Tag Archief van: durf

Een vijftal tips om je ambitie te laten groeien

 

“Ik heb geen ambitie, ik ben nou eenmaal niet ambitieus”; je zegt het misschien heel gemakkelijk. Alsof ambitie een persoonskenmerk is, dat in je DNA structuur verankerd is. Je hebt het of je hebt het niet.

Soms zeg je het met betrekking tot werk misschien ook als excuus, om je ware drijfveren voor je keuzes te verhullen. Uit angst voor afwijzing van wat werkelijk belangrijk voor je is.

Of als masker voor je eigen onzekerheid, terwijl je dolgraag gedreven zou willen gaan voor je doelen. Maar daarvoor niet openlijk durft uit te komen, uit angst om publiekelijk onderuit te gaan.

 

Maar wist je dat je ambitie kunt leren? En dat daarbij een cruciale factor is, hoe jij kijkt naar jezelf?

Meer daarover lees je in mijn artikel.

 

Ambitie; ambitieus zijn kun je leren!

© foto: Ary Mathijs Langbroek

 

Ambitie, wat is dat eigenlijk?

 

In vacaturebeschrijvingen zie je het regelmatig staan ‘ambitieuze professional gezocht’.

Misschien voel je je gelijk aangesproken en word je graag als ambitieus gezien. Het label zie je als een kwaliteit en je ervaart het als een eer als jou die wordt toegedicht.

Het kan ook zijn, dat het woord ambitieus voor jou juist een negatieve bijklank heeft. Het roept gelijk negatieve associaties bij je op. En je denkt daarbij aan van die eerzuchtige types die vooral gedreven zijn om carrière te maken en linea recta gaan voor hun doel.

Wellicht zegt dat ook veel over jezelf, want ambitieus zijn is per definitie helemaal niet verkeerd.

Ambitieuze mensen stellen zichzelf duidelijke doelen. Daarbij kunnen ze de lat hoog leggen. Ze zijn gedreven om het beste uit zichzelf te halen en intrinsiek gemotiveerd.

Zij willen leren en zich ontwikkelen. Niet alleen als persoon, maar ook als professional. En ze zijn ook bereid om daar zelf in te investeren.  Bij mijn coachklanten zie ik daar veel voorbeelden van.

 

Het is geen wonder dat veel organisaties vooral interesse hebben in professionals met ambitie en dat ze daar gericht naar op zoek gaan.

Ambitieuze professionals zien, grijpen en creëren niet alleen kansen voor zichzelf, maar ook voor de organisatie waarvan zij deel uit maken. Zij zijn voortdurend op zoek naar nieuwe wegen om gestelde doelen te bereiken en ze gaan voor een optimaal resultaat.

 

 

Ambitie heeft veel te maken met zelfvertrouwen

 

Ambitieuze mensen hebben vertrouwen in hun eigen kunnen. Zij hebben een goed beeld van wat zij te bieden hebben. Daardoor hebben zij een stevige basis.

Van daaruit durven zij nieuwe uitdagingen aan te gaan, ook al vinden ze dat spannend. Zij durven hun angsten onder ogen te zien en zij weten die te  overwinnen.

Want angst is een emotie die, als je hem overwint, leidt tot ander gedrag en tot zelfvertrouwen. En elke succeservaring vermindert de angst voor een volgende uitdaging.

 

Helaas geldt hetzelfde, maar dan in omgekeerde zin, voor mensen met weinig zelfvertrouwen. Zij zijn eerder geneigd om nieuwe of spannende situaties uit de weg te gaan. Daardoor zal hun angst alleen maar groter worden. En hun zelfvertrouwen minder.

 

 

Selffulfilling prophecy is van invloed op ambitie

 

Ambitie is een belangrijke drijfveer voor succes.

Hoe je over jezelf denkt, speelt daarbij een cruciale rol.

Als je jezelf voor houdt dat je iets heel goed kunt en dat je het doel dat je voor ogen hebt, goed kunt bereiken, dan werkt dat heel stimulerend en motiverend. En dat vergroot je kans dat je je doel ook daadwerkelijk bereikt.

Dat fenomeen noemt men de zichzelf waarmakende voorspelling, de selffulfilling prophecy.

Je gaat je namelijk gedragen naar het beeld van de situatie en het zelfbeeld dat jij hebt. En daarmee beïnvloed je het resultaat van je gedrag.

 

Wist je dat je omgeving daarbij ook een grote rol speelt? Dat je je laat beïnvloeden door het beeld dat je omgeving van jou heeft?

 

 

Ambitie wordt beïnvloed door hoe de omgeving jou ziet

 

Ambitie wordt gevoed door een omgeving, waarin men vertrouwen in je heeft.

 

Deels heeft dat te maken met bovengenoemde selffulfilling prophecy.

Als je omgeving jou de indruk geeft dat men vertrouwen heeft in je kunnen, dan ben je eerder geneigd om alles uit de kast te halen om goede resultaten te boeken en die indruk te bevestigen.

Die goede resultaten sterken je zelfvertrouwen. Daardoor zul je een volgende keer eerder geneigd zijn om voor jou uitdagende taken op te pakken. Dat voedt jouw ambitie.

 

In een werkomgeving waarin men twijfelt aan jouw kunnen, zal eerder het omgekeerde het geval zijn.

