Tag Archief van: Balans

Hoe je vermijdt dat je achteloos meegaat in de alledaagse drukte

Hoe je door het maken van keuzes de verleiding weerstaat van het volgen van de weg van de minste weerstand

 

“Zoals Boeddha tweeënhalfduizend jaar geleden al zei…we zijn allemaal compleet gestoord”. (Albert Ellis, 1913-2007, psychotherapeut)

We laten ons als vanzelf meenemen in de drukte die op ons afkomt. Drukte, die we deels ook zelf creëren. Ook al zijn we ons daarvan vaak niet bewust.

Als druk mens zit je al gauw in een vicieuze cirkel. Vergelijk het met een muis die steeds maar rondjes loopt in zijn muizenrad.

Waar druk zijn lang geassocieerd werd met succesvol zijn, belangrijk zijn, heb ik de indruk dat druk zijn steeds meer gezien wordt als iets waar je niet trots op hoeft te zijn. Integendeel.

Zo wil bijvoorbeeld Tony Crabbe dat we druk zijn niet zien als iets om over op te scheppen. Druk zijn is volgens hem eerder iets wat je met enige schaamte zou moeten bekennen.

Mensen die druk zijn volgen volgens hem de weg van de minste weerstand. Zij maken geen keuzes, maar laten zich gedachteloos meevoeren met de stroom.

 

Geïnspireerd door zijn boek Nooit meer te druk, laat ik je zien hoe je door het maken van keuzes vermijdt dat je achteloos in de drukte meegaat. En geef ik je een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn.

 

Hoe je vermijdt dat je achteloos meegaat in de alledaagse drukte

 

Psychologisch kun je drukte zien als de weg van de minste weerstand

 

Volgens Tony Crabbe is drukte het gevolg van niet kiezen en niet weten wanneer je genoeg hebt gehad. 

Je realiseert het je vast niet altijd, maar in veel opzichten leven we in een tijd van overvloed. We hebben een overvloed aan bijvoorbeeld producten, relaties, e-mails, tweets, maar ook een overvloed aan tijd. Ook al voelt dat laatste misschien niet zo.

Bovendien kun je nagenoeg alles altijd doen. Je kunt bijvoorbeeld dag en nacht reizen, shoppen, je entertainen en door de Social Media kun je het hele etmaal contact hebben met de hele wereld.

En door die overvloed wil je ook eerder alles doen.

 

Menigeen loopt het gevaar aan overconsumptie te bezwijken.

Letterlijk denk ik dan aan het grote probleem van overgewicht.

Maar in bredere zin loop je het risico te bezwijken als je toegeeft aan alles wat er op je af komt. Het is onmogelijk om daar gehoor aan te geven. Je moet echt keuzes maken. Hoe moeilijk dat soms ook is.

Doe je dat niet, dan stapelt een en ander zich op en loop je groot risico dat je bezwijkt.

 

 

Geen enkele keus is zonder gevolgen

 

Elke keuze voor het een betekent een keuze tegen iets anders. Want als je het een kiest, dan kies je iets anders niet.

Wat dat betreft kan een gemaakte keuze een zekere spanning oproepen, min of meer pijn doen.

 

Het mooie is dat die kiespijn over het algemeen snel verzacht wordt en zelfs verdwijnt.

De spanning die door de gemaakte keuze ontstaan is, leidt in eerste instantie tot een zekere disbalans. In de sociale psychologie spreekt men dan van cognitieve dissonantie.

Die cognitieve dissonantie ervaar je als onprettig en dat onprettige gevoel wil je kwijt. Onbewust komt er dan een psychologisch mechanisme op gang, waardoor je jouw mening of attitude onbewust herziet.

Zo kan dan bijvoorbeeld wat je niet gekozen hebt in een ander daglicht komen te staan. En duidelijk als een minder aantrekkelijk alternatief worden weggezet. Je keuze voelt dan als uitgebalanceerd, consonant. En zo breng je jezelf na een keuze weer in balans.

 

 

Drukte als passieve keuze

 

Drukte is lang niet altijd een actieve keuze.

Realiseer je dat drukte vaak een passieve keuze is. Dat je bijvoorbeeld gedachteloos reageert op bliepjes over nieuwe e-mail, appjes of anderszins prikkels die bij je binnenkomen.

Of dat je keuzes maakt op basis van wat jij ervaart als algemeen aanvaarde afspraken. Bijvoorbeeld het als vanzelfsprekend aanwezig zijn op verjaardagsfeestjes. Terwijl je als je bewust stil zou staan bij de keuze, mogelijk de voorkeur zou geven aan een andere activiteit.

Of dat je je laat beïnvloeden door je sociale omgeving. Bijvoorbeeld dat je net als medepassagiers in de trein je smartphone pakt en je e-mail gaat checken, of je Twitter, Facebook of LinkedIn.

 

Zeker als de mensen waarmee jij je graag identificeert druk zijn, kan drukte een aanpassing zijn aan de sociale norm.

Vraag je af in hoeverre het gedrag dat je om je heen ziet je beïnvloedt en hoe je zelf met drukte omgaat.

 

 

Wil je minder druk zijn, ben dan huiverig voor wel of niet- beslissingen

 

Druk-zijn is de makkelijke keuze tussen wel of niet iets doen, waardoor je uiteindelijk teveel op je bord hebt liggen.

Volgens Tony Crabbe zou je vaker een welke-keuze moeten maken.

Wel of niet-keuzes zijn in zijn ogen ondoelmatige keuzes, omdat je daarbij het grotere plaatje buiten beschouwing laat. Dat geldt vooral ook bij drukte.

Zo blijkt bijvoorbeeld dat je bij wel of niet-keuzes vaker kiest voor ja, dan eigenlijk zou moeten, gezien de ruimte in je agenda (de ruimte op je bord).

Bovendien blijkt dat hoe drukker je het hebt, hoe meer je geneigd bent je keuzes te beperken tot wel of niet-keuzes. In plaats van dat je de gevolgen van deze keuzes overdenkt.

 

Het kenmerkende van een welke-keuze is dat je alle alternatieven in overweging neemt en vervolgens kiest welke van alle keuzes die je hebt, de meeste prioriteit heeft.

Zo stond een van mijn coachklanten laatst voor de keuze wel of niet als neventaak studenten begeleiden bij hun afstuderen. In eerste instantie was ze geneigd positief op het aanbod te reageren. In tweede instantie, het aanbod bekijkend vanuit het grotere geheel, werd het een nee.

Voor de inkomsten hoefde ze het niet te doen, want die waren niet dekkend voor de uren die zij gezien haar kwaliteitsnorm aan de begeleiding zou besteden. Als het dan deels hobby zou zijn, dan besteedde ze haar vrije tijd liever aan haar hobby schilderen.

 

Laat je niet misleiden door de meer in het oog springende voordelen van de keus iets wel te doen.

Vraag je af wat je opoffert door de wel-keuze. En waaraan je de tijd en de aandacht zou kunnen besteden als je ervoor kiest om het niet te doen.

Realiseer je dat niets willen missen mogelijk een van de redenen is waarom je zoveel op je bordje laadt.

 

 

Tot slot: Een aantal tips om jouw drukte de baas te zijn

 

Geïnspireerd door Tony Crabbe geef ik je een drietal tips om jouw drukte de baas te zijn.

 

1. Sluit wat deuren

Welke activiteiten ga je schrappen? Zodat je meer gerichte aandacht hebt voor de dingen die je doet en je minder opgejaagd voelt?

 

2. Herken jouw stempel van drukte

Wanneer heb jij het punt bereikt dat het genoeg is geweest? Hoe merk je dat?

Realiseer je dat hoe verder je voorbij dat punt gaat, hoe meer je vermogen om nieuwe zaken aan te pakken afneemt.

 

3. Bewaak je grenzen

Zorg dat je voor jezelf heel helder hebt wat met name belangrijk voor je is. Niet alleen met betrekking tot werk, maar ook met betrekking tot alle andere levensterreinen die belangrijk voor je zijn.

Maak dat specifiek en wees daarin duidelijk. Ook naar anderen toe.

Baken je grenzen af. Bepaal wat je op wilt geven ten gunste van de dingen die het allerbelangrijkste voor je zijn en handel daarnaar.

 

 

 

Vind je het moeilijk om jouw grenzen te bewaken?

Ook omdat je jouw persoonlijke missie niet helder hebt?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Waarom zijn mannen bijna altijd kostwinner?

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Het kostwinnersmodel is volgens Wikipedia: ‘Een maatschappelijk fenomeen waarin gezinnen waarvan de mannelijke echtgenoot buitenshuis (als kostwinner) werkt en de vrouw voor het huishouden en de kinderen zorgt, als ideaal worden gezien’.

