Tag Archief van: lef

Is het streven naar balans tussen werk en privé de beste oplossing om goed in je vel te zitten?

 

“Ik heb het woord ’balans’ uit mijn vocabulaire geschrapt. Dat kost alleen maar energie, want dan vraag je je voortdurend af of die balans er nog wel is. Ik ga vol voor mijn gezin én mijn werk”,

zegt Jolanda Holwerda, oprichter van ‘Lof’ in een interview in NRC van 11 februari

 

Balans tussen werk en privé is een veel besproken thema. Zeker nu door ‘Het Nieuwe Werken’ werk en privé steeds meer door elkaar heen zijn gaan lopen.

Niet alleen bij Jolanda, maar ook bij veel andere werkenden is werk en privé steeds meer geïntegreerd. In hoeverre kan je dan überhaupt nog spreken van balans tussen werk en privé? Dat vraag jij je misschien ook af.

 

Balans tussen werk en privé, de sleutel tot 'leven'?

 

‘Balans tussen werk en privé’, de metafoor

 

Als keramist ken ik de balansweegschalen maar al te goed. Jij kent ze vast ook. De hefboom, met aan elke kant een bak of schaal. Het gewicht van de inhoud, de last wordt gewogen. De zwaartekracht bepaalt het gewicht.

Het is moeilijk om de twee schalen met elkaar in balans te brengen. Als je er ooit mee hebt gewerkt, dan heb je dat vast wel eens ervaren. Aan de ene kant een beetje minder, aan de andere een beetje meer. Zo creëer je uiteindelijk balans. Blijf er dan vooral met je vingers af. Doe je dat niet, dan wordt de balans weer verstoord.

Maar kun je werk en privé zo wel wegen? Stel je eens voor, aan de ene kant leg je je werk, aan de andere kant je privé. Hoe zwaar weegt je werk? Hoe zwaar weegt privé? Is dat überhaupt uit te drukken in een gewicht?

Ik denk het niet.

 

Het gewicht van werk en het gewicht van privé is om te beginnen subjectief en geen vast gegeven. Een bepaalde hoeveelheid kun je wegen. Een gram blijft een gram en een kilo blijft een kilo. Maar die redenering gaat niet op voor het gewicht van werk en privé.

Bovendien, bij wegen gaat het strikt genomen om last. Die last drukt meer of minder zwaar. Ik vraag me af, of je op die manier het gewicht van werk en privé wilt definiëren. Voor mijn gevoel is dat vrij negatief.

 

 

De balans tussen werk en privé is een ‘ongoing’ proces.

 

Het is een hele kunst om de twee schalen in balans te krijgen, zeker bij precisiewegen. Een beetje stof erbij, een beetje stof eraf. Totdat je uiteindelijk de balans gevonden hebt. En als je er niet meer aan komt, dan blijft als het goed is, die balans bestaan.

Bij stoffelijke zaken lukt dat wel, bij immateriële zaken ligt dat anders. Kijk maar eens naar je eigen ervaringen. Je denkt dat je een goede balans hebt gecreëerd, maar zaken veranderen, zodat je toch weer bij moet sturen. Zo wordt bijvoorbeeld een van je kinderen ziek of wordt op je werk tijdelijk extra inspanning van je gevraagd.

Dat leidt ertoe dat je voortdurend keuzes moet maken en bij moet sturen. Het bereikte evenwicht is niet zo stabiel als misschien gedacht. Het is eerder wankel. Evenwicht behouden vraagt alertheid, flexibiliteit en tijdig bijsturen bovendien. Dat vraagt dat je voor jezelf heel helder hebt wat het meest belangrijk voor je is. En het vraagt ook lef om daar dan daadwerkelijk voor te gaan.

 

 

De balansmetafoor werkt averechts

 

Werk-privé balans is eigenlijk een vreemde term. Het begrip veronderstelt dat je een werkend leven hebt en daarnaast een privéleven. Zo werkt het in het echte leven niet. Je kent daar zelf vast ook de nodige voorbeelden van.

Werk en privé vervlechten steeds meer tot één, zo gaf ik eerder aan. De mogelijkheid om thuis te werken speelt daarin ook een belangrijke rol.

Het is steeds minder passend om een onderscheid te maken tussen werk en privé. Je hebt één leven. En in dat leven zul je keuzes maken, keuzes op basis van wat voor jou belangrijk is.

 

 

Denken in termen van energie geeft vleugels

 

Denken in termen van balans en last voelt zwaar. Mooier vind ik het om te denken in termen van energie.