Door twijfel van de omgeving aan jouw geschiktheid voor uitdagende taken zul je bij tegenslag eerder geneigd zijn om de moed op te geven. Ze hebben je immers de indruk gegeven dat ze verwachten dat het je toch niet lukt. Waarom zou je je dan nog tot het uiterste inspannen?

Bovendien zal je omgeving ook minder gauw geneigd zijn om je uitdagende taken toe te bedelen en je te stimuleren. Daardoor ervaar je minder successen. En ook dat heeft weer een negatief effect op je zelfvertrouwen en ambitie.

 

 

Waar je mee omgaat, raak je mee besmet

 

Uit allerlei gedragsexperimenten blijkt, dat mensen geneigd zijn om zich net zo te gaan gedragen als de mensen met wie ze omgaan.

Dat werkt in negatieve, maar ook in positieve zin.

Als je in een team werkt van inspirerende collega’s die in zichzelf en in elkaar geloven, dan zal dat vertrouwen ook op jou overslaan. Deze besmetting van zelfvertrouwen is een belangrijke bron van energie bij succesvolle teams.

Ik hoor dat ook met regelmaat van mijn coachklanten.

Zo neemt een van mijn coachklanten deel aan een ontwikkelingsprogramma voor high potentials. Hij ontwikkelt zich in dat traject niet alleen als persoon en als professional. Het deelgenoot zijn van de groep high potentials geeft hem ook veel energie. En dat sterkt zijn ambitie.

 

Andersom werkt het helaas ook. Als je in een omgeving verkeert waar onderling wantrouwen, cynisme en slachtofferschap de boventoon voeren, dan zal jouw ambitie het verschil niet maken. Ook al heb je veel zelfvertrouwen en ben je nog zo ambitieus.

Sterker nog, je moet in zo’n situatie oppassen dat je niet wordt meegesleurd in een negatieve spiraal.

 

 

Een vijftal tips om je ambitie te laten groeien.

 

In mijn inleiding schreef ik dat je ambitie kunt leren en dat je je ambitie kunt laten groeien.

Aansluitend op de vorige paragrafen geef ik je een vijftal tips:

 

1.   Breng je kwaliteiten in kaart en zet eens op een rij welke resultaten je met je kwaliteiten hebt neergezet

Laat je inspireren door mijn serie artikelen over het destilleren van kwaliteiten uit levensverhalen.

2.   Stel jezelf doelen

Schrijf bijvoorbeeld eens op waar je over 3 jaar wilt staan. Wat heb je dan bereikt? Denk daarbij niet alleen aan werk, maar ook aan andere zaken die belangrijk voor je zijn.

Wat worden je doelen dan voor het komende half jaar?

3.   Maak je niet onnodig klein

Laat je inspireren door de tips in het artikel dat ik daarover schreef.

4.   Stel je pro-actief op

Neem zelf het stuur in handen. Je kunt vaak meer naar je hand zetten dan je zelf denkt.

5.   Kies de omgeving die bij past

Zet voor jezelf op een rij wat jij nodig hebt om te groeien en te bloeien. En kies voor een omgeving die inspirerend is voor jou.

 

 

Zou je je wel wat ambitieuzer op willen stellen, maar weet je niet wat je doelen zijn en welke koers je dus wilt varen?

Bel (0575-544588 / 06-54762865 of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak voor een gesprek.

 

 

 

In hoeverre hangt het verschil in carrièrekansen tussen mannen en vrouwen samen met het verschil in risicomijdend gedrag tussen mannen en vrouwen?

 

De werkloosheid onder jonge hoogopgeleide mannen tussen 25 en 35 jaar is dubbel zo hoog als onder hoogopgeleide vrouwen.

Volgens onderzoekers kiezen mannen de verkeerde beroepen. En ze hadden vroeger beter hun huiswerk moeten doen.

In mijn vorig artikel heb ik daarover geschreven.

Maar wist je dat mannen over het algemeen meer carrièrekansen voor zichzelf creëren en benutten dan vrouwen?

Waarin zitten de verschillen en in hoeverre zijn die te verklaren op grond van sekseverschillen in risicomijdend gedrag?

 

Mannen creëren meer carrièrekansen voor zichzelf dan vrouwen

 

Vrouwen kiezen, gelet op carrièrekansen, vaak verkeerde studies

 

De ene studie biedt meer carrièrekansen dan de andere.

En ook rendeert de ene studie beter dan de andere. Zo blijkt bijvoorbeeld dat in de hogere inkomenscategorieën meer afgestudeerden in de economie voorkomen dan afgestudeerden in taal- en cultuurstudies.

 

Vrouwen kiezen traditioneel vooral voor de zorg en het onderwijs. En zij zijn oververtegenwoordigd in sociaal-culturele opleidingen.

Lees de Emancipatiemonitor er maar eens op na.

Vrouwen kiezen kennelijk weinig voor studies in de richting van natuur en techniek. Sinds 1990/’91 is dat aantal wel toegenomen, maar de laatste jaren juist weer minder snel gegroeid.

Wist je dat het aandeel vrouwen binnen natuur- en techniekstudies op Hbo-niveau maar 17% is? En binnen de universitaire opleidingen in techniek, industrie en bouwkunde ook maar 19%?