De invloed van dat kostwinnersmodel is nog steeds merkbaar in de vorm van diep conservatisme in onze Nederlandse samenleving.

Op de een of andere manier is het kostwinnersmodel een traditionele waarde waar we aan vast willen houden. In strikte zin, of in afgeleide vorm waarin de man de kostwinner is en de vrouw naast huishouden en zorg voor de kinderen nog een parttimebaan heeft.

Gelukkig zijn er steeds meer mannen die hun verantwoordelijkheid nemen. En hun bijdrage leveren in het huishouden en de opvoeding van de kinderen. En niet alleen de verantwoordelijkheid nemen, maar genieten van hun bijdrage en daar voldoening en energie aan ontlenen.

 

Waarom het goed is dat de arbeidsparticipatie van vrouwen toeneemt

 

Arbeidsparticipatie bevordert economische zelfstandigheid van vrouwen

 

Nederland bungelt onderaan als het gaat om de arbeidsmarktpositie van vrouwen in de westerse samenleving.

In Nederland werkte in 2020 70% van de vrouwen parttime en 20% van de mannen. Vier op de tien vrouwen is niet economisch zelfstandig.

Ben je de veertig gepasseerd, dan herinner je je misschien nog de slogan ‘Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’. Het was de slogan van een postbus 51-campagne van de Rijksoverheid die liep van 1989 tot en met 1992.

Het doel van deze voorlichtingscampagne was het stimuleren van emancipatie en arbeidsparticipatie onder meisjes en jonge vrouwen. En ze ervan bewust te maken dat zij in de toekomst niet meer zouden kunnen rekenen op de financiële situatie van het kostwinnersmodel.

Wat betreft het volgen van opleidingen heeft de slogan goed gewerkt. Beneden de leeftijd van 35 zijn vrouwen inmiddels hoger opgeleid dan mannen. En meisjes leveren betere prestaties in het onderwijs. Maar, ik zou zeggen ‘helaas’, gaat twee derde van de vrouwen die hoger onderwijs hebben gevolgd parttime werken.

Of misschien helemaal niet buitenshuis werken.

 

Naar analogie van genoemde slogan zou je nu kunnen propageren: ‘Een slimme meid is op een scheiding voorbereid’.
Volgens het CBS eindigden in 2021 25.962 huwelijken in een echtscheiding. Daarnaast zijn er geregistreerde partnerschappen die in een scheiding eindigen. Dit aantal neemt toe, omdat het aantal stellen dat een geregistreerd partnerschap sluit ook is gestegen. In 2021 gingen 2.686 stellen met een geregistreerd partnerschap uit elkaar.

Stel je als vrouw dus niet economisch afhankelijk op van je partner. Zorg dat je je eigen inkomsten kunt genereren.

 

 

Arbeidsparticipatie betekent meer dan eigen inkomsten genereren

 

In mijn coachtrajecten zijn de topics ‘wat betekent werk voor jou?’ en ‘welke bijdrage wil je leveren met je werk’ altijd belangrijke gespreksonderwerpen.

Gezien het onderwerp van dit artikel focus ik op ‘wat betekent werk voor jou?’.

In mijn boek Wat wil ik nu echt? beschrijf ik wat werk voor mij betekent:

‘Door mijn werk lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk. Mijn werk houdt me scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt me kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren.’

 

In mijn coachtrajecten is de vraag ‘wat betekent werk voor jou?’ soms een heel confronterende vraag, die vooral bij doorvragen een coachklant bewust doet worden van wat werk voor haar betekent.

Zeker als iemand denkt ook gelukkig te kunnen zijn met alleen het zorgen voor de kinderen. En bijvoorbeeld als antwoord op mijn vraag formuleert:

‘Door wat ik doe in mijn werk ervaar ik aansluiting bij mensen, hetzij collega’s of bijvoorbeeld vriendinnen, door mijn werk ben ik een voorbeeld voor mijn kinderen, ik word intellectueel geprikkeld en verdien een extra ‘zakcentje’ bij’.

Als dat het antwoord is op mijn vraag, dan is dat aanleiding tot kritische heroverweging van de betekenis van werk. In mijn voorbeeld is het voor betreffende coachklant de vraag wat maakt dat ze zo gefocust is op zorgen voor haar kinderen.

 

 

Goed kunnen delegeren is bevorderlijk voor arbeidsparticipatie van vrouwen

 

Er is geen bewijs dat vrouwen beter voor kinderen kunnen zorgen dan mannen. In een van mijn vorige artikelen ‘Moederinstinct bestaat niet’ heb je dat kunnen lezen.

Dus, wat let je om als vrouw jouw rol en plaats te pakken op de arbeidsmarkt. Durf huishoudelijke taken en indien van toepassing zorg voor de kinderen, te delegeren.

Een van de geïnterviewden in de documentaire van Liesbeth Staats ‘Waarom werken vrouwen niet?’ zegt daarover:

‘Ga in godsnaam wat doen met je studie. Ik heb dat zelf niet gedaan. Ik had een relatie en een enorm grote kinderwens. Mijn partner vindt het mooi om een groot gezin te hebben, maar heeft vooral zijn eigen droom. Onze relatie is ongelijkwaardig. Ik heb geen eigen inkomen, geen buffer.’

 

En een andere geïnterviewde, een Française adviseert:

‘Omarm wat meer de Parisienne in jezelf. Wees de meest complete versie van de vrouw. Weiger om te kiezen. Zeg tegen jezelf: én ik wil moeder zijn, én ik wil werken én ik wil een rijk sociaal leven hebben. Het is niet ‘of-of’, maar ‘en-en’. Goed kunnen delegeren is belangrijk. Dat is échte participatie.’

Ik begrijp uit de documentaire dat fulltime werken voor mannen en vrouwen in Frankrijk heel gewoon is, in alle lagen van de bevolking. En dat kinderen gewend zijn aan de kinderopvang en de BSO, die beide gesubsidieerd zijn. Bovendien hebben ouders ook vaak een au-pair.

 

Goed kunnen delegeren, misschien is dat voor menige Nederlandse vrouw een opgave. En dan met name het hebben van vertrouwen dat iemand anders net zo goed voor je kinderen kan zorgen en het huishouden kan doen, als jij.

Zeker als die ander jouw partner is en de vader van jullie kinderen.

 

 

Tips om als vrouw je arbeidsparticipatie te vergroten

 

Ook al zijn de tips toegespitst op vrouwen, die hun arbeidsparticipatie willen vergroten. Ook als man kun je er je voordeel mee doen. En bijvoorbeeld als inspiratiebron en rolmodel fungeren.

 

1. Ga in gesprek met andere vrouwen en laat je inspireren.

Naast eigen sociale contacten, sluit je aan bij een vrouwennetwerk. Voor een overzicht van alle vrouwennetwerken, met specifieke info en contactinformatie, klik hier.

 

2. Geef als vrouw het goede voorbeeld.

Alle kans dat je een leukere vrouw bent, als je ook je ambities realiseert. En als jij je ambities realiseert, dan ben je ook een rolmodel en inspiratiebron voor andere vrouwen.
Echte rolmodellen zijn belangrijk voor ambities en inspiratie. Moeders blijken het grootste rolmodel. Moeder, een krachtige vrouw, die dromen heeft en gaat voor haar dromen.

 

3. Ga fulltime werken en delegeer huishoudelijke taken en voor zover nodig, zorg voor de kinderen.

Als vrouwen fulltime zouden werken, dan zouden ze eerder aan de top staan. En als meer vrouwen aan de top zouden staan, zouden meer vrouwen fulltime werken.

 

4. Durf te bravouren, lef te tonen.

Dat zegt Elske Doets, o.a. founder Young Lady Business Academy.
Vrouwen moeten de imperfectie omarmen.

 

5. Stel jezelf de goede vragen.

Wat is belangrijk voor me? Wat betekent werk voor me en hoe verhoudt werk zich tot wat naast werk belangrijk voor me is??
Hoe mijn leven zo in te richten dat ik mijn dromen/ wensen kan realiseren?

 

6. Heb een goed beeld van jouw waarde op de arbeidsmarkt.

En kan daarover overtuigend communiceren, zodat je naar waarde financieel beloond wordt voor jouw bijdrage op de arbeidsmarkt.

 

7. Weet wat je wilt.

Als jij niet weet wat je wilt, dan wordt je leven door anderen bepaald.
En als jij niet staat voor wat je wilt en met alle winden meewaait, dan moet je je niet verbazen als je flexibiliteit flink op de proef wordt gesteld.

 

 

Tot slot

 

Weet je niet wat je nu echt wilt?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’ – Een loopbaanstrategie voor gedreven hbo’ers en academici die meer waarde willen realiseren in hun werk.