Dat doet mij denken aan de vele trainingen die ik gaf voor de Professionals van Yacht. In Amsterdam, Groningen, Eindhoven en Utrecht. Tegen tienen reed ik dan na een lange werkdag ’s avonds naar huis. Ondanks de lange werkdag gaf het me enorm veel energie. Genietend van mijn mooie werk en lekker naar muziek luisterend reed ik helemaal opgeladen weer naar huis.

Wat levert jou energie op? Waar laad jij je accu mee op? Wat werkt voor jou als een dynamo? Het is mooi om daar meer zicht op te krijgen. Om vervolgens je leven, zowel in je werk als thuis, daarop in te richten.

 

 

Integratie van werk en privé gaat lang niet altijd vanzelf goed

 

Ik herinner me Bram, een van mijn coachklanten. Bram heeft naar eigen zeggen een ontzettend leuke baan en hij heeft voortreffelijke arbeidsvoorwaarden. Hij krijgt van zijn werkgever alle ruimte. Hij heeft het label ‘high potential’ met alle ‘benefits’ die daarbij horen.

Dat lijkt heel mooi, maar toch ervaart Bram een probleem. De keerzijde van zijn werk is dat hij altijd met zijn werk bezig is. Het lukt hem niet om zijn agenda naar zijn eigen hand te zetten. Volgens hem ligt dat niet aan zijn werkgever, maar ligt het echt aan hemzelf.

Het afgelopen jaar heeft hij heel bewust geprobeerd zaken naar zijn hand te zetten. Maar het is hem duidelijk geworden, dat hem dat niet lukt op eigen kracht. Zo kwam hij terecht bij mij als loopbaancoach.

 

 

De regie nemen over je eigen leven, je persoonlijk leider zijn

 

Het is de kunst om zelf aan het roer te gaan staan, in plaats van je te laten leiden door wat er op je af komt. Dat vraagt durf om in je eigen spiegel te kijken, zelf je koers te bepalen, zelf keuzes te maken en deze te managen.

De Meer Waarde Benadering kan je daarbij helpen.

 

Zo werd voor Bram heel duidelijk dat het huidige werk voor hem toch niet zo passend is als hij aanvankelijk dacht. Het werk dat hij doet kost hem meer energie dan het hem oplevert. Hij kan nu helder verwoorden wat hij mist en hoe hij zaken qua werk naar zijn hand kan zetten. Zodat hij weer energie krijgt van de dingen die hij doet in zijn werk en hij weer ‘vleugels krijgt’.

 

Ook de eerste stappen met het managen van zijn agenda zijn gezet. Voor de volgende coachbijeenkomst gaat Bram terug kijken in zijn agenda.

Hij let daarbij op de volgende – ook voor jou – nuttige punten:

• Kijk eens terug naar de laatste week, de laatste maand en kijk eens welke activiteiten je voor die periode in je agenda hebt staan

• Welke activiteiten kosten je energie? Maak die gerust ‘rood’

• Welke activiteiten hebben je energie opgeleverd? Maak die ‘groen’

• Ga bij jezelf na hoe je meer ‘groen’ in je agenda kunt brengen en hoe je het ‘rood’ kunt beperken

 

Zo kun je meer plezier en rust in je agenda creëren, ongeacht werk of privé. En zo kun jij je tijd, je leven managen op een manier die past bij jou.

Gooi die balansweegschaal gerust aan de kant, die heb je niet meer nodig.

 

p.s. ‘Rood’ en ‘groen’ hebben alles met beleving te maken. In een volgend artikel help ik je om te komen tot meer ‘groen’.

 

Ik ben heel benieuwd hoe jij aankijkt tegen het thema ‘balans tussen werk en privé’. Ik lees je reacties graag.

 

 

 

 

Waarom we vaker moeten vragen ‘waarom?’ 

 

In het NRC van dinsdag 10 januari las ik een artikel van Harry Starren met als onderwerp
‘Waarom….. we vaker moeten vragen: waarom? “Goede adviseurs stellen de waarom-vraag vermomd in eindeloze herhaling. Coaches doen het ook”.

Waarom doen ze dat? Zo vraag je je wellicht af?

 

Ik heb een afspraak met Walter. Zijn arbeidscontract wordt niet gecontinueerd en ik heb met hem een gesprek om samen een  begeleidingstraject uit te stippelen.  