Binnen natuurwetenschappen en informatica is het aandeel vrouwen hoger. Volgens de Emancipatiemonitor 2012 was dat percentage 34%.

 

 

Vrouwen kiezen vrouwenberoepen

 

Vrouwen kiezen eerder dan mannen voor beroepen in de zorg, het onderwijs, communicatie en Human Resources Management (HRM).

Die vrouwenberoepen vragen over het algemeen minder opleiding. De verdiensten in traditionele vrouwenberoepen zijn dan ook lager. Dat geldt niet alleen voor de vrouwen, maar ook voor mannen in vrouwenberoepen.

Vrouwenberoepen zijn daadwerkelijk minder waard op de arbeidsmarkt. Dat klinkt heftig, maar het is wel de conclusie van Nederlandse en buitenlandse onderzoeken.

 

 

Vrouwen hebben meer moeite met onderhandelen dan mannen

 

Wist je dat vrouwen minder dan mannen geneigd zijn om risico’s te nemen bij bijvoorbeeld salarisonderhandelingen?

En dat vrouwen al beginnen met een salarisachterstand op de arbeidsmarkt, omdat ze bij salarisonderhandelingen bij hun eerste baan lager inzetten? Lees meer daarover in Vrouw op de apenrots van Carolina Pruis.

Waarom zijn vrouwen minder onderhandelingsbereid over hun salaris dan mannen?

Dat heeft  alles te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen en een aversie tegen risico’s, aldus Carolina Pruis. Overigens hangen die twee ook met elkaar samen, maar daarover straks meer.

Voor jezelf onderhandelen is risico nemen.

Enerzijds het risico nemen dat je bod geweigerd wordt, anderzijds het risico dat je afgewezen wordt omwille van je salariseis.

Voor vrouwen komt daar kennelijk nog een extra factor bij. Meer dan mannen, willen vrouwen aardig gevonden worden en vooral niet overkomen als een bitch.

 

 

Vrouwen worden niet zo gauw manager

 

Als vrouwen al manager zijn, dan meestal in vrouwenberoepen.

De gezondheidszorg is de enige sector waarin er meer vrouwelijke dan mannelijke managers zijn (60%). Maar het aandeel vrouwelijke managers in de zorg blijft altijd nog achter bij het aandeel vrouwen dat er werkzaam is.

Alle sectoren overziend, is van de hogere en wetenschappelijke managers maar  29% vrouw. En dat aandeel is veel lager dan het aandeel vrouwen in de werkzame beroepsbevolking op hoger en wetenschappelijk niveau.

 

 

Vrouwen werken vaker in deeltijd dan mannen

 

Driekwart van de werkende vrouwen heeft een deeltijdbaan en deeltijdwerk heeft een nadelig effect op je carrièrekansen.

Zo is een managementfunctie vaak niet mogelijk met werken in deeltijd.

Wie periodes in deeltijd heeft gewerkt blijkt ook later minder kans te hebben op een succesvolle overstap naar een voltijdbaan. Dit negatieve effect blijft zelfs na drie of vijf jaar nog bestaan.

Deeltijdwerk heeft ook een negatief effect op het salaris van Nederlandse vrouwen (niet voor dat van mannen). En iemand met een arbeidsverleden van deeltijdwerk heeft bovendien een grotere kans om in een baan terecht te komen  met een lager functieniveau.

Het Researchcentrum voor Onderwijs en Arbeidsmarkt (ROA) deed er onderzoek naar en publiceerde in mei 2011 het rapport Depreciatie van menselijk kapitaal.

 

 

Vrouwen blijken meer risicomijdend te zijn dan mannen

 

Mannen kiezen eerder voor het uitvoeren van uitdagende taken dan vrouwen.

Dat was de conclusie van het promotieonderzoek (2005) van Irene de Pater, universitair docent aan de Universiteit van Amsterdam.

Het verschil in de keuze voor uitdagende taken wordt door De Pater verklaard door het verschil in risicomijdend gedrag tussen de seksen.

Vrouwen richten zich bij hun taakkeuze meer op het voorkomen van mislukking, terwijl mannen kiezen voor taken waarmee ze hun capaciteiten kunnen laten zien”.

 

Dat verschil kan volgens haar uiteindelijk zorgen voor grote verschillen in carrièrekansen tussen mannen en vrouwen.

“Door naar verhouding minder uitdagende taken uit te voeren, creëren vrouwen onbedoeld minder carrièrekansen voor zichzelf”.

 

Uitdaging leidt niet alleen tot de ontwikkeling van competenties, maar ook tot meer zelfvertrouwen en een grotere interesse in nieuwe uitdagingen.

Daardoor kan een sekseverschil aan het begin van de carrière, bijvoorbeeld door studiekeuze en eerste onderhandelingen met een werkgever, uiteindelijk leiden tot grote sekseverschillen in latere fasen van de carrière.

 

Wees je dus als vrouw bewust van je assets, want weten wat je waard bent op de arbeidsmarkt is van cruciaal belang voor een succesvolle loopbaan.

Durf uitdagende taken aan te gaan en laat je kwaliteiten zien.

Durf je onderzoek te doen naar wat jij waard bent op de arbeidsmarkt en onderhandel daarnaar.