En kun je wel wat hulp gebruiken om te komen tot antwoorden op jouw loopbaanvragen?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust.

 

 

 

 

/door

Moederinstinct bestaat niet

De invloed van verwachtingspatronen op de rolverdeling mannen en vrouwen

 

Als vrouw is het nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of voor parttime werk. In combinatie met mogelijk deels de zorg voor de kinderen.

Een rol speelt daarbij in hoeverre vrouwen geschikter zijn om te zorgen dan mannen.

In relatie tot die vraag las ik in NRC een interessant artikel over primatoloog Frans de Waal, aan wie ook de titel van dit artikel is ontleend, over zijn kijk op mannen en vrouwen.

 

Invloed van verwachtingspatronen op rolverdeling mannen en vrouwen

 

Traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen

 

De traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen heeft denk ik nog steeds de overhand. De man is kostwinner en de vrouw is de eerstverantwoordelijke voor de zorg voor de kinderen.

En heb je als vrouw werk van behoorlijke omvang, dan nog is de man vaak degene die de meeste inkomsten binnenbrengt.

Dat doet me denken aan een uitspraak van een van mijn coachklanten. Zij had het over haar partner, als kostwinnaar. Alsof je in een relatie een soort wedstrijd hebt wie het hoogste inkomen heeft. En dus de winnaar is.

Toch is dat voor sommigen een heikel punt. Een zelfstandig ondernemer met een florerend bedrijf vertelde me dat haar partner met enige regelmaat de vraag krijgt, hoe het is om een relatie te hebben met een vrouw die meer verdient dan jij als man.

Kennelijk ligt dat soms gevoelig. Zou het iets te maken hebben met wat Frans de Waal ziet als aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen?

 

 

Aangeboren verschillen in het gedrag van mannen en vrouwen

 

Mannen zijn volgens Frans de Waal meer geneigd tot competitie en fysiek geweld. Vrouwen letten meer op de sociale context en hebben meer oog voor de kinderen.

Maar, zegt hij, ‘kenmerkend gedrag zegt weinig over waar een dier of mens ook toe in staat is.’

Als voorbeeld noemt hij de vele gezinnen waarin gescheiden mannen voor de helft van de tijd de zorg en de opvoeding van hun kinderen op zich nemen. En dat prima doen.

Ik zie dat van nabij.

Biologisch gezien zijn vrouwen erop ingericht om kinderen te krijgen en te voeden. Een kind wordt uit de moeder geboren. En bij borstvoeding is de eerste voeding van de moeder. Alhoewel er ook vrouwen zijn die ervoor kiezen niet zelf het kind te voeden.

Op een bepaald moment is er sprake van een keuze wie het grootste deel van de zorg voor het kind op zich neemt.

Er is geen biologische grond, anders dan dat de vrouw het kind draagt en mogelijk het kind voedt, waarom de vader niet voor het kind zou kunnen zorgen.

 

Mannen kunnen heel goed voor kinderen zorgen. En zorgneigingen zijn er wel degelijk bij mannen, volgens Frans de Waal. Als ze maar de kans krijgen om die neigingen in te zetten en te ontwikkelen.

Waarom zouden mannen dan geen huisman kunnen zijn? Of bewust kunnen kiezen voor een parttimebaan om meer thuis te zijn en te zorgen voor de kinderen?

Terwijl er legio vrouwen zijn, die huisvrouw zijn. Of in eigentijdse termen; die bewust ervoor kiezen om niet buitenshuis te werken, maar fulltime beschikbaar te zijn om voor hun kinderen te zorgen en hen op te voeden.

 

 

Verwachtingspatronen bij mannen en vrouwen

 

Je bent geneigd te denken dat er veel verschillen zijn tussen het gedrag van mannen en vrouwen. Dat is maar ten dele zo. Met name als je kijkt naar zorgen voor en opvoeden van kinderen.

En ja, mannen hebben meer testosteron dan vrouwen, maar als mannen een kind of kinderen krijgen en een deel van de tijd hun kind(eren) verzorgen en opvoeden, dan schijnt het zo te zijn dat hun hersenen en hormoonprofiel veranderen. Het testosteron daalt en het hormoon oxytocine, het knuffelhormoon, stijgt.

Bij het man of vrouw zijn zit hem, wat betreft de zorg voor kinderen, niet direct de bottleneck. De bottleneck zit hem meer bij de verwachtingspatronen.

Onderzoek bij apen laat dat zien en bij mensen is dat volgens de Waal niet anders: de mannelijke aap verwacht: ‘Jij bent vrouw, jij doet het maar.’ Waarbij de Waal fijntjes opmerkt: ‘Ik denk dat de mannelijke aap ook geleerd heeft dat vrouwelijke apen de kinderen liever niet aan hem overlaten.’

 

 

Kortom

 

Mannen kunnen geen kinderen baren, maar mannen kunnen net zo goed voor kinderen zorgen en hen opvoeden als vrouwen.

Als vrouwen hen daartoe maar de kans geven.

Hoe aangekeken wordt tegen het zorgen van een vader voor zijn kind(eren) heeft alles te maken met verwachtingspatronen en cultuur.

Vrouwen zijn per definitie niet geschikter om te zorgen dan mannen. Denk als vrouw dan ook niet direct dat jij geen kansen hebt om je te ontwikkelen in je werk.

En denk als man niet direct dat jij als man verantwoordelijk bent voor het gezinsinkomen en dus in principe de kostwinner bent.

Laat je niet leiden door verwachtingspatronen, maar ga in gesprek over de rol(len) die jij wilt vervullen en hoe je idealiter je tijd zou willen besteden aan werk in combinatie met wat naast werk belangrijk voor je is.

 

 

 

Heb je nog niet duidelijk of je überhaupt zou willen werken?

Een baan in loondienst zou willen hebben of zou willen werken als zelfstandige?

Of twijfel je of vrijwilligerswerk je ook voldoende voldoening zou kunnen geven, al dan niet in combinatie met je gezin?

Wil je jouw vragen aan me voorleggen?

Bel (06-54762865/ 0575-544588) of e-mail ([email protected]) me gerust. Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden

 

 

 

 

/door

Neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk

Waarom je jouw loopbaankeuze niet moet laten bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving

 

‘Heel mijn leven en mijn denken draait om schilderijen. Het is mijn adem’ ; dat zegt Jeanne Bieruma Oosting, schilderes.

Op dit moment lees ik haar biografie ‘Geen tijd verliezen’, geschreven door Jolande Withuis.

Jeanne Bieruma Oosting heeft een lange strijd moeten leveren. Niet alleen om zich te ontworstelen aan het aristocratische milieu waarin ze opgroeide. Ook als kunstenares had ze te maken met seksevooroordelen.

Volgens de conservatieve opvattingen van haar familie hadden meisjes maar één doel in het leven: trouwen en kinderen krijgen. Werken was taboe.

Anno 2022 is het als vrouw nog steeds een hele prestatie om helemaal te gaan voor je carrière. Ook al is er historisch gezien al een hele strijd aan vooraf gegaan.

Maar ook voor mannen is het soms een strijd om los te komen van verwachtingspatronen. Om bijvoorbeeld te kiezen voor een rol als huisman of parttime werk.

Neem zelf de regie met betrekking tot de plaats die werk inneemt in jouw leven. Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk.

 

Bepaal en neem de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk

 

Ontsnappen aan een leven onder het juk van een man

 

Om te ontsnappen aan een leven onder het juk van een man koos een van mijn tantes voor het leven als Medische Missiezuster. Lange tijd leidde ze vroedvrouwen op in Malawi.

Ze vertelde me haar openhartige verhaal over haar drijfveer om zich aan te sluiten bij de Medische Missiezusters pas toen ze weer lang en breed terug was in Nederland.

Net als Jeanne Bieruma Oosting was zij een krachtige vrouw. Samen met haar medezusters. Ik hoor het mijn oma nog zeggen: ‘Stelletje feministen zijn jullie.’

 

Jeanne Bieruma Oosting was ook een feminist, ook al vraag ik me af of men in haar tijd (1898-1994) in die termen over krachtige vrouwen sprak.

In elk geval noemde men een studerende vrouw een ‘geleerde vrouw’. En de keuze voor het uitoefenen van een vak kwam neer op een keuze tégen het huwelijk.

Dat werd de biografieschrijfster, een gepromoveerd sociologe, heel duidelijk toen Jeanne Bieruma Oosting verbaasd te kennen gaf ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’

 

 

Aan de vrouwenemancipatie is een lange strijd voorafgegaan

 

Wist je dat vrouwen anno 1898 geen gelijke rechten hadden en gehuwde vrouwen helemaal rechteloos waren?