In het gesprek wordt me al snel duidelijk dat er eerst een andere hobbel genomen moet worden. Zijn werkgever heeft hem gevraagd om een berichtje te maken over zijn vertrek, dat de organisatie ingestuurd kan worden.

 

Het geheim van waarom-vragen

 

Walter zit daarmee in zijn maag. Enerzijds wil hij de organisatie niet afvallen en zich negatief uitlaten over de manier waarop hij toch min of meer aan de kant is gezet. Aan de andere kant wil hij trouw blijven aan zichzelf en oprecht communiceren over de reden van zijn vertrek.

Voor Walter is dat een dilemma. Hoe formuleer je zoiets? Al vragen stellend als coach en luisterend naar de antwoorden van Walter ontstaat er een beeld van hoe hij in de organisatie heeft gewerkt, waar hij met name van heeft genoten, waar zijn kracht ligt en wat er veranderd is door de reorganisatie en de functiewijziging.

Daardoor wordt ook helder wat hem belemmerde om optimaal te functioneren en te groeien en te bloeien in de nieuwe functie.

Op basis van de antwoorden van Walter formuleren we een aanzet tot een tekst, die als berichtje op intranet gezet kan worden. Walter is helemaal opgelucht. Hij had er enorm tegen op gezien en zat er mee in zijn maag.

Hij staat versteld van het resultaat en zegt dan ook “het zijn mijn eigen woorden, die ik nu op papier heb staan. Hoe kan het dat ik het zelf niet heb kunnen formuleren?”

 

Ja, hoe kan dat? De antwoorden op de vragen zaten immers al in hem opgesloten. Maar door de vragen zijn ze als het ware eruit gehaald. Dat is nu het mooie effect van het stellen van goede vragen.

 

 

Een vraag, met name ook de ‘waarom-vraag’ doet nadenken

 

Ze brengt je in wezen tot diepere lagen, waarin de antwoorden voor jou nog niet direct te grijpen zijn. Wellicht is het daar voor jou een grote brij waarin nog weinig structuur te ontdekken is.

Waarom spreekt een bepaalde functie je aan? Of waarom wil je iets graag? En waarom ben jij bij uitstek de geschikte kandidaat voor de functie? Of waarom moet de selecteur jou kiezen en niet iemand anders?

Waarom-vragen zijn lang niet altijd gemakkelijk te beantwoorden. Een waarom-vraag roept een rechtlijnig daarom-antwoord op, maar de werkelijkheid is vaak veel complexer.

Heb je eenmaal het voor jou passende antwoord op de vragen gevonden, dan voel je ook de kracht om er vol voor te gaan. Het antwoord geeft je energie en brengt je in beweging.

En het wonderlijke is, dat je het antwoord niet hoeft te bedenken. Zoals aangegeven, het zit al in je. Het is de kunst om dit antwoord naar boven te halen, eruit te halen.

 

 

Verplaats je eens in de rol van een beeldhouwer

 

Het creatieve proces begint al met het uitzoeken van een passend blok steen. Zo’n blok is niet zomaar een steen. Neen, zo’n steen heeft de beeldhouwer al iets te vertellen. Er zit al iets in en het is de kunst om dat eruit te halen.

Ben je daar als beeldhouwer toe in staat, dan ontstaat er iets moois, een werkstuk dat klopt. Een vorm die past bij het verhaal dat in de steen verborgen zit. Daardoor kan wat aanvankelijk gewoon een blok steen was, een prachtig kunstwerk worden.

 

 

In mijn werk als coach is het eigenlijk niet anders

 

De antwoorden op de vragen van de coach liggen opgesloten in de gecoachte zelf. Voor mij als coach de kunst om je te helpen die antwoorden eruit te halen, door het stellen van de juiste vragen. En dan lijken de antwoorden als vanzelf te komen.

Maar je kunt ook jezelf vragen stellen. Reflectie, bewust stil staan bij jezelf, stil staan om diepgang te krijgen en daarna vaart te kunnen maken. Het is de moeite waard om daar aandacht en tijd voor vrij te maken. Het geeft je vleugels, het geeft je energie. En het geeft je antwoorden op vragen waar je anders mee rond blijft lopen en die misschien onoplosbaar lijken.

Heb je de antwoorden op je vragen gevonden, dan kun je je ook overtuigd en overtuigend presenteren en profileren. Je positie thuis en op je werk zal daardoor zeker sterker worden.

 

Wat zijn jouw ervaringen? Ik lees het graag.