Tag Archief van: passende baan

Verdubbel je kans op werk met een goed curriculum vitae

Zes tips voor een cv dat eruit springt

 

Naar aanleiding van een discussie in de LinkedIn groep ‘Wij zoeken werk’ had ik telefonisch contact met Wim. Wim is naarstig op zoek naar ander werk en worstelt met het schrijven van zijn curriculum vitae. “Wat is nu een goed cv?” vraagt hij zich af. “En hoe schrijf ik dat dan?”

Over een goed curriculum vitae is al veel geschreven en gediscussieerd. De meningen blijven verdeeld, zelfs onder P&O’ers en recruiters. Dat lijkt me heel verwarrend. Zeker als je zelf je cv moet schrijven. Ik kan me voorstellen dat het heel prettig is als je in elk geval een basisrichtlijn hebt. Op grond van mijn ervaring en recente vakliteratuur kan ik je die geven. Maar realiseer je dat hoe naar een cv gekeken wordt en welke eisen eraan worden gesteld, sterk aan ontwikkeling onderhevig is.

 

In dit artikel geef ik je zes tips voor een curriculum vitae dat eruit springt.

 

1. Pas je curriculum vitae aan, aan de functie die je ambieert

Het is altijd zaak om je cv toe te spitsen op het werk dat je wilt doen, de functie die jij ambieert. Het is handig om een goed ‘basis cv’ te hebben. Dat is een mooi startpunt. Van daaruit kom je tot maatwerk. Vraag je steeds af, welke ervaringen en welke opleidingen, trainingen en cursussen vooral van betekenis zijn voor de functie waarnaar jij solliciteert. Zet die met name in de ‘picture’.

Zo laat je in je cv zien waarom vooral jij geschikt bent voor die baan.

 

verdubbel je kansen op werk met een goed cv.

 

2. Laat zien wie je bent

Neem een beschrijving van je persoonlijk profiel op in je cv. Een logische plaats is na je personalia. Maak er echt een beschrijving van. Beperk je niet tot het benoemen van een aantal persoonskenmerken en vaardigheden, maar beschrijf wie je bent, wat je kwaliteiten zijn, wat je ermee kunt én wat je ambities zijn.

Afhankelijk van de functie pas je de profielschets aan en laat je in je omschrijving cruciale persoonskenmerken en kwaliteiten naar voren komen. Je laat zien hoe jij voldoet aan de ‘kritieke succesfactoren’. Die factoren kun je destilleren uit het functie- en organisatieprofiel.

Wel een foto plaatsen, of toch niet? Wil je werkelijk laten zien wie je bent, dan is een foto op je curriculum vitae is een vereiste. Ikzelf bijvoorbeeld heb graag ‘een gezicht’ bij mensen. Ik kijk dan ook met regelmaat op LinkedIn om letterlijk ‘een beeld te hebben’ bij een naam.

Voor een aantal functies is een foto cruciaal, mits het een professionele foto is. Denk daarbij bijvoorbeeld aan representatieve functies.

Ook je leeftijd kan een aanleiding zijn om een foto op te nemen op je cv. Zo herinner ik me twee coachklanten, beiden de vijftig gepasseerd. Alleen de geboortedatum roept in zo’n geval misschien vragen op. Voel je je nog jong en energiek en straal je dat ook uit, dan kan een passende foto in je voordeel werken.

 

3. Zet de belangrijkste informatie op de eerste pagina

Je curriculum vitae moet in één oogopslag duidelijk zijn. Wist je dat er recruiters zijn die maar 9 seconden besteden aan het lezen van een cv? Maak je cv dus niet te uitgebreid. Twee pagina’s is het maximum.

De eerste pagina is de belangrijkste. Heb je in je loopbaan meetbare resultaten behaald, vermeld die dan ook expliciet op de eerste pagina. Bijvoorbeeld onder een apart kopje ‘belangrijkste resultaten’ onder je profielschets. Of zet je prestaties bij de betreffende werkervaring.

Wat het eerst vermelden, je werkervaring of je opleidingen? Ook die volgorde is maatwerk. Vraag je af wat het beste scoort voor de functie die je beoogt. Zijn dat de opleidingen, trainingen en cursussen die je hebt gevolgd? Of is dat je werkervaring?

Heb je bijvoorbeeld veel werkervaring die gewicht in de schaal legt voor het werk dat jij wilt doen en liggen je opleidingen ver achter je? Vermeld dan in je cv eerst je werkervaring en pas daarna je opleidingen.

Wil je je graag ontwikkelen in een andere richting dan je tot nu toe bent gegaan? Heb je daar wel al opleidingen of cursussen voor gevolgd, maar nog geen vakspecifieke werkervaring opgedaan? Vermeld dan die relevante opleidingen eerst en daarna jouw werkervaring.