 

 

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen. In hoeverre ervaar jij verschillen met betrekking tot carrièrekansen tussen mannen en vrouwen?

Ik lees je reactie graag.

 

 

 

 

Hoe een andere bril, net als een andere denkhoed, een nieuwe focus biedt

 

Wist je:

  • dat ieder mens een eigen focus op de werkelijkheid heeft;
  • dat we allemaal door een andere bril naar die werkelijkheid kijken;
  • dat onze focus sterk wordt bepaald door onze capaciteiten, waarden, overtuigingen en onze identiteit?

 

Ter illustratie geef ik je een paar uitspraken.

Allereerst een uitspraak van een hoger opgeleide vrouw:

“Ik ben langdurig werkloos, ik kom voorlopig niet meer aan een baan. Als er straks wel weer banen komen, ben ik of te oud, of te lang uit het arbeidsproces. En ik weet zeker dat ook u niet in staat bent om mij aan een baan te helpen”.

En onderstaand een fragment uit het verhaal van Wim, een van mijn oud-coachklanten:

“De periode van het zoeken en vinden van nieuw werk was voor mij zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Ook het woord NEE heb ik bij sollicitaties geregeld te horen gekregen. Ik heb ervaren dat het dan belangrijk is om uit te gaan van je eigen kracht en positief te blijven, ook al valt dat niet altijd mee.

Als 50 plusser wil ik werkzoekenden meegeven:

Waar een wil is, is ook voor een 50 plusser een weg. Ik heb ervaren dat er met goede begeleiding en enthousiasme, doorzettingsvermogen en wilskracht zeer zeker mogelijkheden zijn”.

 

Je focus is heel bepalend voor hoe naar je situatie kijkt

 

 

Iedereen heeft een eigen focus op de werkelijkheid

 

Wim heeft duidelijk een positieve instelling. Ook al heeft hij een aantal keren ‘nee’ te horen gekregen, hij is positief gebleven. Door die instelling is het hem gelukt om zich nieuwe vaardigheden eigen te maken en door netwerken een nieuwe baan te verwerven.

Behalen van succes is moeilijker als je naar de wereld kijkt door een donkere bril. Het beeld is dan somber gekleurd en leidt ook eerder tot een kritische uitlating.

Iedereen maakt een eigen interpretatie van de werkelijkheid. Alles wat je waarneemt wordt gefilterd door bijvoorbeeld je overtuigingen en de waarden die voor jou leidend zijn. Voor een ander kan de interpretatie van dezelfde werkelijkheid heel anders zijn.

We kijken naar de werkelijkheid als door een gekleurde bril. Misschien herinner je je de aankoop van een nieuwe zonnebril. Met de ene kleur glas wordt de wereld om je heen zonnig en warm. Een andere kleur maakt het beeld juist rustig en overzichtelijk. En heel donker glas kan de wereld somber maken, alsof het elk moment kan gaan regenen.

 

De “zes denkende hoofddeksels” van Edward de Bono

 

In dit boek stelt de Bono dat denken een complex gebeuren is. Hij vergelijkt het met jongleren, waarbij je probeert verschillende ballen tegelijk in de lucht te houden.

Hij laat zien hoe je door het opzetten van een van de zes denkhoeden kunt focussen op een bepaald aspect van het denken.  In plaats van te proberen bij het denken alles tegelijk te doen.

De denkhoeden heeft de Bono ieder een eigen kleur gegeven. Door het opzetten van een andere kleur denkhoed kun je je verplaatsen in een andere rol. De Bono noemt de objectieve denker (wit), de subjectieve (rood), de positieve  (geel), de kritische  (zwart), de creatieve denker (groen) en de denker over het denken (blauw).

De zes denkhoeden stellen ons in staat om ons denken te dirigeren zoals een dirigent zijn orkest dirigeert”, zegt de Bono in zijn boek. Zie je het voor je?

 

Wil je de Bono horen, klik dan hier

 

Kijken door gekleurde brillen

 

Een andere kleur denkhoed betekent de focus op een andere denkrichting. Je stelt scherp op een ander aspect van het denken.

Door het opzetten van een anders gekleurde bril ga je andere dingen zien. Zo zoek je met een groene bril naar andere zaken dan met een zwarte bril. En zo stel je met groene vooringenomenheid op andere zaken scherp dan met zwarte.

Bij het interpreteren van de werkelijkheid spelen overigens naast kijken ook de vier andere zintuigen (horen, ruiken, proeven en voelen) een rol. Sommige mensen hebben dan nog een ‘zesde zintuig’.

Bovendien zijn waarnemingen altijd subjectief. Jij selecteert en interpreteert de gegevens die voor jou belangrijk zijn en die in jouw bekende denkpatroon passen. Het gaat om wat jij ziet en wat jij erin ziet. Dat kan van mens tot mens verschillen.

 

Zes focussen, de brillen in zes kleuren.

 

Grofweg zijn er zes manieren om te kijken naar de werkelijkheid. Elke manier, elke focus heeft zijn eigen kleur.

1. Wit

Wit is eigenlijk geen kleur; het is neutraal en objectief. Bij de witte focus staat het zoeken naar informatie (feiten en gegevens) centraal.

