Richt je hoop niet op een open sollicitatie
Waarom een open sollicitatie weinig kans biedt op een mooie baan
“L.S.,
Bij het bekijken van uw website werd ik geraakt door de inhoud en opzet ervan. Daarom besloot ik deze brief te schrijven.
(……………………………………………………….)
Lijkt het u wat om in een persoonlijk gesprek eens te kijken of wij iets voor elkaar zouden kunnen betekenen?”
Zo luidde de aanhef en slotzin in een open sollicitatie, die ik onlangs ontving. In een papieren versie, keurig bezorgd door PostNL.
Kennelijk een wat belegen brief, want gedateerd op een datum die al twee weken gepasseerd is.
De brievenschrijver had mijn naam geweten als hij mijn website bekeken had. Het was dan wel zo netjes geweest, als hij de brief aan mij persoonlijk had geadresseerd.
Dan had ik me misschien enigszins aangesproken gevoeld. Alhoewel………….
De brief is niet alleen een ongevraagde sollicitatie. Het is ook nog eens een sollicitatie op een manier zoals het niet moet.
Het persoonlijke gesprek dat de briefschrijver beoogt, trekt mij dan ook niet.
In zijn algemeenheid zeg ik: “Richt je hoop niet op een open sollicitatie.”
In mijn artikel lees je waarom.
© foto: gary yim / shutterstock.com
Een open sollicitatie is net als reageren op een vacature, een voorbeeld van traditioneel solliciteren
Je stelt je afhankelijk op. Ook al denk je misschien dat je bij een open sollicitatie proactief acteert.
Je schrijft misschien proactief een brief, maar daarna moet je maar afwachten of je überhaupt een reactie krijgt.
Dat is niet anders dan bij solliciteren naar aanleiding van een vacature.
Als je uitgenodigd wordt voor een gesprek, is dat als een winnend lot uit de loterij. Dan moet er al héél toevallig, juist op dat moment, behoefte zijn aan mensen zoals jij. Die kans is heel erg klein.
Zeker als je, zoals mijn brievenschrijver waarschijnlijk gedaan heeft, een hele batterij brieven min of meer aselect de deur uit doet. Zonder dat je je echt een beeld hebt gevormd van de organisatie waartoe je je richt.
In een gunstig geval komt je brief in een map terecht. Een map waarin men, zoals een leidinggevende me laatst vertelde, vaak niet meer kijkt. Want is er behoefte aan nieuwe mensen, dan is het wel zo efficiënt en effectief om een procedure te starten. In plaats van de tijd te verdoen met struinen in oud materiaal, dat mogelijk toch niet (meer) van toepassing is.
Een open sollicitatie is een vorm van leuren met je cv
En leuren met je cv biedt weinig kans op mooi werk.
Waar je bij een sollicitatie naar aanleiding van een vacature nog weet dat er behoefte is aan mensen zoals jij, weet je dat bij een open sollicitatie over het algemeen niet.
Je hengelt ernaar, in de hoop dat je iets vangt.
De kans dat er net een vis voorbijkomt op het moment dat jij je hengel hebt uitgegooid en dat die vis dan ook bijt, is heel klein.
Dat wordt anders als je bijvoorbeeld via je netwerk gehoord hebt dat de organisatie waar je je op richt, kampt met problemen waarvoor jij de oplossing bent.
Maar dan is het niet handig en ook niet slim om een open sollicitatie te sturen. Andere acties zijn dan veel kansrijker.
Bij een open sollicitatie verstop je je achter je computer of achter je verzonden brief
Het is belangrijk, dat je als persoon bij een organisatie binnen komt. Dat ze een gezicht hebben bij jou.
Dat gezicht krijgen ze met name in een persoonlijk gesprek. En niet als jij een e-mail stuurt en dus je verstopt achter je computer. Of als jij een brief schrijft en dus je verstopt achter je papier.
Ik kan me goed voorstellen dat menig werkzoekende een drempel over moet om organisaties in persoon te benaderen. Maar het is wel dé manier. Wil je succesvol werk maken van (ander) werk.
Doe zelf je onderzoek naar waar mensen zoals jij nodig zijn
Dan hoef je niet te leuren met je cv.
Door goed je onderzoek te doen krijg je behoeftes op de arbeidsmarkt boven water. Met name de behoeftes waar jij, met wat jij te bieden hebt, op in kunt spelen.
Dan hoef je geen open sollicitaties te sturen. Nee, door de gesprekken die jij hebt gevoerd, in het kader van het doen van je onderzoek, hebben ze jou als persoon leren kennen. Ze hebben kunnen proeven, kunnen ervaren wat jij te bieden hebt, als oplossing voor hun probleem.
Dat biedt jou kansen op een mooie baan. Is het niet op dat moment, dan mogelijk later.
Word je daartoe expliciet uitgenodigd, stuur dan een open sollicitatie
Ook al stel je je dan afhankelijk op.
Je weet in elk geval dat betreffende organisatie een open sollicitatie op prijs stelt. En dat je open sollicitatie waarschijnlijk niet linea recta in de papierversnipperaar belandt.
Doe je onderzoek naar de organisatie, voordat je solliciteert. Zodat je je motivatie op de organisatie toe kunt spitsen.