Wees sowieso selectief met het vermelden van opleidingen. Die hoeven niet allemaal in je cv. Noem vooral de hoogst genoten opleidingen.

 

4. Schrijf jouw werkervaring toe naar het werk dat je wilt doen

Vermeld met name die werkzaamheden en taken, die van belang zijn voor de functie. En vermeld de meest relevante taken en verantwoordelijkheden eerst. Dat geldt ook voor de resultaten die je tot nu toe in je werk hebt neergezet.

Zo laat je zien waarom jij met name geschikt bent voor die baan.

 

5. Gebruik bij de beschrijving van je werkervaring functietitels waarop jij gevonden wilt worden.

Kies functietitels die jobmarketingtechnisch het beste passen. Beperk je niet tot de functietitels op je contracten. Maar wees daarbij wel eerlijk! Zet niets in je cv wat niet overeenkomt met de werkelijkheid.

Gebruik de functietitel die op dit moment voor de betreffende set aan taken het meest gangbaar is. Zo was een van mijn coachklanten in het verleden medewerkster verkoop binnendienst. ‘Commercieel medewerker binnendienst’ is op dit moment een veel gangbaarder functienaam voor hetzelfde takenpakket.

Bepaal of de functienaam recht doet aan de zwaarte van je functie. De functietitel ‘Medewerkster Marketing’ roept een ander beeld op dan ‘Personal Assistent Divisiedirecteur Marketing’.

 

6. Kies voor een overzichtelijke en passende opmaak

De gemiddelde beoordelaar/selecteur neemt niet meer dan 2 minuten voor een curriculum vitae. Ook al wordt het cv echt gelezen. Overzicht is dus heel belangrijk. Een cv moet snel gescand kunnen worden.

Een origineel cv dat eruit springt is mooi, maar het moet wel passen bij de functie, de organisatie en bij jou als persoon. Wil je iets origineels? Laat je inspireren door de cv’s op deze website.

Origineel of niet, het beste cv is nog altijd het cv dat makkelijk leesbaar is. Zorg in elk geval voor een mooie bladspiegel en een brede kantlijn, zodat er aantekeningen gemaakt kunnen worden, als een cv wordt geprint.

 

Al met al is een goed curriculum vitae maken een klus op zich, om niet te zeggen een vak op zich. Het is mijn ervaring dat coachklanten over het algemeen onvoldoende uit de verf komen in het cv dat ze zelf maken. Collega Aaltje Vincent, auteur van o.a. het boek ‘Jobmarketing’, heeft het zelfs over ‘nog niet voor 30%’.

Het is een uitdaging om onderscheidend te zijn.

Een goed cv verdubbelt je kansen op de arbeidsmarkt. Sterker nog, een goed cv opent deuren die anders wellicht gesloten blijven.

Heb je aanvullende tips voor een goed cv of wil je anderszins ervaringen met een cv met ons delen? Ik lees het graag.

 

 

 

 

/door

Hoe zit het met jouw bevlogenheid in je werk?

Hoe je door inzicht in factoren die van invloed zijn op bevlogenheid, daar meer grip op krijgt in je werk

 

Een baan die aansluit bij waar jij warm voor loopt, waarin je je talenten kunt inzetten en waar je energie van krijgt, maakt gelukkig.

Ben je een bevlogen werker, dan ben je enthousiast over wat je doet, voel je je betrokken bij je werk en de organisatie waarvoor je werkt.

Hard werken houd je dan goed vol, omdat je tijdens je werk vooral flow ervaart. Je gaat helemaal op in wat je doet, beleeft er plezier aan en bent intrinsiek gemotiveerd.

Als je bevlogen je werk doet, dan levert werk je energie op, in plaats van dat het je energie kost.

 

Hoe zit het met jouw bevlogenheid in werk?

Sta je op een enthousiaste en energieke manier in je werk? Of heb je het gevoel dat je er meer plezier en bevrediging uit zou kunnen halen dan nu het geval is? Of heb je nu misschien nauwelijks plezier in je werk en raak je er ook totaal niet door geboeid?

Dan is het tijd om bij te sturen.

 

Hoe zit het met jouw bevlogenheid in je werk?

 

Bevlogenheid; wat is het eigenlijk?

 

In plaats van over bevlogenheid als losstaand begrip te praten, heb ik het liever over bevlogen je werk doen.

Naar mijn idee zegt bevlogenheid vooral iets over hoe je iets doet.

Bevlogen mensen gaan helemaal op in wat ze doen. Dat kan zijn in werk, maar ook daarbuiten. Bijvoorbeeld in de vrije tijd.

 

Ze hebben een positieve attitude, zijn enthousiast over wat ze doen, vol energie. Als ze bezig zijn met iets kunnen ze alles om zich heen vergeten, ook de tijd.