2. Rood

Rood is een warme kleur, de kleur van het hart. En is daarmee een treffende metafoor voor emoties, gevoelens en intuïtie.  Door een rode bril ben je mensgericht, zoek je verbinding en ben je gericht op het voelen, het beleven.

3. Geel

Geel is een zonnige kleur, dus positief. En symboliseert het optimisme, de hoop. Met een gele focus zie je voordelen, kansen en mogelijkheden.

4. Zwart

Zwart is net als wit eigenlijk geen kleur, maar wordt algemeen geassocieerd met somberheid en negativiteit. De zwarte focus is gericht op de risico’s en de negatieve aspecten, de redenen waarom iets niet kan worden gedaan of niet gaat lukken.

5. Groen

Groen is de kleur van uitbundig groeiende vegetatie op een vruchtbare voedingsbodem. De groene focus symboliseert dan ook creativiteit en stelt scherp op alternatieven, nieuwe inzichten en denkbeelden.

6. Blauw

Blauw is een ‘koele’ kleur, de kleur van de hemel die alles overkoepelt. Met een blauwe bril zoek je inzichten, analyses, verbanden, samenhang, structuur.

 

De kunst van het multifocussen

 

De Bono is van mening dat iedereen kan denken met  een bepaalde focus. En dus in staat is om in te zoomen op een bepaald aspect van het denken. Als hij zich maar bewust opstelt als een denker die een bepaalde denkhoed op zet; een bepaalde rol op zich neemt. De Bono noemt dat actief denken, creatief denken. Naar zijn mening zou iedereen dat moeten leren.

Het zou ook mooi zijn als iedereen zou leren multifocussen.  Multifocussen is het vermogen om van perspectief te kunnen wisselen, te kunnen schakelen tussen verschillende focussen. Dat betekent kunnen kijken door verschillende brillen.

Het gaat om het ter discussie durven stellen van je eigen vertrouwde zienswijze en de bereidheid om je open te stellen voor andere perspectieven.

Alle kans dat die andere perspectieven nieuwe inzichten opleveren.

 

Een oefening in multifocussen

 

Neem een situatie in gedachten die je zou willen veranderen of een vraag waar je voor jezelf een antwoord op wilt.

Beantwoord naar aanleiding van de zes kleuren onderstaande 6 vragen:

  1. Hoe is de situatie? Wat speelt er? Beschrijf de situatie zo objectief mogelijk. (wit)
  2. Hoe ziet de ideale situatie eruit? Kijk eens in de toekomst. Fantaseer maar. Alles mag. (groen)
  3. Hoe zou je je voelen als de ideale situatie er is en hoe merk je dat aan je lijf? (rood)
  4. Welke overtuigingen zitten jou in de weg? Welke risico’s zie je? (zwart)
  5. Welke kansen en mogelijkheden zie je? Wat zou jou kunnen helpen? Waar zie je kansen om het te realiseren? (geel)
  6. Welke inzichten levert deze exercitie je op? Wat is je conclusie? Heb je iets ontdekt? Wat zou je morgen of de komende weken kunnen doen om die situatie te bereiken? Noem één stap. (blauw)

 

 

Onlangs werd mij gevraagd welke twee of drie kleuren mijn focus in mijn rol als loopbaancoach ‘kleuren’. Dat zijn met name blauw, groen en rood. Maar ook een kritische blik en feiten verzamelen zijn mij niet vreemd. Ook ik oefen mijzelf in multifocussen.

Hoe is dat voor jou? Welke kleur(en) ‘kleuren’ jouw kijk? In hoeverre verschilt dat voor jou per context?

Ik lees je reactie graag.  

 

 

 

 

Hoe je door fijn werk gericht kunt werken aan je geluk

 

Nog een kleine twee weken en dan hebben we de verkiezingen. Veel mensen maken zich zorgen.

Misschien denk je “fijn werk maakt gelukkig”. Hoezo? “Geluk is op dit moment niet aan de orde. Ik ben blij dat ik nog werk heb”.

Of misschien heeft het ongeluk jou al getroffen en ben je je baan kwijt geraakt.

 

Maar ook al ben je nu somber gestemd, ook in de omstandigheden van dit moment kun je zelf je geluk beïnvloeden, in je werk en daarbuiten.

 

Over geluk en geluksfactoren wordt veel gesproken en geschreven. Niet alleen sociaal wetenschappers zoals psychologen en sociologen houden zich met deze thematiek bezig, maar ook economen, zoals Richard Layard en politici.

 

Veiligheid levert bijvoorbeeld een belangrijke bijdrage aan ons geluk. Dat weten we vanuit de psychologie en sociologie. Over het algemeen willen we verlies vermijden en nemen we liever geen risico’s.

Het merendeel van de werkenden geeft dan ook de voorkeur aan een baan in loondienst en onze sociale wetgeving en de ontslagbescherming ervaren we als een groot goed. Het is niet voor niets dat de overheid en de politiek zich daar dan ook mee bemoeien, want onvrijwillige werkloosheid heeft een sterk negatief effect op het welbevinden en dus het geluk van mensen.

Fijn werk maakt gelukkig

Wat gelukkig maakt verschilt van persoon tot persoon.