Dat ze voor het eerst mochten stemmen in 1922, maar niet konden beschikken over eigen geld of beslissingen konden nemen over de opvoeding van de kinderen? Dat je als gehuwde vrouw min of meer onder curatele stond van je echtgenoot? En dat je als gehuwde vrouw pas in 1957 ‘handelingsbekwaam’ werd en tot ongeveer 1970 bij zwangerschap of huwelijk kon worden ontslagen?

Toch waren er gedreven vrouwen die zelf hun kost verdienden en hun talenten ontwikkelden. Vooral overigens alleenstaande vrouwen.

 

 

Ongelijkheid tussen mannen en vrouwen is nog steeds een item op de arbeidsmarkt

 

Zoals in een van mijn vorige artikelen naar voren komt, zijn het nu vooral de vrouwen die parttime werken. Ook al hebben steeds meer mannen tegenwoordig ook een parttimebaan.

Vrouwen die helemaal gaan voor hun passie of hun carrière zijn in de minderheid.

Bovendien is parttime werken sectorgevoelig. En met name in sectoren die feminiseren, in het onderwijs en in de zorg, werken mannen eerder in deeltijd.

Wat dat betreft is het ook opmerkelijk dat hoe meer vrouwen in een beroepsgroep gaan werken die voorheen gedomineerd werd door mannen, hoe meer de status van dat beroep afneemt. Bijvoorbeeld in de rechtspraak en in de geneeskunde, waar steeds meer vrouwen werken als huisarts en mannen eerder kiezen voor een specialisatie, bijvoorbeeld chirurgie.

Er is dus nog lang geen gelijkheid tussen mannen en vrouwen op de arbeidsmarkt.

 

 

Bepaal de ruimte die jij nodig hebt om je te ontwikkelen in werk en neem die ruimte

 

Stem je keuze niet af op externe beperkingen en schik je niet in beperkingen die je als knellend ervaart.

Houd voor ogen wat je doel is, waar jij warm voor loopt.

Als je dat opgeeft omwille van verwachtingspatronen, gewoontes of beperkingen die voortkomen uit de cultuur, dan zal dat je niet gelukkig maken.

Laat je niet bepalen door meningen, opvattingen in je omgeving.

De uitspraak van Jeanne Bieruma Oosting ‘Als u wetenschapper bent, zult u toch geen man hebben? U kunt toch geen twee heren dienen?’ is een mooi voorbeeld van zo’n opvatting. Alsof je als gehuwde vrouw er bent om jouw echtgenoot, jouw ‘heer’ te dienen.

Vind oplossingen voor reële beperkingen.

Wat staat je te doen, wat heb je te regelen om te gaan voor waar jij warm voor loopt?

De dilemmabenadering die ik beschreef in een eerder artikel, kan je daarbij helpen.

 

 

 

Heb je nog geen helder beeld van wat je nu echt wilt?

Van de richting waarin je je wilt ontwikkelen in werk?

En wat werk voor jou betekent?

Lees mijn boek ‘Wat wil ik nu echt?’

 

En vind je het moeilijk om in je eentje tot een antwoord te komen op jouw vraag?

Neem gerust contact met me op. Via e-mail ([email protected]) of telefoon (06-54762865/ 0575-544588).

 

 

 

 

/door

Leven of je laten leven; aan jou de keus

Hoe je drukte de baas blijft

 

“Alleen sukkels hebben het druk”.

Heb jij het artikel indertijd ook gelezen? Het artikel ging vijftien keer viraal in vijftien maanden en is nog steeds te lezen in het NRC-archief

Alleen de titel al, maakt heel wat los.

Misschien heb je zelf te maken met drukte op je werk. Om dan nog maar niet te spreken over wat naast werk ook nog tijd en aandacht van je vraagt. Bijvoorbeeld je masterstudie, je zieke moeder, twee keer per week sporten, je vrienden. En dan ook nog eens je gezin.

Maar ben je dan een sukkel?

Ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat je energie tekortkomt. Dat je je accu niet meer goed opgeladen krijgt. Dat je voelt dat je op meerdere fronten tekortschiet. En niet onbelangrijk, er zelf echt bij in schiet. Ondanks al je inspanningen.

Herken je dat gevoel?

Drukte is slecht voor je gezondheid. En niet alleen dat. Drukte is ook slecht voor je relaties, je geluk en je loopbaan. Ook al dacht je misschien dat je door druk te zijn meer gezien wordt en daarmee je kansen in je loopbaan vergroot. Dat is niet het geval.

Laat je niet leven door alles wat er op je pad komt. Zorg dat je drukte de baas blijft.

De keuze wat te doen en wat niet te doen is écht aan jou.

Ik geef je een aantal handreikingen om drukte de baas te blijven.

 

Hoe je drukte de baas blijft. Leven of je laten leven; aan jou de keus

 

Alleen sukkels hebben het druk

 

Een aansprekende uitspraak. Volgens Tony Crabbe hebben mensen die het altijd druk hebben, het niet goed begrepen.

Ze hoeven niet alles te doen.

Ze staan niet stil bij en begrijpen niet wat ze nodig hebben. En hoe ze vervolgens op grond daarvan keuzes kunnen maken.

Zodat ze goed gedijen in een wereld van te veel. Te veel mogelijkheden, te veel informatie, te veel doelen, te veel kansen.

Je hoeft bijvoorbeeld ’s avonds voor het slapen gaan in bed niet je e-mail te checken op je tablet. Dat hoeft ook niet voor of bij je ontbijt. Je hoeft ook voor werktijd niet standaard je werktelefoon op te nemen, terwijl je met je kinderen bezig bent. En gaande de dag ook niet voortdurend je berichten op Twitter, Whatsapp of Facebook te checken. Of ontwikkelingen bij te houden op nu.nl.

Doe je dat wel, dan is dat je eigen keuze.

Als je alles wilt en overal aan mee wilt doen, dan gaat je dat zeker op de lange duur, niet lukken. Ook al ben je nog zo druk.

Het zal je in elk geval op den duur opbreken.

Zet je alles op alles, om alles te willen doen, dan ben je volgens Tony Crabbe dan ook een sukkel.

 

 

Maak keuzes op grond van wat er voor jou écht toe doet

 

In de wereld van te veel is het de kunst om heel helder te hebben wat voor jou als persoon en als professional écht belangrijk is.

Zodat je je keuzes daaraan af kunt meten. En je je dus niet zonder meer laat meenemen in de stroom.

 

Je hoeft niet voortdurend aan te staan. Zo hoef je bijvoorbeeld niet voortdurend je telefoon in je gezichtsveld te hebben om te zorgen dat je niets mist.

Zo kan ik me niet voorstellen dat je geconcentreerd met een proces of iets bezig kunt zijn, als je aandacht met regelmaat naar je telefoon toe gaat. Om te kijken of er nieuwe berichten zijn of interessante discussies, die je wilt volgen.

Of dat je met aandacht met je kinderen bezig bent terwijl je tegelijkertijd druk bent op Facebook of Twitter.

Wat is op zo’n moment dan het belangrijkste, het meest waardevol voor je? Dat vraag ik me dan af.

 

Zo hoef je ook niet voortdurend voor alles en iedereen beschikbaar te zijn.

Durf keuzes te maken. Durf je te positioneren.

Het is mijn ervaring en ook die van mijn coachklanten, dat dat ook wordt gerespecteerd. Dat het zelfs wordt gewaardeerd. Meer dan wanneer jij je laat meenemen in de stroom. En ze met jou bij wijze van spreken alle kanten op kunnen.

Zo leerde een van mijn coachklanten dat het voor haar werkgever en haar collega’s heel begrijpelijk en acceptabel is, dat ze voor 8:30 uur niet standaard telefonisch bereikbaar is voor haar werk.

En dat haar e-mail best kan wachten totdat ze haar dochtertje in alle rust en met aandacht aangekleed heeft, ze samen hebben ontbeten en zij haar naar de kinderopvang heeft gebracht.

Dan houd je zelf de regie. Dat scheelt veel in de werkelijke en gevoelde drukte.

 

En ook al heb je misschien te maken met omstandigheden waarin je niet veel te kiezen hebt, dan nog heb je een keuze.

Die keuze heeft dan te maken met de houding waarmee je zaken tegemoet treedt.

Als je helder hebt waarvoor je het doet, weet wat het voor je betekent, dan zul je eerder met toewijding en plezier doen wat je te doen staan. Ook al kost het je dan misschien energie, je ervaart dat je er veel voor terug krijgt.

 

 

Handreikingen om drukte de baas te blijven

 

De oplossing om drukte de baas te blijven is gerichte aandacht op wat je doet, daar helemaal bij betrokken zijn.

