leveren aan waar behoefte aan is en wat aansluit bij jouw persoonlijke missie. 

En niet onbelangrijk, waar je voor betaald kunt worden. En dus een mooi inkomen mee kunt genereren. 

Dan heb je vier elementen voor mooi werk te pakken.    

Maar gelijk ook elementen waar zaken anders uit kunnen pakken dan je dacht.  

 

 

Goed je onderzoek doen alvorens een loopbaanswitch te maken  

 

Je kunt een bepaald beeld hebben van een beroep of functie, maar of dat werk ook echt bij je past, dat weet je vaak nog niet.  

Het mooiste zou zijn als je het eerst zelf zou kunnen ervaren. Zo kon bijvoorbeeld Maurice in een tijdelijk coronabaantje ervaren wat het is om te werken als bakker in een bakkerij. 

Toen vervolgens de kans zich voordeed om een nieuwe bakkerij te runnen greep hij die kans, wetend wat hem te wachten stond.  

 

Dat wordt anders als je als zelfstandige aan het werk gaat en denkt een mooi aanbod te hebben, maar tot de ontdekking komt dat er onvoldoende behoefte is aan wat jij te bieden hebt.  

Of dat je wel een mooi aanbod hebt, maar dat het kennelijk moeilijk is om er zodanig voor betaald te worden dat je in je eigen levensonderhoud kunt voorzien. Laat staan, er een gezin van kunt onderhouden.  

Zo mailde iemand mij: Momenteel ben ik helaas bezig mijn praktijk op te doeken, aangezien de werkzaamheden zijn verminderd. Ik ben nu op zoek naar een parttimebaan in loondienst. 

 

 

Steeds meer werkenden maken een loopbaanswitch en worden zzp’er 

 

In 2021 waren er 1,1 miljoen mensen met een hoofdbaan als zzp’er.

Werken als zelfstandige zonder personeel lijkt heerlijk. Zeker als je denkt aan de vrijheid om zelf te bepalen hoeveel en wanneer je werkt, niet meer voor een baas werken maar eigen inkomen genereren, meer kunnen verdienen dan in loondienst, werk en privé beter kunnen combineren.   

Maar of de werkelijkheid is als gedacht?  

Dat moet nog blijken. Menigeen vergist zich daarin en komt bijvoorbeeld tot de ontdekking dat freelancen financieel gezien niet is wat je ervan verwacht had. Of dat het helemaal niet zo leuk is om als zelfstandige te werken. Om bijvoorbeeld geen collega’s te hebben en geen onderdeel te zijn van een team. En dat het lang niet altijd makkelijk is om eigen opdrachten of eigen klanten te werven.   

Het is goed om voor jezelf goed je onderzoek te doen voordat je stappen gaat zetten. Zelfonderzoek naar ‘Wat kan ik?’, ‘Wat wil ik?’ en ‘Welke omgeving past bij mij?’, maar ook onderzoek naar behoeften en kansen op de arbeidsmarkt. In plaats van dat te doen als je je schepen achter je hebt verbrand. 

 

 

Het aangaan van oriënterende gesprekken verkleint de kans dat de praktijk anders uitpakt dan gedacht  

 

Door mijn coaching of door het doorwerken van mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ kom je tot antwoorden op de vragen ‘Wat wil ik?’, ‘Waar wil ik dat?’ en ‘Wat is verder voor mij daarbij belangrijk?’.  

Je hebt de criteria op een rij waaraan je ideale werk moet voldoen. Dat zijn ook de criteria waaraan je jouw opties af kunt meten.  

Voor jezelf kun je een inschatting maken in hoeverre je denkt dat een specifieke optie voldoet aan de diverse criteria. Maar of jouw beeld klopt met de werkelijkheid?  

Is bijvoorbeeld het zelf managen zo leuk is als je denkt? Komen het sociale, het creatieve en het organisatorische dat jij beoogt, terug in werk als eigenaar van een camping? Hoe het is om in de praktijk daarmee bezig te zijn? En hoe het is om al dan niet met een gezin te verhuizen naar Frankrijk?  

Dat achterhaal je door gesprekken aan te gaan met mensen die ervaring hebben met het maken van zo’n loopbaanswitch en die nu het werk doen dat jij wilt doen. Of dat misschien gedaan hebben. Zoals een van mijn netwerkcontacten die onlangs zijn camping in Frankrijk heeft verkocht.  

Maak voor jezelf een lijst van mensen die je wilt spreken met betrekking tot de diverse opties die je voor ogen hebt. Blijf niet hangen in beelden in je hoofd, maar vorm je een beeld van de realiteit. Maak afspraken en ga gesprekken aan. Daarmee verklein je de kans, of misschien zelfs voorkom je, dat je loopbaanswitch anders uitpakt dan gedacht.  

 

 

Kun je nog wat extra tips gebruiken om succesvol een loopbaanswitch te maken?

Laat het me horen, via e-mail ([email protected]) of telefoon (0575-544588/ 06-54762865).