 

Veiligheid levert een belangrijke bijdrage aan geluk, maar de mate waarin, is voor iedereen verschillend.

Veel mensen zijn zich niet zo bewust van de factoren die hen gelukkig maken. Meestal kunnen ze wel goed aangeven of ze zich gelukkig voelen of niet. Maar vraag je wat hen vooral gelukkig maakt, of wat zij nodig hebben om zich gelukkig te voelen, dan is het moeilijk om een antwoord te geven. Dat ervaar ik ook in mijn werk als loopbaancoach.

Hoe is dat voor jou? Wat maakt jou gelukkig? Waar word jij gelukkig van?

 

Het is inderdaad niet gemakkelijk om die vragen te beantwoorden. Temeer omdat er zoveel factoren zijn, die een rol spelen bij het ervaren van geluk. Denk bijvoorbeeld maar eens aan gezondheid, inkomen, vrijheid, een partner, familiebetrekkingen, werk, andere sociale contacten, waardering.

Om je op weg te helpen heb ik uit diverse artikelen een viertal cruciale factoren voor geluk gedestilleerd:

  1. Controle over je leven
  2. Zien dat je vooruitgang boekt
  3. Verbonden zijn met anderen
  4. Een bijdrage leveren aan het grotere geheel

 

Als je weet welke factoren je geluk bepalen, dan kun je er ook gericht aan werken. Onderstaand kun je lezen hoe.

 

1.     Controle hebben over je leven maakt gelukkig

 

Autonomie, de vrijheid om eigen keuzes te maken, maakt mensen gelukkig. Zelf kunnen kiezen voor wat jij wilt met en in jouw leven.

Vind je werk bijvoorbeeld belangrijker dan kinderen krijgen? Durf daar dan ook voor te kiezen, ook al verwacht je omgeving misschien iets anders. Wil je je kinderen (groten)deels zelf opvoeden? Maak je keuze en volg je hart, ook al zegt je omgeving dat het slecht is voor je carrière. Geluk is leven in overeenstemming met wie jij wilt zijn.

 

Autonomie komt ook naar voren in het zelf bepalen van de koers in je werk en actief daarop sturen.

Dan moet je je niet afwachtend en afhankelijk opstellen, zoals een van mijn coachklanten. Naar alle waarschijnlijkheid wordt haar functie weggesaneerd. De termijn waarop dat gaat gebeuren, is nog onduidelijk. Op dit moment doet zij niet meer haar eigenlijke werk, alhoewel ontslag nog niet aan de orde is. Haar werkplezier is echter danig tanende en zij is absoluut niet gelukkig met de situatie zoals die is.

Haar autonomie ervaart zij zelf nog niet. Door het coachtraject wil haar werkgever haar stimuleren om zelf het heft in handen te nemen, zodat zij stappen kan zetten op het moment dat dat noodzakelijk is.

 

2.     Zien dat je vooruitgang boekt maakt gelukkig.

 

Doe vooral waar je goed in bent en wat je ook leuk vindt om te doen. Dan heb je ook meer succes en je krijgt meer waardering. Dat werkt ook positief voor je zelfbeeld en dat leidt tot meer geluk.

Bovendien geven positieve ervaringen jou de energie en de moed om nieuwe uitdagingen aan te gaan en zo jezelf te ontwikkelen. Ontwikkeling blijkt ook een belangrijke sleutel tot geluk.

Durf jezelf doelen te stellen. Heb lef en stap in iets nieuws. Zo is een van mijn coachklanten onlangs begonnen in een nieuwe baan. Zijn doel was een leidinggevende functie. Leidinggeven is nieuw voor hem en ook wel spannend. Maar hij heeft zijn kans gegrepen, wetend en voelend dat hij de competenties heeft.

Beperk doelen stellen niet tot je werk. Werk is vast maar één van de levensterreinen die belangrijk voor je zijn. Naast werk en je eventuele gezin heb je misschien ook nog een studie of cursus, hobby’s en sociale contacten. Wellicht heb je ook nog nevenactiviteiten als vrijwilliger. Bepaal ook daarvoor je doelen.

 

3.     Verbonden zijn met anderen maakt gelukkig

 

Wij mensen zijn sociale wezens. Wij willen bij een groep horen, erbij horen, kunnen spiegelen, ook al willen we dat niet altijd onderkennen. Verbinding met anderen, zeker als er sprake is van gedeelde doelen en waarden, levert een duidelijke bijdrage aan geluk.

Het kan heerlijk zijn, om op momenten ongestoord in je eentje te kunnen werken. Toch hoor ik met regelmaat van ‘eenpitters’, dat ze hun werkbestaan maar eenzaam vinden en behoefte hebben aan een ‘maatje’. Ook het ‘Nieuwe Werken’ wordt niet door iedereen gewaardeerd, vooral door het gemis van de verbondenheid met collega’s en het delen met elkaar.

In een vorig artikel beschreef ik hoe je omgeving van invloed kan zijn op je welbevinden en kan maken dat je óf kunt groeien en bloeien, óf geleidelijk aan steeds meer wegkwijnt. En mensen zijn voor de meesten van ons daarin een belangrijke factor. Wil je dat artikel nog eens nalezen, klik dan hier.