Dat heeft volgens Crabbe alles te maken met focus.

 

  1. Creëer concentratie

Zet bijvoorbeeld op je computer of je laptop meldingen voor nieuwe e-mail uit.

Zet je telefoon op niet-storen. Demp oproepen en meldingen, behalve de uitzonderingen die je weloverwogen selecteert. Of leg je telefoon helemaal weg.

 

  1. Plan je tijd in grote brokken

Werk niet in kleine eenheden.

Continue schakelen tussen verschillende taken is heel vermoeiend voor je hersenen. Steeds andere gebieden van de hersenen moeten geactiveerd worden. Dat kost niet alleen energie, maar ook tijd.

Bovendien is er bij werken in kleine eenheden minder aandacht voor de taak. Daardoor kosten taken uiteindelijk meer tijd en maak je meer fouten.

 

  1. Durf niets te doen

Je hoeft niet elke minuut te benutten.

Een poos lekker nietsdoen en hangen op de bank kan helemaal prima zijn. Of zitten op de rand van de zandbak, terwijl je kinderen lekker aan het spelen zijn.

Laat je telefoon gerust waar je hem hebt weggestopt.

 

  1. Ontwikkel een ochtendroutine

Zo begin ik zelf mijn dag met een wandeling, gevolgd door meditatie. Dan ga ik rustig ontbijten. Daarna start ik mijn computer op en begin ik mijn dag.

Overigens niet met direct wegwerken van mijn e-mail.

 

  1. Doe niet alles

Ben selectief in wat je doet. Vraag je daarbij af wat relevant is voor jou als persoon of voor de organisatie waarvoor je werkt.

Dat kan betekenen dat je, als je daarvoor de mogelijkheden hebt, bijvoorbeeld gaat fietsen als het mooi weer is. Of eerder weggaat van je werk omdat je een voorstelling wilt bijwonen op de school van je kinderen.

 

 

Wil je meer handreikingen om drukte de baas te blijven?

Lees: Tony Crabbe: Nooit meer te druk, een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld.

 

 

 

 

/door

Hoe je meer flow in je leven en werk kunt brengen

Een viertal tips met concrete handreikingen

 

Ken je het verhaal van Goudlokje en de drie beren?

Of het verhaal van Tom Sawyer die het meterslange hek van tante Polly moest witten?

 

Het zijn allebei leuke kinderverhalen. Maar ze reiken verder dan dat. Ze hebben ook een psychologische betekenis.

 

In mijn vorige artikel gaf ik je tips om je intrinsieke motivatie op het spoor te komen. Zodat je je leven en je werk daarnaar in kunt richten. En meer flow en voldoening ervaart in de dingen die je doet.

In dit artikel geef ik je handreikingen hoe je, eenmaal je intrinsieke motivatie op het spoor, meer flow in je leven en werk kunt brengen.

 

Hoe je meer flow in je leven en werk kunt brengen

 

Samenhang tussen flow, autonomie, meesterschap en zingeving

 

Gedrag van mensen die in flow zijn wordt gevoed door zelfsturing. Men noemt dat ook wel autonomie.

In flow ben je er ook op gericht om steeds beter te worden in iets. Meesterschap is je streven.

En dat streven naar perfectie is gekoppeld aan een persoonlijk hoger doel.

 

Autonomie, meesterschap en zingeving zie je bij mensen die intrinsiek gemotiveerd zijn.  

Als je intrinsiek gemotiveerd bent voor de dingen die je doet, dan heb je niet zoveel aansturing nodig om op gang te komen. Zoals in mijn vorig artikel al aangegeven, de motor zit in jezelf.

En als je intrinsiek gemotiveerd bent, dan wil je ook steeds beter worden in de dingen die je doet. Dat streven komt voort uit je betrokkenheid.

Autonome mensen die streven naar meesterschap presteren op een heel hoog niveau. Maar als ze dat doen in dienst van een hoger doel, dan zie je ze nog meer bereiken.

 

 

Een viertal tips om meer flow in je leven en werk te brengen

 

1.   Voer functioneringsgesprekken met jezelf.

Achterhaal wat je doelstellingen zijn.

Of mooier, pak je missie erbij en de concrete doelstellingen die je hebt geformuleerd naar aanleiding van je missie.

Plan elke maand een moment voor jezelf om je functioneren te evalueren.

Stel jezelf de volgende vragen:

  • Hoe gaat het met het realiseren van mijn doelen?
  • Waar schiet ik nog tekort?
  • Welke hulpmiddelen of ondersteuning heb ik nodig om mijn doelen te realiseren?

Nog een paar concrete tips:

  • Formuleer zowel grote als kleine doelen. Zodat je als het tijd is om jezelf te evalueren, een aantal taken al helemaal hebt voltooid.
  • Houd voor ogen dat je concrete doelen een afgeleide zijn van je persoonlijke missie. En dus een middel zijn om je hogere doelen te realiseren.
  • Wees eerlijk naar jezelf. De oefening is bedoeld om meer autonomie, meesterschap en zingeving in je leven en werk te brengen. Als je je fouten rationaliseert of je vergissingen wegpoetst in plaats van ervan te leren, verspil je je tijd.

 

2.   Creëer Goudlokje-taken of claim die voor jezelf.

Goudlokje-taken zijn taken die je voldoening geven en die noch te moeilijk, noch te gemakkelijk voor je zijn.

Zoals verteld in het verhaal van Goudlokje en de drie beren, “ze zijn net goed”. Juist daardoor zijn ze essentieel om flow en meesterschap te bereiken.

Doordat de taken net iets boven je kunnen liggen, moeten je lichaam en geest een inspanning leveren. Doordat er een evenwicht is omdat de taak niet te gemakkelijk en niet te moeilijk is, leidt dat tot geconcentreerdheid. En doordat het lukt om de taak te volbrengen, tot voldoening.

In een eerder artikel heb je kunnen lezen dat spanning op je boog heel gezond is. Sterker nog, enige spanning heb je nodig. Ook al kan de boog in je leven en werk niet altijd strak gespannen zijn.

 

3.   Maak je eigen motiverende poster.

Of hang, zoals een van mijn oud-coachklanten, je mooi uitgeschreven persoonlijke missie op. Op een plek waar je die regelmatig ziet.

Wil je een poster maken? In Canva maak je de mooiste creaties.

 

4.   Stimuleer de positieve kant van het Sawyer-effect.

Het Sawyer-effect is een bijzonder gedragsproces, geïnspireerd op een scène uit De avonturen van Tom Sawyer, geschreven door Mark Twain.

In betreffende scene moet Tom voor straf een meterslang hek van tante Polly witten. Hij weet zijn vrienden ervan te overtuigen dat het witten van het hek zo leuk is, dat het voor de vrienden een privilege wordt om Tom te helpen. Ze willen hem er zelfs voor betalen.

Dit Sawyer-effect kan twee kanten uit gaan; een negatieve en een positieve. Van spelen kun je werken maken. Van werken kun je spelen maken.

 

Door taken iets anders in te richten kun je taken aantrekkelijker maken voor jezelf. Zodat werken meer spelen wordt.

Denk daarbij bijvoorbeeld aan jobcraften.

 

 

Wil jij graag meer flow brengen in je leven en werk?

Heb je nog geen helder beeld van wat jou werkelijk drijft?

Kun je wel wat begeleiding gebruiken bij het brengen van meer flow in je leven en werk?

 

Schrijf je dan in voor het programma Bouw je ideale loopbaan.

Gegarandeerd heb je na dat programma  handreikingen om je leven en werk in te richten op een manier die jou voor ogen staat.

 

 

 

 

/door

Onvrije en vrije tijd

Hoe verkopen van je tijd in ruil voor salaris je onvrij kan maken

 

“Zou hij ook wel eens vrij zijn?”

Ik betrapte me erop dat ik schrok van mezelf. We zien de herder met zijn kudde hier met enige regelmaat. Zo ook afgelopen zondag.

Het verbaasde me dat die vraag in me opkwam.

Terwijl ik enige tijd geleden nog heel verwonderd reageerde toen door een pensionado aan mij gevraagd werd of ik nog tijd heb voor vrije tijd. “Hoezo?”, dacht ik toen. Tijd is mijn tijd. Het is aan mij om mijn tijd in te delen en mijn tijd te gebruiken zoals ik dat wil. Hoezo dus ‘vrije tijd’?

Het voorval deed me denken aan wat David Graeber in zijn boek ‘Bullshit Jobs’ schrijft over je tijd verkopen aan werkgevers in ruil voor geld. In dat geval je salaris of je loon. Dat je dan ook geacht wordt om in die tijd te werken voor je baas. Ook al ervaar je dat werk niet altijd als zinvol.