Zij lopen warm voor wat ze doen en voelen zich er capabel voor. Die twee componenten, willen en kunnen, maken dat bevlogen mensen alles geven in wat ze doen.

Gefocust werken ze aan hun taken en als je focust, dan kun je ook goede prestaties leveren. Dat is wat je bij bevlogen mensen ziet.

 

 

De werkomgeving is voor vijftig procent bepalend voor bevlogenheid

 

Bevlogenheid heeft voor minder dan een kwart te maken met iemands persoonlijkheid.

Ook al zegt men soms dat iemand bevlogen is, alsof het een persoonskenmerk is.

Het blijkt dat in werk, de werkomgeving voor vijftig procent bepalend is.

Dat betekent dat als je nu weinig bevlogenheid in je werk ervaart, mogelijk verandering van werkomgeving je al een flinke boost kan geven.

Als je tenminste inzicht hebt in de factoren in je werkomgeving die maken dat je nu niet bevlogen bent.

 

Taakeisen die aan je worden gesteld kunnen als stressoren worden ervaren, maar ook als uitdaging.

Dat hangt af van de energiebronnen die er zijn om de taakeisen op te vangen.

Die energiebronnen kunnen persoonlijk gerelateerd zijn, maar ook werk gerelateerd en dus gekoppeld aan je werkomgeving.

Ervaar je bijvoorbeeld volop steun van collega’s en je leidinggevende en zijn er ook volop mogelijkheden om je te ontplooien, dan zal je taakeisen eerder zien als een uitdaging. Wetend dat je hulpbronnen in je omgeving aan kunt boren, mocht dat nodig zijn.

Is dat het geval, dan kun je je taken over het algemeen ook beter aan en kun je goed op hoog niveau functioneren.

Ontbreekt sociale steun, krijg je weinig feedback over je functioneren en ervaar je weinig autonomie in je werk?

Dan heeft dat een negatief effect op jouw bevlogenheid. Taakeisen zal je dan eerder als stressoren ervaren. En houdt dat lang aan, dan kan dat bijvoorbeeld leiden tot burn-out.

 

 

Een goede balans tussen taakeisen en energiebronnen is cruciaal voor bevlogenheid

 

Arnold Bakker heeft dat weergegeven in zijn JD-R-model. JD staat voor Jobdemands (taakeisen) en R voor Resources (hulpbronnen/ energiebronnen).

 

 

© JD-R-model: Arnold Bakker

 

Arnold Bakker is hoogleraar arbeids- en organisatiepsychologie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Hij doet onderzoek naar bevlogenheid op het werk.

 

Volgens Bakker is het belangrijk voor bevlogenheid dat er een balans is tussen taakeisen en hulpbronnen.

Is die balans er, dan zullen werknemers niet gauw opbranden, maar juist heel bevlogen hun werk kunnen doen.

Is er disbalans en kosten de taakeisen heel veel energie, dan roept dat stress op. Houdt dat lang aan, dan kan de stress chronisch worden, gaan de prestaties omlaag en kan de chronische stress leiden tot burn-out.

 

Hulpbronnen zoals ontplooiingsmogelijkheden, autonomie, sociale steun en feedback over je prestaties geven vooral energie, maar ook motivatie.

Dat helpt om je enthousiasme vast te houden en je doelen te realiseren, zodat je prestaties goed zijn.

Bovendien helpen de hulpbronnen jou om het ongewenste effect van taakeisen of stressoren op te vangen.

 

De hulpbronnen hebben overigens vooral effect op bevlogenheid als de taakeisen heel hoog zijn.

 

 

Hoe taakeisen, werk gerelateerde en persoonlijke hulpbronnen in onderlinge samenhang invloed hebben op bevlogenheid

 

Als je bevlogen bent en goed presteert, dan heb je alle kans dat je niet alleen meer steun van anderen krijgt, maar ook meer autonomie.

In het model van Bakker vind je die autonomie terug bij de werk gerelateerde hulpbronnen.

Bovendien krijg je als je goed presteert, ook meer zelfvertrouwen, meer gevoel van eigenwaarde en zelfeffectiviteit en word je stressbestendiger.

In het model zie je dat bij de persoonlijke hulpbronnen.

 

Zo kan de werkomgeving in combinatie met de persoonlijkheid ervoor zorgen dat iemand opbrandt in zijn werk of juist heel gemotiveerd presteert.

 

En zo kun jij door meer inzicht in factoren die van invloed zijn op bevlogenheid, daar meer grip op krijgen in je werk.

 

 

 

Kun je daarbij wel wat hulp gebruiken?

Bel (0575-544588/06-54762865) of e-mail ([email protected]) me gerust voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvend oriënterend gesprek.