 

4.     Een bijdrage leveren aan een groter geheel maakt gelukkig

 

In een vorig artikel schreef ik over factoren die een cruciale rol spelen bij het ervaren van voldoening in je werk. Ik gaf het voorbeeld van Miranda, die graag ‘het verschil wilde maken’. Het gevoel ‘ertoe te doen’ geeft voldoening en dat maakt ons gelukkig.

‘Verschil maken’ zie ik als een bijdrage leveren aan een groter geheel. In een of andere vorm heeft iedereen die behoefte. Ook al realiseer je je dat zelf nog niet zo direct.

Als voorbeeld geef ik je een uitspraak van een van mijn coachklanten, een applicatieprogrammeur. Zijn doelstelling is “het programmeren van goede informatiesystemen, waar de gebruiker goed mee kan werken”.

Een andere coachklant formuleerde zijn bijdrage als volgt: “In mijn werk lever ik een aandeel in de ontwikkeling van het hulpverleningsaanbod voor cliënten, waardoor de hulpverlening beter aansluit bij de daadwerkelijke hulpvraag van cliënten en zij meer voldoening ervaren”.

Deze uitspraken zeggen veel over waar deze mensen qua werk warm voor lopen, hun persoonlijke werkmissie. Deze werkmissie is overigens een onderdeel van een meeromvattende persoonlijke missie. Zoals ik al zei, beperken je doelen zich niet tot werk. Juist buiten je werk kun je een bijdrage leveren aan een groter geheel.

 

 

Geluk heeft zijn weerslag op je lichamelijke en psychische gezondheid.

Geluk is niet alleen iets dat je overkomt. Je hebt er wel degelijk zelf invloed op. Je hebt het zelf in de hand en je kunt er zelf aan werken. Daarvoor is het belangrijk dat je weet welke factoren je geluk bepalen.

 

Wil je meer inzicht in de factoren die jouw geluk bepalen en wil je weten hoe je daarin kunt sturen?

Wil je meer balans tussen werk en privé en de verschillende rollen die je vervult?

Schrijf je dan in voor de driedaagse training “Bouw je ideale loopbaan”.

 

Wil je in een oriënterend gesprek je vraag aan me voorleggen? Bel (0575-544588/06-54762865) of e-mail ([email protected]) me.

 

Je reactie op dit artikel lees ik graag

 

 

 

 

Is het streven naar balans tussen werk en privé de beste oplossing om goed in je vel te zitten?

 

“Ik heb het woord ’balans’ uit mijn vocabulaire geschrapt. Dat kost alleen maar energie, want dan vraag je je voortdurend af of die balans er nog wel is. Ik ga vol voor mijn gezin én mijn werk”,

zegt Jolanda Holwerda, oprichter van ‘Lof’ in een interview in NRC van 11 februari

 

Balans tussen werk en privé is een veel besproken thema. Zeker nu door ‘Het Nieuwe Werken’ werk en privé steeds meer door elkaar heen zijn gaan lopen.

Niet alleen bij Jolanda, maar ook bij veel andere werkenden is werk en privé steeds meer geïntegreerd. In hoeverre kan je dan überhaupt nog spreken van balans tussen werk en privé? Dat vraag jij je misschien ook af.

 

Balans tussen werk en privé, de sleutel tot 'leven'?

 

‘Balans tussen werk en privé’, de metafoor

 

Als keramist ken ik de balansweegschalen maar al te goed. Jij kent ze vast ook. De hefboom, met aan elke kant een bak of schaal. Het gewicht van de inhoud, de last wordt gewogen. De zwaartekracht bepaalt het gewicht.

Het is moeilijk om de twee schalen met elkaar in balans te brengen. Als je er ooit mee hebt gewerkt, dan heb je dat vast wel eens ervaren. Aan de ene kant een beetje minder, aan de andere een beetje meer. Zo creëer je uiteindelijk balans. Blijf er dan vooral met je vingers af. Doe je dat niet, dan wordt de balans weer verstoord.

Maar kun je werk en privé zo wel wegen? Stel je eens voor, aan de ene kant leg je je werk, aan de andere kant je privé. Hoe zwaar weegt je werk? Hoe zwaar weegt privé? Is dat überhaupt uit te drukken in een gewicht?

Ik denk het niet.

 

Het gewicht van werk en het gewicht van privé is om te beginnen subjectief en geen vast gegeven. Een bepaalde hoeveelheid kun je wegen. Een gram blijft een gram en een kilo blijft een kilo. Maar die redenering gaat niet op voor het gewicht van werk en privé.

Bovendien, bij wegen gaat het strikt genomen om last. Die last drukt meer of minder zwaar. Ik vraag me af, of je op die manier het gewicht van werk en privé wilt definiëren. Voor mijn gevoel is dat vrij negatief.

 

 

De balans tussen werk en privé is een ‘ongoing’ proces.

 

Het is een hele kunst om de twee schalen in balans te krijgen, zeker bij precisiewegen. Een beetje stof erbij, een beetje stof eraf. Totdat je uiteindelijk de balans gevonden hebt. En als je er niet meer aan komt, dan blijft als het goed is, die balans bestaan.

