Mama heeft een vakantiebaan

‘Mama heeft een vakantiebaan’; dat zeiden onze twee oudste kinderen over mijn docentschap bij Fontys Hogescholen en later de Academie Mens en Arbeid in Tilburg.

Zo’n uitspraak komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ik realiseer me heel goed dat ik daar zelf een aandeel in had.

Een paar jaar daarvoor had ik de kans gegrepen om weer aan het werk te gaan. Ons tweede kindje was toen 1 jaar oud. Bij de afdeling Algemene Onderwijskunde waren ze op zoek naar vervanging voor een docent die gebruik wilde maken van studieverlof, om ruimte te hebben voor zijn promotieonderzoek. Aan mij, als afgestudeerde in de orthopedagogiek, de vraag of ik hem zou willen vervangen. Ik had ik daar wel oren naar. Onder voorwaarde dat ik het voor mezelf goed kon regelen.

Gereguleerde kinderopvang was er niet. En ik denk dat mijn ouders en mijn schoonmoeder vreemd gekeken zouden hebben als ik hen zou vragen om een dag op onze twee kinderen te passen. Ik was in elk geval niet op dat idee gekomen.

Dat werd dus een briefje ophangen op het prikbord van de universiteit. In de hoop dat we daarop een reactie kregen. En ja, dat lukte. Het briefje werd opgemerkt door een student en die tipte zijn moeder. Zo kwam Riet op ons pad. Onze kinderen noemden haar onze hulpmoeder. Ze is jarenlang bij ons gebleven.

Elk uur dat ik weg was voor mijn werk, was Riet bij ons in huis. Zij zorgde voor uiteindelijk onze vier kinderen en de nodige huiselijkheid. Ze deed de strijk, als die er was en trof voorbereidingen voor de avondmaaltijd. De pannen stonden gereed als ik thuiskwam. Naast Riet hadden we Jo, die twee dagdelen in de week ervoor zorgde dat ons huis op orde bleef.

Voor mij was dat heerlijk werken, wetend en voelend dat de kinderen niets tekortkwamen. En ikzelf gefocust weer kon deelnemen aan het arbeidsproces, mijn expertise kon inzetten en me verder kon ontwikkelen.
En zoals ik jaren later van onze dochter te horen kreeg: ‘Ik ben blij dat ik jou als voorbeeld had’.

De goede voorzieningen die ik getroffen had betekenden dat ik een aanzienlijk deel van mijn inkomsten besteedde aan het ruimte creëren voor mezelf en om het thuis lekker te laten lopen. Die investering was het voor mij ruimschoots waard.

Een extraatje voor bijvoorbeeld vakanties bleef er nog wel over van mijn inkomsten. Vandaar ‘mama heeft een vakantiebaan‘.

© foto Martin Langbroek

Ik denk nog steeds met een goed gevoel terug aan het besluit dat ik toen genomen heb, want wie weet hoe het anders gelopen was. Het was voor mij dé springplank naar wat ik nu, enkele decennia later nog steeds ervaar als een mooie loopbaan.

Hoe is dat voor jou?

Zou jij graag stappen zetten in je loopbaan, maar lukt het je niet om een bruggetje te maken? Ben je geneigd om te denken in ja-maar in plaats van ja-en?

Grijp je kans, ook al vraagt het enige creativiteit om jouw wensen te realiseren. Laat je inspireren en creëer de ruimte die je nodig hebt om je te ontwikkelen. En durf te investeren in je eigen ontwikkeling. Je zult ervaren dat die investering zich ruimschoots terugverdient. Niet alleen materieel, maar vooral ook immaterieel.

Ben je toe aan een nieuwe uitdaging?

Wil je jezelf ontwikkelen, maar heb je onvoldoende zicht op je mogelijkheden en weet je nog niet hoe een volgende stap eruit moet gaan zien?

Neem gerust contact met me op en leg je vragen aan me voor. In een oriënterend gesprek onderzoeken we wat er nodig is om te komen tot een antwoord op jouw loopbaanvragen.