 

 

 

 

/door

Een bullshitbaan of zinvol werk

Wil je iets nuttigs doen, maak dan werk van zinvol werk

 

Vier op de tien medewerkers vinden hun werk niet zinvol. Dat blijkt uit onderzoek van Schouten en Nelissen. Ze zijn minder bevlogen in hun werk, hebben geen regie en laten hun baan niet aansluiten op hun drijfveren en talenten. Hierdoor zijn ze minder gelukkig dan medewerkers die hun werk wel zinvol vinden.

Twijfel je aan het nut van je werk? Of is het voor jou duidelijk dat je niets wezenlijks uitvoert? Ervaar je jouw baan als onzinbaan, maar voel je je verplicht om te doen alsof dat niet het geval is?

Dan heb jij mogelijk wat Graeber noemt een ‘bullshitbaan’.

Volgens Graeber zullen die banen in aantal alleen maar toenemen. Met alle negatieve effecten voor werknemers van dien, zoals gevoelens van leegte door gebrek aan zingeving.

Dus, herken jij je in onderstaande omschrijvingen en voorbeelden? Durf eerlijk in jouw spiegel te kijken en de confrontatie aan te gaan.

Durf los te laten en maak werk van zinvol werk.

 

Een bullshitbaan of zinvol werk; wat voor werk heb jij?

 

Het verhaal van Marlies

Ter inspiratie deel ik het verhaal van Marlies met je. Het verhaal is een aangepaste versie van een van haar succesverhalen.

Mijn werk als assistente op het makelaarskantoor. 

“In eerste instantie was het voor mij fijn werken op het kantoor. De makelaar ging vaak naar klanten om huizen te taxeren en in de verkoop te nemen en ik was het aanspreekpunt op het kantoor. Ik moest ervoor zorgen dat de etalage met alle woningen er goed en compleet uitzag. Ook werd van mij verwacht dat ik de taxatierapporten uitwerkte en deze naar de klanten stuurde. En ik stond klanten te woord die het kantoor kwamen inlopen met vragen over een bepaalde woning.

Er kwam een dip in de huizenmarkt. In plaats van een nieuw jaarcontract werd mij een contract aangeboden via een uitzendbureau. Ze wisten niet wat ze met het kantoor gingen doen en of het kantoor waar ik werkte wel openbleef.

Na drie maanden was nog steeds niet duidelijk wat er met het makelaarskantoor ging gebeuren. De makelaar had zijn baan opgezegd en was iets anders gaan doen. Daardoor werd het nog stiller op kantoor. Er waren dagen dat ik een romannetje kon lezen zonder dat ik iemand had gesproken. Als ik dan een keer een opdracht kreeg om een taxatierapport te maken, had ik daar helemaal geen zin meer in.

Op een gegeven moment heb ik de telefoon gepakt en gebeld met het hoofdkantoor met de vraag of de baas aanwezig was. Ik wilde weten wat er nu ging gebeuren en ik verveelde mij op mijn werk.

Na een paar keer bellen had ik eindelijk de baas aan de telefoon. Hij snapte niet dat ik vragen had over hoe het stond met het kantoor, want ik was maar een uitzendkracht. Toen ben ik erg boos geworden en ik heb tegen hem gezegd dat als ik dan uitzendkracht was, ik hem ook meteen kon vertellen geen interesse meer te hebben in de baan en wilde vertrekken. Hier schrok hij van, maar hij vond nog steeds dat ik mijn mond diende te houden. Tijdens dat gesprek heb ik toen aangegeven dat ik de sleutel ging inleveren bij de receptie van de hoofdvestiging.

Vervolgens heb ik na het gesprek alle lichten uitgedaan, de deuren op slot gedraaid en ben ik naar de hoofdvestiging gegaan. Op het moment dat ik het pand binnenging, kwam de directeur de trap aflopen. Hij vroeg me waar ik mee bezig was. Hij gaf te kennen dat er van mij werd verwacht dat ik weer aan de receptiebalie bij het makelaarskantoor ging zitten.

Toen werd ik weer boos en heb ik aangegeven dat elk persoon graag met respect behandeld wil worden en graag wil weten waar hij/zij aan toe is. Of je nu onderaan of bovenaan de ladder staat. Dit gebeurde niet en daarom besloot ik om te gaan. Ik heb de directeur de sleutel gegeven en ben het pand uit gelopen.”

 

 

Bullshitbanen volgens Graeber

 

Volgens Graeber is een bullshitbaan een onzinbaan.

Volgens hem gaat het dan om banen die niet echt nodig zijn. Hij heeft daarbij banen voor ogen die ontstaan zijn met het verdwijnen van productiegerichte beroepen. Dat proces is in de vorige eeuw al in gang gezet, maar voltrekt zich nu in versneld tempo.

Denk daarbij aan banengroei op het gebied van bijvoorbeeld management, administratie, sales en dienstverlening. En het ontstaan van een heel scala aan dienstverlenende beroepen, zoals bijvoorbeeld hondenuitlaters of maaltijdbezorgers.