Het onderscheid tussen werktijd en vrije tijd impliceert dat je werktijd min of meer ervaart als onvrije tijd. Want waarom zou je anders dat onderscheid maken?

Meer daarover lees je in mijn artikel.

 

Onvrije en vrije tijd; over verkopen van je tijd in ruil voor salaris

 

Het idee dat iemand jouw tijd kan kopen

 

Of anders gezegd, dat je jouw tijd kunt verkopen. Toch is dat strikt genomen wat je doet, als je een contract afsluit met je werkgever. Voor het afgesproken aantal uren, stel je jouw tijd beschikbaar om te werken voor je baas.

En die tijd word je geacht zo goed mogelijk te besteden aan de taken die jou zijn opgedragen. Of die jouw verantwoordelijkheid zijn.

‘Je werkt in mijn tijd; ik betaal je niet om te lummelen’. Een verontwaardigde uitspraak van iemand die denkt dat er misbruik van hem wordt gemaakt. Een uitspraak ook, die demonstreert dat de tijd van de werknemer niet meer zijn eigen tijd is, maar ervaren wordt als eigendom van degene die deze heeft ‘gekocht’. Dus de werkgever.

Misschien is dat wat sterk uitgedrukt, maar inherent daaraan is ook het denken in stelen van je werkgever als je ‘lummelt’ op je werk. Jouw werkgever heeft immers betaald voor jouw tijd.

Deels realiseren we ons dat wel. We hebben het niet voor niets over ‘in de baas zijn tijd’. En ook al gaan we daar nu veelal soepeler mee om, menigeen is zich wel goed bewust van de overeenkomst die hij is aangegaan. En als iemand er voor de omgeving ‘de kantjes ervan afloopt’, dan wordt daar door menigeen toch vreemd naar gekeken.

 

 

Het idee dat jouw tijd van iemand anders kan zijn, is vrij opmerkelijk

 

In de meeste maatschappijen die ooit hebben bestaan, zou men zich dat niet in het hoofd halen.

Graeber geeft in zijn boek een mooi voorbeeld:

“Als een Griek of Romein een pottenbakker zag, zou hij zich kunnen voorstellen dat hij de pottenbakker zou kopen. Want slavernij was een bekend gegeven in de klassieke wereld. Maar hij zou versteld hebben gestaan van het idee dat hij de tijd van de pottenbakker zou kopen.”

Want hoe zou je ooit tijd kunnen kopen?

 

Werken als een slaaf, gedwongen zijn om je vrije wil in te leveren en, al was het maar tijdelijk, slechts het instrument te zijn van iemand anders, werd gezien als het vernederendste wat je als mens kon meemaken.

De meeste voorbeelden van loonarbeid die we in de klassieke wereld tegenkomen, zijn dan ook mensen die al slaaf waren.

 

Graeber vraagt zich dan ook af hoe we terechtgekomen zijn in de huidige situatie. De situatie waarin het volkomen vanzelfsprekend is dat vrije burgers van democratische landen zichzelf op deze manier verhuren of dat een baas verontwaardigd is als werknemers niet elk moment van ‘zijn’ tijd aan het werk zijn.

Kennelijk ervaren we die situatie als gewoon en staan we er niet bij stil wat er feitelijk gebeurt. We vinden het zelfs vreemd om de situatie te labelen zoals boven omschreven.

 

 

Het opmerkelijke van ‘tijd besteden’

 

Heb je je ook wel eens gerealiseerd dat we in ietwat vreemde bewoordingen communiceren over tijd? Dat die bewoordingen ook iets zeggen over hoe we kijken naar en denken over tijd?

“Tijd is geld”, we zeggen het heel expliciet. In plaats van ‘tijd doorbrengen’ hebben we het over ‘tijd besteden’, ‘tijd verspillen’, ‘tijd besparen’ en ‘tijd verliezen’. Inderdaad, alsof tijd geld is.

Volgens Graeber worden zelfs niet-werkgevers gestimuleerd om zichzelf als een baas te beschouwen. En verontwaardigd te zijn als mensen met wie ze te maken hebben hun werk rustig aan doen en zelfs lijken te lummelen.

Eerlijk gezegd, herken ik dat wel. Je kunt dan het gevoel hebben ‘schiet eens op, ik sta hier mijn tijd te verdoen’.

 

 

Een onzinbaan of een betekenisvolle baan

 

Heb je een betekenisvolle baan, dan ga je jouw werkuren niet turven. Dan heb je denk ik ook niet het gevoel dat je daar zit voor je baas. Dat je jouw tijd hebt verkocht aan je baas.

Dan heb je niet de neiging om steeds op de klok te kijken hoeveel tijd je nog vol moet maken. Integendeel, je loopt eerder het risico dat je de tijd vergeet.

Dat is anders, als je zoals Marlies, je werk als een onzinbaan ervaart. Als je je bezig moet houden met klussen waarvan je de zin niet ervaart. Of als je op het werk je tijd moet doden door het lezen van een romannetje of te surfen op internet.

 

 

Wat de herder betreft

 

Gevraagd heb ik het hem niet, maar ik schat in dat hij vreemd opkijkt als ik hem vraag of hij behoefte heeft aan vrije tijd.

Ik heb begrepen dat het zijn eigen kudde is waarmee hij elke dag op stap is en ik neem aan dat hij er anno 2019 zelf voor kiest om zijn kudde te hoeden.

Als je hem zo ziet met zijn kudde, dan krijg je de indruk dat hij vrijheid ervaart in tijd en vrijheid om te lopen waar hij wil.

Daarmee doet hij nadenken over en relativeert hij het begrip vrije tijd.

 

 

In een volgend artikel lees je meer over besteding van jouw tijd in relatie tot zingeving.

 

 

 

Ervaar jij het als pijnlijk dat je jouw tijd niet in vrijheid in kunt vullen?

Dan is het tijd om je af te vragen waarmee je bezig bent in je werk en werk te maken van ander werk.

 

Kun je daarbij ondersteuning gebruiken?

Lees mijn aanbod betreffende het programma ‘Bouw je ideale loopbaan’.

Of maak een afspraak voor een oriënterend gesprek via deze link.

 

 

 

© foto: Martin Langbroek

/door

Help, ik weet wat ik echt wil!

Je tijd managen voor de balans tussen werk en privé

 

Het is maandagochtend. Als loopbaancoach heb ik een afspraak met Jolanda. Zoals gewoonlijk starten we met een kop koffie. Spontaan stel ik haar de vraag “En, hoe is het?”. Jolanda kijkt bedenkelijk. “Helemaal niet goed”, zegt ze. Ik ben verbaasd. “Hoezo, vertel”, nodig ik haar uit. Jolanda vertelt haar verhaal. “Ik heb bar slecht geslapen”, zegt ze “en sowieso ben ik erg onrustig de laatste tijd”.

Jolanda heeft tot voor kort 32 uur gewerkt, naast haar gezin met drie kleine kinderen. En lange reistijden bovendien. Elke werkdag was een tour de force om op een redelijke tijd op haar werk te zijn. Jolanda was er niet echt rouwig om dat ze na haar ontslag meer tijd had voor zichzelf. En voor haar kinderen.

 

 

Gaande het traject is voor Jolanda heel duidelijk geworden wat naast haar werk belangrijk voor haar is

 

Bijvoorbeeld sporten, schilderen, wandelen met haar kinderen in het bos. Door er met haar over te praten is ze dat daadwerkelijk gaan doen: wekelijks sporten, deelnemen aan een schilderscursus en in het weekend is ze met regelmaat met haar kinderen in het bos.

Schilderen is een passie uit haar jeugd, zo werd me al snel duidelijk in ons traject. Graag was Jolanda naar de kunstacademie gegaan, maar dat werd haar toentertijd sterk ontraden. “Daar kun je je kost niet mee verdienen. Bovendien is de kunstwereld maar een vreemde wereld”, zo werd haar voorgehouden.

Het is overduidelijk dat ze haar enthousiasme voor het schilderen niet is kwijtgeraakt, hoewel ze een andere richting heeft gekozen. Integendeel, in het coachtraject heeft ze des te meer ervaren waar ze echt warm voor loopt. En schilderen hoort daarbij.

 

help ik weet wat ik wilphoto credit: J.BC

Geen probleem, zou je denken. Maar het tegendeel was waar

 

“Hoe moet dat nou, als ik straks weer aan het werk kan gaan?”, vraagt ze zich af. Dat benauwt haar. Slapeloze nachten heeft ze ervan.

Ze stelt zich voor hoe het straks weer zal zijn. Laat thuiskomen van haar werk. Geen tijd meer om te schilderen, geen vrije ochtend meer voor de sport. En sowieso zich opgejaagd en druk voelen. Het is voor Jolanda niet zo moeilijk om dat gevoel weer te ervaren.