Ga daarvoor gesprekken aan met mensen die de organisatie kennen. Mogelijk daar werken. Met behulp van LinkedIn zijn die gemakkelijk op te sporen.
Neem na het versturen van je open sollicitatie zelf het initiatief tot contact. Bij voorkeur telefonisch.
Verlaag voor jezelf de drempel om te bellen door in je brief dat alvast aan te kondigen. Daarmee vergroot je bovendien de kans dat ze je open sollicitatie met aandacht lezen. Wetend dat jij hen gaat bellen over jouw brief.
In algemene zin beveel ik een open sollicitatie dus niet aan.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen met een open sollicitatie.
Ik stel het op prijs als je ze wilt delen.
Beste Marlène,
Met uw bijdrage over open sollicitaties ben ik het niet helemaal eens.
Als je een open sollicitatie goed aanpakt soms wetende dat men bij een bedrijf vacatures heeft openstaan dan vind ik dit een gerechtvaardigde aanpak om jezelf onder de aandacht te brengen.
Als je een bedrijf al opbelt dan zegt men tevens stuur maar een motivatie met CV omdat ze op dat moment geen tijd hebben om met jou een gesprek aan te gaan.
Het moet idd niet een 13 uit een dozijn brief zijn met een datum van 2 weken terug.
Ik wilde dit toch even kwijt in deze sowieso al onoverzichtelijke arbeidsmarkt waar werkgevers een heel rookgordijn ophalen bij de behandeling/invulling van hun vacatures.
Maw je komt er nooit helemaal achter wat ze precies zoeken.
Als voorbeeld wil ik toevoegen dat ik in het verleden een baan heb gevonden door een open sollicitatie te sturen.
Dit wilde ik toch even kwijt om werkzoekenden niet te ontmoedigen om een goede open sollicitatie te sturen.
Met vriendelijke groet,
André.
Beste André,
Dank je voor je reactie. En ja, je hebt helemaal gelijk als je zegt dat een open sollicitatie een goede manier kan zijn om jezelf onder de aandacht te brengen bij een organisatie. Met name als je weet dat betreffende organisatie een open sollicitatie op prijs stelt. In mijn artikel geef ik dat in de laatste alinea ook aan.
Het gaat mij met name om het willekeurig sturen van open sollicitaties. Dat is naar mijn mening niet efficiënt en meestal niet effectief. In zijn algemeenheid heb je meer kans op succes als je zorgt dat je bij organisaties in gesprek komt. Bijvoorbeeld door contacten te leggen via LinkedIn. Je kans op succes is dan zoveel maal groter, dat het jammer is als je je verstopt achter een open sollicitatie.
Overigens adviseer ik ook niet om bedrijven op te bellen en te vragen naar vacatures. Denkend volgens de aanpak van Life\Work Design ben je bij het doen van je onderzoek niet op zoek naar vacatures, maar ga je gesprekken aan om te achterhalen wat de behoeftes zijn op de arbeidsmarkt en met name waar er behoefte is aan mensen zoals jij. Ik zie het dan bij coachklanten met regelmaat gebeuren dat in zo’n gesprek blijkt dat er een behoefte is. Sterker nog, dat ze ter plekke een baan of opdracht aangeboden krijgen. Terwijl er dus geen vacature is.
De arbeidsmarkt is voor een groot deel zo onoverzichtelijk omdat 70% van de baanopeningen ‘onder water zit’. En dus geen vacature is. Het is de kunst om die 70% boven water te krijgen. Dat kan door goed je onderzoek te doen. Zo krijg je de arbeidsmarkt inzichtelijk.
Gedurende een vijftal jaar probeer ik al binnen te geraken bij een tweetal bedrijven die me echt aanspreken. Elk jaar stuur ik een open sollicitatie naar deze twee bedrijven, elke keer vanaf nul beginnend. En ik steek er heus wel wat tijd in hoor! An als ik er nu naar terugkijk, merk ik dat de brieven er jaar na jaar toch wel heel anders uitzien (hoewel de beoogde functies zowat dezelfde zijn).
Al die jaren heb ik echter niet meer resultaat geboekt dan een simpel afwijzingsemaitje, zonder opgave van reden. De functies die men (ongeveer) vraagt, staan keer op keer tussen de vacatures, en toch vis ik steeds achter het net. Ik begin te denken dat ik toch iets fout doe…
Dag Timmie,
Ja, ik denk dat je inderdaad iets niet helemaal goed aanpakt. Om te beginnen is traditioneel solliciteren niet dé weg om aan een mooie baan te komen. Dat geldt dus ook voor het versturen van open sollicitaties. Het is belangrijk dat je als persoon bij een organisatie binnen komt. En dat je je dus niet min of meer verstopt achter een brief, dus achter papier. Want dan zien ze jou niet. Bel (+31654762865 / +31575544588) of e-mail ([email protected]) me gerust om je vraag aan me voor te leggen. Dan kan ik je vraag uitgebreider beantwoorden.
Zeer leerzaam artikel. Ik ben blij het te lezen.
Dank je Robeto voor je reactie. Mag ik je vragen wat je met name aanspreekt?