Volgens Graeber lijkt het erop dat er allerlei zinloze banen worden bedacht, enkel en alleen om ons allemaal aan het werk te houden. Bovendien zijn die banen niet alleen zinloos, maar vaak ook gevaarlijk. Als voorbeeld daarvan noemt hij het werken als telemarketeer, waarbij het jouw opdracht is om mensen producten of diensten aan te smeren die ze niet nodig hebben. En die mogelijk zelfs schadelijk zijn.

 

 

Of een baan een bullshitbaan is of niet, is deels subjectief

 

Wie bepaalt welke banen er echt ‘nodig’ zijn?  En wat betekent ‘nodig’ trouwens?

Zelf heb ik bijvoorbeeld geen hond. Maar zou ik die wel hebben en veel van huis zijn, dan lijkt een hondenuitlaatservice me een heel mooie oplossing die voorziet in een behoefte.

En zo zie ik ook bij de jongere generatie hoe handig het kan zijn als je op momenten je maaltijd kunt laten bezorgen.

Dus of hondenuitlaatservice of maaltijd bezorgen echt bullshitbanen zijn? Dat is voor mij nog maar de vraag.

Aan de andere kant vind ik het werk van telemarketeers bijvoorbeeld heel irritant. Ze zijn me alleen maar tot last. Ze roepen zelfs agressie bij me op, omdat ze vasthoudend producten of diensten aan me proberen te slijten waar ik totaal geen behoefte aan heb. Waar ik bovendien ook niet om gevraagd heb.

Voor de telemarketeer zelf hoeft zijn baan geen onzinbaan te zijn. Integendeel, ik ken coachklanten die helemaal kicken op de resultaten van hun telefonische verkoop. En de bijdrage die ze op die manier leveren aan het succes van de organisatie waarvoor ze werken.

 

 

Een onzinbaan is pas echt een bullshitbaan als je als werknemer zelf je baan als onzinbaan ervaart

 

Zoals in het voorbeeld van Marlies. Als je als een soort decor bij de receptiebalie zit, terwijl er geen bezoeker komt. En er verder amper werk voor je te doen is.

Of zoals een van mijn ooms vertelde, dat hij aan het begin van zijn loopbaan als werktuigbouwkundige bij Philips producten moest ontwerpen, waar volgens hem niemand op zat te wachten en waar hij kwalitatief niet achter kon staan. Het is de vraag of het een onzinbaan betrof, maar door de betreffende werknemer werd de baan wel als zodanig ervaren.

Iets vergelijkbaars was de ervaring van een van mijn coachklanten. Als architect werkte hij op een groot, gerenommeerd architectenkantoor. Als architect was hij alleen maar bezig met kleine onderdelen van grote projecten. Omdat hij geen zicht had op zijn bijdrage aan het grotere geheel, vroeg hij zich af waar hij überhaupt mee bezig was.

Ook al lijkt het dan voor een buitenstaander mooi om bij een gerenommeerd bedrijf te werken, voor hem was het bullshit.

 

 

Een onzinbaan wordt pas echt pijnlijk als je je verplicht voelt om te doen alsof de baan geen onzin is

 

Als werknemer kun je het bestaan van je baan dan niet rechtvaardigen, maar je voelt wel de verplichting om te doen alsof dat niet het geval is.

Bijvoorbeeld omwille van arbeidsvoorwaarden als zekerheid van een goed inkomen, het zelf in kunnen vullen van je takenpakket en werktijden. Bovendien geven sommige onzinbanen, bijvoorbeeld overbodige managementfuncties, je ook een zekere status.

 

Je verplicht voelen om te doen alsof je baan geen onzinbaan is, is volgens Graeber kenmerkend voor een echte bullshitbaan.

Na een aantal werkdefinities komt hij in zijn boek al redenerend tot zijn uiteindelijke definitie van een bullshitbaan:

“Een onzinbaan is een vorm van betaald werk, die zo volkomen zinloos, overbodig of schadelijk is, dat zelfs de werknemer het bestaan ervan niet kan rechtvaardigen, hoewel de werknemer zich, als onderdeel van de arbeidsvoorwaarden, verplicht voelt om te doen alsof dat niet het geval is.”

 

 

Mijn aanbeveling aan jou

Ervaar je jouw huidige baan als een bullshitbaan, volgens de definitie van Graeber?

Ga de confrontatie aan en maak werk van voor jou zinvol werk. Dat is werk waar je gelukkig van wordt.

Dat ideale werk is werk dat past bij jouw persoonlijke missie en de bijdrage die jij wilt leveren met wat je doet in je werk. Dat is werk dat past bij jouw kwaliteiten en waarin je jouw kwaliteiten verder kunt ontwikkelen. Dat alles in een omgeving die optimaal bij jou past.