En dat is beslist niet meer wat ze wil. Dat gevoel van tekort schieten, zowel op haar werk als privé, dat er aan alle kanten aan haar getrokken wordt. Met frustrerende uitputting als resultaat.

 

 

Een belangrijk besluit heeft ze al genomen

 

Die 32 uur werken is het niet meer, voortaan is 24 uur haar max. Want dat schilderen wil ze niet meer missen. Sterker nog, daar wil ze beslist verder mee. Ook voor het sporten moet er genoeg ruimte zijn. “En wie weet”, zegt ze “misschien kan ik dan ook gemakkelijker stoppen met roken. Ik weet nu hoe prettig het is goed in mijn vel te zitten”.

Doorpratend met Jolanda realiseert zij zich dat het eigenlijk heel goed met haar gaat. Niet voor niets heeft ze even minder goed geslapen. Het was voor haar een hele strijd om zich over te geven aan wat naast werk echt belangrijk voor haar is en de consequenties daarvan te aanvaarden.

 

Bij een volgend coachgesprek zit Jolanda er heel ontspannen bij. Het gaat zichtbaar heel goed met haar. Door het besluit minder te gaan werken ervaart zij nu alle rust en ruimte om het profiel van het voor haar ideale werk verder te specificeren, in balans met haar privéleven.

Want werk kun je niet los zien van alle andere zaken die belangrijk voor je zijn.

Kiezen is vaak lastig, want je kiest voor iets terwijl je iets anders laat vallen. Dat wordt gemakkelijker als je je prioriteiten scherp hebt. Uiteindelijk brengt dat balans tussen werk en privé.

 

 

Ken je het ongemakkelijke gevoel dat naast je werk andere dingen erg belangrijk voor je zijn? Wil je je ervaringen delen? Ik lees je reactie graag.

 

 

 

 

/door

Zeven strategieën die je helpen om jouw goede voornemens te realiseren

Handreikingen en tips om persoonlijke groei en toenemend zelfbewustzijn in leven en werk te bereiken

 

Ook al is Oud en Nieuw voor menigeen hét moment om goede voornemens te maken, elk moment in het jaar is daarvoor geschikt.

Het maken van goede voornemens is niet zo moeilijk. Je eraan houden is dat des te meer.

Of het nu gaat om goede voornemens om jouw drukte te beperken, meer aandacht te hebben voor je gezin, gezonder te eten of wat dan ook.

Voordat je er erg in hebt, ga je weer achteloos mee in de stroom van wat er op je af komt.

Met alleen een goed voornemen gaat het je ook niet lukken om gedrag te veranderen. En met voornemens in meervoud vraag je al helemaal veel van jezelf.

Wat wil jij écht veranderen? Wat is voor jou hét belangrijkste om zelf de regie weer te krijgen in je leven en in je werk? En daarop te sturen?

Heb je dat topic te pakken?

Creëer dan voorwaarden om jouw doelen te realiseren en zet naar behoefte hulpmiddelen in.

 

In mijn artikel reik ik je zeven strategieën aan, die je helpen om goede voornemens ten uitvoer te brengen. En niet onbelangrijk, te komen tot blijvende gedragsverandering.

En mochten jouw goede voornemens al aan je aandacht zijn ontsnapt, het is nooit te laat om weer bij te sturen.

 

Zeven strategieën die je helpen om jouw goede voornemens te realiseren

 

Zeven strategieën die je helpen om goede voornemens te realiseren en verandering in je leven en werk te bewerkstelligen

 

Goede voornemens zijn niet genoeg om je gedrag te veranderen. En ook met alleen motivatie red je het niet.

Wil je gewoontes echt doorbreken en je als persoon ontwikkelen, dan is er meer nodig.

Geïnspireerd door Tony Crabbe reik ik je zeven strategieën aan, die hun waarde bewezen hebben als hulpmiddel bij het realiseren van doelen.

Dat de strategieën werken, heb ik ook zelf ervaren.

 

1. Stel jezelf een duidelijk doel

Maak het doel concreet. Omschrijf het gewenste gedrag specifiek in een specifieke context.

Zo laat ik mijn mobiele en mijn zakelijke telefoon, behoudens bijzondere omstandigheden, in mijn kantoor. Zo kan ik bijvoorbeeld in alle rust lunchen.

En zo zet ik mijn computer pas aan, na mijn ontbijt. Voor mijn ontbijt maak ik mijn ochtendwandeling zodat ik de dag met een fris en leeg hoofd kan beginnen.

 

2. Houd het klein

Maak je voornemen, je doel niet te groot. Elke verandering begint met een eerste stap. Na die eerste stap komt er wel weer een volgende en zo realiseer je stapsgewijs jouw grote doel.

 

3. Plan je volgende stap

Weten wat je volgende stap zal zijn, helpt om je doelen te realiseren.

Ook bij het verwerven van mooi nieuw werk. Als je niet weet welke stappen je daar naartoe leiden, dan is het moeilijk om je eerste stap te zetten.

 

4. Gebruik sociale beïnvloeding

Al eerder schreef ik over doelen formuleren volgens SPEER: Specifiek, Positief, Eigen controle, Ecologie en Realistisch.

Met name die ecologie (rol van de omgeving) helpt mij, om mijn doelen te realiseren.

 

5. Neem een nieuwe gewoonte op sleeptouw

Bij 1 schreef ik al over mijn ochtendritueel. Daar hoort nog bij dat ik een liter warm water gereed maak en meeneem naar mijn kantoor, zodat ik in de loop van de ochtend voldoende drink.

Dat is overigens ook een mooi voorbeeld van een doel volgens SPEER. Ik richt mijn omgeving zodanig in dat de kans groot is dat ik mijn doel, voldoende drinken, realiseer.

Met die waterkan kon ik inhaken op mijn ochtendroutine, gedrag dat ik me al eigen heb gemaakt.

 

6. Beloon jezelf voor gewenst gedrag

Bijvoorbeeld door het kopen van een nieuw kledingstuk als het je gelukt is om het beoogde aantal kilo’s af te vallen.

Of door het maken van een wandelingetje of het drinken van een lekkere kop cappuccino, als je een moeilijke klus hebt geklaard.

In de psychologie heet dat operante conditionering. Misschien wil je jezelf niet conditioneren, maar het werkt.

 

7. Pas op voor ‘ach, wat maakt het ook uit’

Voor menigeen is een vast ritme belangrijk om zich te houden aan zijn doelen. Zo ook voor mij.

Houd je je een keer niet aan je specifieke doel, denk dan niet te gauw ‘Ach, wat maakt het ook uit. Ik heb me vandaag toch al niet aan mijn voornemen gehouden. Dan kan ik er maar beter van genieten ook en morgen opnieuw beginnen’.

Want morgen wordt dan al gauw overmorgen en overmorgen misschien niet meer.

Houd voor ogen dat het realiseren van goede voornemens niet staat of valt met een enkele terugval in je oude gedrag. Maar wél met hoe snel en hoe vasthoudend je de draad van je gedragsverandering weer weet op te pakken.

 

 

Oude gewoontes loslaten en je gedrag diepgaand veranderen is een proces

 

Het is niet alleen maar je anders gedragen.

Wil je jouw gedrag wezenlijk veranderen, dan zal je je niet alleen op je gedrag moeten richten, maar ook op jezelf. En dat is lang niet altijd gemakkelijk.

 

Ervaar je een probleem, dan ben je gauw geneigd om te zoeken naar wat men noemt een technische oplossing. Bijvoorbeeld minder uren gaan werken, als je te druk bent met je werk.

Maar of dat de oplossing is, dat is nog maar zeer de vraag. Mogelijk blijf je net zo druk met je werk, maar ga je je werk deels verschuiven naar privétijd.

Zo herinner ik me de tijd dat ik werkte als Hogeschooldocent. Ik werkte in deeltijd. Vaak, eerlijk gezegd meestal, meer dan het aantal uren van mijn aanstelling.

Terugbrengen van mijn taakomvang was niet de oplossing. Het was aan mij om mijn taakopvatting bij te stellen en zelf mijn grenzen en mijn taakomvang te bewaken.

Je kunt in zo’n situatie wel naar technische oplossingen blijven zoeken, maar die oplossing is er niet. De oplossing is jezelf veranderen en van daaruit stappen zetten; een adaptieve oplossing.

 

Heb je ooit een burn-out gehad, dan zal je dit herkennen. Een burn-out is geen technisch probleem. Er is geen eenduidige manier om het probleem op te lossen, geen strak omlijnde bewezen oplossing of gebruiksaanwijzing.