Bij stoffelijke zaken lukt dat wel, bij immateriële zaken ligt dat anders. Kijk maar eens naar je eigen ervaringen. Je denkt dat je een goede balans hebt gecreëerd, maar zaken veranderen, zodat je toch weer bij moet sturen. Zo wordt bijvoorbeeld een van je kinderen ziek of wordt op je werk tijdelijk extra inspanning van je gevraagd.

Dat leidt ertoe dat je voortdurend keuzes moet maken en bij moet sturen. Het bereikte evenwicht is niet zo stabiel als misschien gedacht. Het is eerder wankel. Evenwicht behouden vraagt alertheid, flexibiliteit en tijdig bijsturen bovendien. Dat vraagt dat je voor jezelf heel helder hebt wat het meest belangrijk voor je is. En het vraagt ook lef om daar dan daadwerkelijk voor te gaan.

 

 

De balansmetafoor werkt averechts

 

Werk-privé balans is eigenlijk een vreemde term. Het begrip veronderstelt dat je een werkend leven hebt en daarnaast een privéleven. Zo werkt het in het echte leven niet. Je kent daar zelf vast ook de nodige voorbeelden van.

Werk en privé vervlechten steeds meer tot één, zo gaf ik eerder aan. De mogelijkheid om thuis te werken speelt daarin ook een belangrijke rol.

Het is steeds minder passend om een onderscheid te maken tussen werk en privé. Je hebt één leven. En in dat leven zul je keuzes maken, keuzes op basis van wat voor jou belangrijk is.

 

 

Denken in termen van energie geeft vleugels

 

Denken in termen van balans en last voelt zwaar. Mooier vind ik het om te denken in termen van energie.

Dat doet mij denken aan de vele trainingen die ik gaf voor de Professionals van Yacht. In Amsterdam, Groningen, Eindhoven en Utrecht. Tegen tienen reed ik dan na een lange werkdag ’s avonds naar huis. Ondanks de lange werkdag gaf het me enorm veel energie. Genietend van mijn mooie werk en lekker naar muziek luisterend reed ik helemaal opgeladen weer naar huis.

Wat levert jou energie op? Waar laad jij je accu mee op? Wat werkt voor jou als een dynamo? Het is mooi om daar meer zicht op te krijgen. Om vervolgens je leven, zowel in je werk als thuis, daarop in te richten.

 

 

Integratie van werk en privé gaat lang niet altijd vanzelf goed

 

Ik herinner me Bram, een van mijn coachklanten. Bram heeft naar eigen zeggen een ontzettend leuke baan en hij heeft voortreffelijke arbeidsvoorwaarden. Hij krijgt van zijn werkgever alle ruimte. Hij heeft het label ‘high potential’ met alle ‘benefits’ die daarbij horen.

Dat lijkt heel mooi, maar toch ervaart Bram een probleem. De keerzijde van zijn werk is dat hij altijd met zijn werk bezig is. Het lukt hem niet om zijn agenda naar zijn eigen hand te zetten. Volgens hem ligt dat niet aan zijn werkgever, maar ligt het echt aan hemzelf.

Het afgelopen jaar heeft hij heel bewust geprobeerd zaken naar zijn hand te zetten. Maar het is hem duidelijk geworden, dat hem dat niet lukt op eigen kracht. Zo kwam hij terecht bij mij als loopbaancoach.

 

 

De regie nemen over je eigen leven, je persoonlijk leider zijn

 

Het is de kunst om zelf aan het roer te gaan staan, in plaats van je te laten leiden door wat er op je af komt. Dat vraagt durf om in je eigen spiegel te kijken, zelf je koers te bepalen, zelf keuzes te maken en deze te managen.

De Meer Waarde Benadering kan je daarbij helpen.

 

Zo werd voor Bram heel duidelijk dat het huidige werk voor hem toch niet zo passend is als hij aanvankelijk dacht. Het werk dat hij doet kost hem meer energie dan het hem oplevert. Hij kan nu helder verwoorden wat hij mist en hoe hij zaken qua werk naar zijn hand kan zetten. Zodat hij weer energie krijgt van de dingen die hij doet in zijn werk en hij weer ‘vleugels krijgt’.

 

Ook de eerste stappen met het managen van zijn agenda zijn gezet. Voor de volgende coachbijeenkomst gaat Bram terug kijken in zijn agenda.

Hij let daarbij op de volgende – ook voor jou – nuttige punten:

• Kijk eens terug naar de laatste week, de laatste maand en kijk eens welke activiteiten je voor die periode in je agenda hebt staan

• Welke activiteiten kosten je energie? Maak die gerust ‘rood’

• Welke activiteiten hebben je energie opgeleverd? Maak die ‘groen’

• Ga bij jezelf na hoe je meer ‘groen’ in je agenda kunt brengen en hoe je het ‘rood’ kunt beperken

 

Zo kun je meer plezier en rust in je agenda creëren, ongeacht werk of privé. En zo kun jij je tijd, je leven managen op een manier die past bij jou.

Gooi die balansweegschaal gerust aan de kant, die heb je niet meer nodig.

 

p.s. ‘Rood’ en ‘groen’ hebben alles met beleving te maken. In een volgend artikel help ik je om te komen tot meer ‘groen’.

 

Ik ben heel benieuwd hoe jij aankijkt tegen het thema ‘balans tussen werk en privé’. Ik lees je reacties graag.