Het is mijn missie als loopbaancoach om jou daarbij te begeleiden, zodat jij jouw ideale werk kunt realiseren.

 

 

 

In mijn programma ‘Bouw je ideale loopbaan’ gaan we daarmee aan de slag.

Meer informatie over dat programma vind je hier.

Schat je in dat een individueel traject beter bij je past? Maak een afspraak voor een oriënterend gesprek via deze link.

 

 

 

 

 

/door

De kracht van authenticiteit

Hoe echtheid, authenticiteit je helpt bij de baanverwerving

 

Heb jij ook zo’n moeite met mensen waarbij het voelt alsof ze vooral anderen nadoen?

Het overkwam mij laatst bij een workshop die ik volgde. Het thema sprak mij erg aan. Verwachtingsvol zat ik in de zaal. Maar al gauw begonnen er bij mij allerlei bellen te rinkelen en was ik volkomen afgeleid. Ik herkende de woorden van Laura en het stappenplan aangereikt door Lianne. Het eigen verhaal van de spreekster hoorde ik niet.

Het voelde voor mij alsof de spreekster een rol speelde in haar eigen theater en zij speelde die rol bovendien nog slecht.

 

Herken jij zulke ervaringen?

Dat iemand heel gemaakt bij jou overkomt? Dat je het gedrag ervaart als maniertjes, als een aangeleerd kunstje dat wordt vertoond? Daarbij het eigen gezicht voor jouw gevoel verstoppend achter een masker?

Ik ervaar dat als erg hinderlijk. Ik word dan ook nieuwsgierig naar de persoon die erachter zit en kijk uit naar het moment dat ik daarmee echt contact kan maken. Ik heb daar enorm veel behoefte aan en ik ben benieuwd hoe dat is voor jou.

 

Ook bij de baanverwerving is echtheid, authenticiteit een cruciale factor. Ook al lukt het sommigen, om een baan te verwerven louter door het goed spelen van hun rol.

 

De kracht van authenticiteit

 

Baanverwerving is meer dan een kunstje

 

De spreekster in mijn workshop had duidelijk een kunstje geleerd. Helaas herkende ik het kunstje en werd ik op scherp gezet. De letterlijke toepassing van het kunstje triggerde mij en speelde een belangrijke rol bij de herkenning.

Ze had zich de techniek nog onvoldoende eigen gemaakt. Daardoor voelde zij voor mij als onecht, onbetrouwbaar en viel ze bij mij door de mand.

Bij de baanverwerving is dat niet anders.

Dat doet me denken aan min of meer gestandaardiseerde sollicitatiebrieven. Op internet kun je kosteloos veel voorbeelden vinden. Tegen betaling kun je zelfs brieven laten schrijven op maat.

Helaas worden dat soort brieven door de kritische selecteur snel onderkend en vaak zelfs als geen eigen werk, onecht, niet-authentiek terzijde gelegd.

Maar heb je veel geluk en wordt het kunstje niet herkend, dan kan het zijn dat je naar aanleiding van zo’n standaardbrief toch uitgenodigd wordt voor een gesprek.

 

 

Een goed acteur kan het lukken om mensen in te pakken

 

Als je het kunstje van de baanverwerving goed in je vingers hebt, kan het zomaar zijn dat het je lukt om daarmee een baan te krijgen. Ook al past die baan niet optimaal bij jou. Dan nog kan het je lukken om je overtuigend te presenteren, alleen al omdat je het kunstje goed beheerst.

Als voorbeeld, een van mijn coachklanten. Door een reorganisatie kwam haar functie te vervallen en haar contract werd niet gecontinueerd. Vaardig als zij was in het solliciteren wist zij, nog voor de start van ons traject, in enkele dagen een nieuwe baan te verwerven. Ook al wist zij bij voorbaat dat die baan onvoldoende matchte. Als commerciële vrouw kende zij de kneepjes van het verkoopproces en wist de selecteurs te overtuigen.

De selecteurs waren erg gecharmeerd van haar optreden in het theater en gingen graag met haar in zee. Maar na een paar maanden was de euforie verdwenen. Zeker voor mijn coachklant was er absoluut geen sprake van een goede match.

 

 

Een goede match ontstaat door open interactie op basis van de werkelijkheid

 

Wist je dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke medewerkers? Dat men graag medewerkers heeft die weten wat zij willen en weten waar zij voor staan? Die open en eerlijk zijn, niet alleen naar zichzelf, maar ook naar anderen?

Laat in interactie met organisaties dan ook gerust zien wie je bent. Schroom in een selectie dan bijvoorbeeld ook niet om je vragen te stellen. Daarmee laat je juist je ware zelf zien. En door die interactie kun je komen tot een goede match.

Dat geldt niet alleen voor jou als kandidaat, maar ook voor de organisatie.