Een burn-out is eerder een adaptief probleem. De objectieve werkdruk speelt vast en zeker een rol. Maar de oplossing ligt voor een belangrijk deel ook in de persoon die met het probleem te maken heeft. En wel in een verandering van zijn denken, zijn overtuigingen, zijn aannames.

 

Hoe bijvoorbeeld onze waarden, overtuigingen en ons zelfbeeld ons gedrag beïnvloeden, heeft Mc Clelland weergegeven in zijn model van de IJsberg.

Wat we zien is het gedrag van mensen. Maar daar zit nog een hele wereld onder. Wil je een diepgaande verandering realiseren, dan zal ook wat onder water zit zichtbaar, bespreekbaar moeten worden.

Dat wil overigens niet zeggen dat door veranderingen in gedrag niet ook wat onder water zit kan veranderen. De verschillende niveaus houden verband met elkaar. Een verandering op het ene niveau heeft gevolgen voor andere niveaus.

 

 

Kortom

 

Gedrag verander je niet zomaar. Het is dan ook niet vreemd dat voornemens vaak voornemens blijven.

De aangereikte strategieën, mits goed en vasthoudend toegepast, zullen je kans op succes vergroten.

 

 

 

Kun je wel wat hulp gebruiken bij het realiseren van je doelen?

Bel (0575-544588/ 06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust. Graag maak ik tijd voor je vrij om jouw vragen te beantwoorden.

 

 

 

 

/door

Vorm je werk naar je eigen hand zodat het beter bij je past

Vorm je werk naar je eigen hand en realiseer je daarbij dat vaak meer mogelijk is dan je zelf denkt  

 

Onlangs had ik een afspraak met Saskia. Ruim een jaar geleden is zij bij mij een traject gestart. Nog tijdens dat traject stapte zij in een nieuwe baan. Afgelopen jaar is voor haar een hectisch en zwaar jaar geweest. En zwaar is het nog steeds. Zij heeft het gevoel alles half te doen, zowel in haar werk als in haar privésituatie. En ze komt nauwelijks tot rust. Desondanks heeft zij het gevoel dat ze blij moet zijn met haar werk en zich maar moet schikken in de situatie zoals die is.

 

Maar is dat zo? In hoeverre moet je je maar neerleggen bij de vervelende aspecten van je werk? Of kun je je werk zo aanpassen dat het beter bij je past?

Naar mijn overtuiging kun je je werk meer naar je hand zetten dan je zelf denkt. Sterker nog, als jij als werknemer erin slaagt om de baan voor jou passender te maken, dan komt dat niet alleen ten goede aan jouw werkplezier, maar ook aan het resultaat van het bedrijf waar je werkt.

 

Hoe komt het dan, dat menigeen geneigd is zich maar te schikken in zijn werksituatie, ook al wordt die deels als vervelend ervaren?

 

Vorm werk naar je eigen hand en maak eigen keuze

 

Mensen leggen zich te gemakkelijk neer bij de negatieve aspecten van hun werk

 

Over het algemeen zijn mensen geneigd om zich afhankelijk op te stellen van hun werkgever. ‘Het is zoals het is en de minder aantrekkelijke kanten horen nu eenmaal daarbij.’

Zeker in tijden van crisis hoor ik dat vaak. Of als iemand bang is om niet aan ander werk te komen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Je bent blij dat je werk hebt. Je wilt in elk geval niet het risico lopen door eigen toedoen je baan te verliezen.

Maar volgens mij betekent dat nog niet, dat jij geen proactieve rol kunt spelen en zaken naar je hand kunt zetten.

 

In alle werk zitten negatieve aspecten. ‘Werk kan immers niet altijd leuk zijn’, wordt er dan gedacht. ‘Het is ook een moeten.’

Voor een deel van het werk zal dat zeker zo zijn. Het lijkt erop dat een gezond evenwicht tussen wat jij als positief en als negatief ervaart, belangrijk is. Want zonder plezier werken, werkt niet goed. Zowel voor je eigen gezondheid als voor de gezondheid van de organisatie waar jij werkt. Maar er is meer over te zeggen.

Als je erin slaagt de op het eerste gezicht ‘vervelende’ activiteiten op een andere manier te bekijken/te beleven, dan zullen die activiteiten een andere betekenis voor je krijgen. Zo kan het na een paar uur met abstracte beleidszaken bezig zijn, heel prettig zijn om een uurtje administratie te doen.

 

 

Neem de tijd en de ruimte om te reflecteren over de inrichting van je werk

 

We nemen vaak ook niet de tijd en de ruimte om na te denken over de inrichting van ons werk. We gaan maar door. Misschien geldt dat ook wel voor jou. Zeker als er geen signalen zijn dat het tijd is om je werk anders in te vullen of te organiseren.

Zo herinner ik me een van mijn coachklanten, Bram, een gedreven werker. Vijftig à zestig uur maakte hij in een week. Naar eigen zeggen vond hij het werk ‘superleuk’ en werkte hij ‘met veel drive’.

Door in het begeleidingstraject bewust stil te staan bij en te reflecteren over zijn werk werd hem echter duidelijk dat het werk hem meer energie kostte dan het hem opleverde. Aan het eind van een werkdag was hij naar eigen zeggen ’te moe, te uitgeblust’. Aan het eind van de werkweek was dat al helemaal het geval.

Gaande het traject werd hem helder waar hij de meeste energie van krijgt, ook door de oefeningen die we hebben gedaan. Hij kreeg een scherp beeld van hoe hij zijn werk in kan richten, zodat het optimaal bij hem past.

Zonder bewust pas op de plaats te maken en met hulp van een coach over zijn werk te reflecteren,  was hij vast niet tot die bevindingen gekomen. Mogelijk geldt dat ook voor jou.

 

 

Het is ook niet zo gemakkelijk om helder te krijgen waar het aan schort

 

Er de vinger achter te krijgen welke aanpassingen dus nodig zijn. Bij plezier en voldoening in je werk spelen immers veel factoren een rol.

Ervaar je bijvoorbeeld weinig voldoening in je werk en vind je het moeilijk specifiek aan te geven wat je nodig hebt om wel voldoening te ervaren? Lees mijn artikel er dan nog eens op na.

Worstel je met de balans tussen je werk en je privéleven? In een ander artikel geef ik je een stappenplan met concrete oefeningen om meer balans tussen werk en privé te bereiken.

 

En heb je helder zicht op wat jij nodig hebt in je werk, dan vraagt het nog een aantal loopbaanvaardigheden om op een adequate manier je werk naar jouw hand te zetten.

Bijvoorbeeld om zelf proactief een voorstel te doen voor aanpassing van je huidige baan. Die vaardigheden kan ik je leren.

 

 

Je loopbaan de baas

 

Jij kunt zelf sturing geven aan je loopbaan. Daar zelf de baas over zijn. Er wordt zelfs steeds meer gepropageerd om als werknemer te ‘job craften’, zelf te sleutelen aan je baan.

‘Job craften’; daarbij denkt men dan aan allerlei aanpassingen die je als werknemer in je werk kunt realiseren om de functie beter op je motivatie en talenten aan te laten sluiten.

Bijvoorbeeld een andere organisatie van je werk. Zo kan het zijn dat het voor jou heel positief is als je een aantal operationele taken kunt delegeren aan een ondersteunende medewerker. Zodat jij meer tijd ter beschikking krijgt voor jouw eigenlijke, strategische en beleidsmatige werk. Het werk waar jij plezier en voldoening van krijgt.

Of misschien ben je op zoek naar meer uitdaging in je werk en kun je je belangstelling kenbaar maken voor nieuwe projecten.

 

 

Met de Meer Waarde Benadering kan ik jou daarbij helpen

 

Zelf de regie nemen over je loopbaan; dat kan ik je leren.

Ik bied jou het inzicht en de vaardigheden om op een adequate manier jouw individuele loopbaan te sturen en het werk te creëren dat optimaal past bij jou.

Gaande een begeleidingstraject krijg je helder voor ogen wat jou plezier en voldoening geeft en je leert in je werk daarop sturen.

Je leert een proactieve rol te spelen en zaken naar je hand te zetten. Begeleid door mij als coach, leer je hoe je zelf overtuigd en overtuigend een voorstel kunt doen met betrekking tot de aanpassing van jouw baan.

Je kunt zelfs je eigen baan creëren, bij je huidige organisatie of daarbuiten. Niet langer afhankelijk zijn van je huidige werkgever of van vacatures. Lijkt je dat niet heerlijk?

 

 

 

Wil jij leren hoe je jouw loopbaan naar je hand kunt zetten?

Schrijf je in voor de driedaagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

 

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen of met me kennismaken in een oriënterend gesprek?

Bel (0575-544588) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak.

 

 

 

/door