 

 

Een goede match is sustainable, een goede match blijft

 

Wist je dat authentieke medewerkers succesvoller zijn dan collega’s die een rol spelen op de werkvloer? Eigenlijk hoef ik je dat niet te vertellen. Jij herkent dat vast ook. Misschien heb je het zelfs aan den lijve ervaren.

Als je voor je gevoel een rol speelt, dan mis je je passie. Misschien ben je zelfs je idealen helemaal kwijtgeraakt. En dat werkt zeer zeker door in de manier waarop je bezig bent met je werk.

Doe je werk dat je op het lijf geschreven is, dan kost dat werk je ook vaak weinig energie. Grote kans dat het werk je zelfs energie oplevert. Zeker als het werk voor jou stimulerend en uitdagend is. Lees een vorig artikel van mij daar nog maar eens op na.

Zit je lekker in je vel in je werk, dan zul je ook veel minder stress en werkdruk ervaren dan medewerkers die een rol spelen in hun werk. Bovendien zul je eerder geneigd zijn om in open communicatie zaken bespreekbaar te maken

Ben je daarentegen uitgekeken op de dingen die je doet, dan kost het je moeite en energie om jezelf te motiveren. Je zult waarschijnlijk ook eerder ontevreden zijn met je werk en afhaken of het conflict aangaan als iets je niet zint.

Authentieke medewerkers zijn ook gedreven om zich verder te ontwikkelen. Zij willen actief betrokken blijven bij de organisatie en zij willen vooruit. Ze zijn eerder geneigd om zich proactief op te stellen, mee te denken en hun aandeel te leveren in de ontwikkeling van het bedrijf.

Zo ontstaat er een duurzame relatie tussen organisatie of opdrachtgever en professional, een relatie die blijft.

 

Het is dan ook geen wonder dat organisaties steeds meer waarde hechten aan authentieke professionals.

 

 

Authentieke professionals geven zelf sturing aan hun loopbaan

 

Loopbaanzelfsturing vraagt vaardigheden. Net als het besturen van een auto gaat dat niet vanzelf, maar moet je dat besturen leren. Om het je vervolgens eigen te kunnen maken. Zo eigen, dat je er eigenlijk niet meer bij na hoeft te denken, maar dat het voelt als geautomatiseerd of zo je wilt, geïnternaliseerd.

Bij loopbaanzelfsturing is het niet anders dan bij rijvaardigheid. Zo ga je ook bij MEER WAARDE IN WERK volop oefenen en trainen, totdat je de loopbaanvaardigheden je helemaal eigen hebt gemaakt.

Net als een ervaren chauffeur durf je je dan in het verkeer op de arbeidsmarkt te begeven. Je bepaalt je koers, je weet daarop te sturen en te anticiperen, je weet behendig te manoeuvreren en alert te reageren op onvoorziene situaties die zich voordoen.

Zo hoef je niet langer een kunstje te vertonen, maar kun je je authentiek presenteren op een manier die past bij jou. En zo kun je laten zien wie jij bent en waar jij voor gaat.

Zo kun je komen tot een tot een match die optimaal past bij jou en wat de organisatie nodig heeft.

 

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen bij de baanverwerving. Ik lees graag je reactie.

 

 

 

 

/door

Te goed voor de vacante functie, ook al wordt dat niet als reden opgevoerd

Waarom de werkelijke reden voor een afwijzing niet altijd verteld wordt  

 

“Hi Marlène, afgelopen donderdag heb ik voor de vierde keer na een sollicitatiegesprek te horen gekregen dat ze niet met mij doorgaan in de sollicitatieprocedure. Iets in mijn presentatie maakt dat ik de verwachtingen die zij hebben door mijn cv en brief niet waar maak. Wil je meedenken?”

Voor de vierde keer op rij een afwijzing na een eerste gesprek. Ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt ‘Wat gaat er mis?’ of ‘Wat is er mis met mij?’. En dat je daar greep op wilt krijgen.

Dat wilde mijn coachklant ook.

In het gesprek over waarom ze niet voor hem gekozen hebben voor de vervolggesprekken, gaven zij hun argumenten. Zo noemden ze bijvoorbeeld dat hij gezien de samenstelling minder goed zou passen in het team. En dat ze verwachtten dat de andere kandidaat flexibeler taken op zou pakken die bij collega’s blijven liggen.

 

Je bent bij een afwijzing al gauw geneigd om te denken dat je niet geschikt bent voor de vacante functie.

Maar wist je, dat het ook kan zijn, dat je er juist heel geschikt voor bent? Zo geschikt zelfs dat je als een bedreiging gezien wordt door collega’s of de leidinggevende? Dus eigenlijk te goed voor de vacante functie?

En dat je daarom afgewezen wordt, terwijl men met andere argumenten op de proppen komt.

De werkelijke reden van afwijzing is dan ook echt niet altijd wat als reden aangegeven wordt.

 

Te goed voor de vacante functie, ook al wordt dat niet als reden opgevoerd

 

Soms wordt gaande de sollicitatiegesprekken pas helder welk type collega men zoekt

 

Vanachter een bureau kan er van alles bedacht worden, maar in de confrontatie met kandidaten realiseert men zich soms pas wat de organisatie echt nodig heeft. 

Ook al lijkt dat vreemd, het komt regelmatig voor.

 

Zo riep de beschrijving van de vacature waarop mijn coachklant gereageerd had een heel ander beeld op van de baan, dan waaraan gerefereerd werd in de argumentatie met betrekking tot de afwijzing.

Flexibel oppakken van taken die bij collega’s blijven liggen paste daar niet in. Overigens ook niet in het werk waarin mijn klant optimaal tot zijn recht komt. Daarvoor is hij veel te senior.

Wat dat betreft is het dus eigenlijk goed dat de keuze voor de vervolggesprekken niet op hem gevallen is. Dat mag zo zijn, maar elke afwijzing heeft zijn impact en elke afwijzing doet pijn.

 

 

Geen goede match met het team

 

Niet in het team passen wordt vaak genoemd als een nep reden voor een afwijzing.

Of er wordt mee verhuld dat een of meer leden van de selectiecommissie moeite hebben met jou als persoon. En dan geneigd zijn om de samenwerking met het team als rookgordijn te gebruiken.

Dat kan veroorzaakt worden door jouw presentatie. Het heeft in elk geval te maken met hoe jij overkomt in het gesprek en wat dat met je gesprekspartners doet.

Jouw presentatie hoeft dan niet per definitie ineffectief te zijn. Ook al ben je waarschijnlijk geneigd om het zelf zo te interpreteren.

Het kan zelfs zijn dat je presentatie heel krachtig is. En dat juist dat, onrust en een gevoel van onveiligheid oproept bij je gesprekspartners.

De selecteurs kunnen het gevoel krijgen dat je door je kwalificaties een potentiële bedreiging bent voor toekomstige collega’s en misschien wel toekomstig leidinggevende.

En dat ‘paard van Troje’ halen ze liever niet in huis.

Het is moeilijk om daar de vinger echt achter te krijgen. En doorvragen op de slechte match met het team heeft meestal weinig effect. Mijn ervaring is, dat men het achterste van de tong toch niet gauw laat zien.

Er zal zeker niet gauw toegegeven worden dat je een bedreiging bent voor zittende mensen, in hun ogen dus te goed voor de vacante functie.

 

 

Zie een sollicitatiegesprek als wederzijds oriënterend

 

Stel je niet afhankelijk op. 

Een sollicitatiegesprek is voor een organisatie een gelegenheid om zich een beeld te vormen van kandidaten voor de vacante functie. Voor jou als kandidaat is het een gelegenheid om je een beeld te vormen van de vacante functie, de organisatie en potentiële toekomstige collega’s of leidinggevende.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt en houd voor ogen het beeld van het werk dat je wilt doen.

Tast in het gesprek af of de functie en de organisatie bij je passen. Voel ook hoe dat voelt. Richt daarop je focus en niet, misschien wel ten koste van jezelf, op het verkrijgen van de baan.

En voelt het gesprek niet goed, maak dan zelf de keuze om niet verder mee te gaan in de procedure.

Want misschien ben je wel te goed voor de vacante functie en is het beter om je horizon te verruimen.

 

 

 

Heb jij ervaring met een afwijzing bij een sollicitatie waarbij je de indruk had dat de werkelijke reden van afwijzing niet klopte met wat aangegeven werd?

Wil je jouw ervaring delen?

Ik lees het graag.

 

 

 

 

/door

Help, ik weet wat ik echt wil!

Je tijd managen voor de balans tussen werk en privé

 

Het is maandagochtend. Als loopbaancoach heb ik een afspraak met Jolanda. Zoals gewoonlijk starten we met een kop koffie. Spontaan stel ik haar de vraag “En, hoe is het?”. Jolanda kijkt bedenkelijk. “Helemaal niet goed”, zegt ze. Ik ben verbaasd. “Hoezo, vertel”, nodig ik haar uit. Jolanda vertelt haar verhaal. “Ik heb bar slecht geslapen”, zegt ze “en sowieso ben ik erg onrustig de laatste tijd”.

Jolanda heeft tot voor kort 32 uur gewerkt, naast haar gezin met drie kleine kinderen. En lange reistijden bovendien. Elke werkdag was een tour de force om op een redelijke tijd op haar werk te zijn. Jolanda was er niet echt rouwig om dat ze na haar ontslag meer tijd had voor zichzelf. En voor haar kinderen.

 

 

Gaande het traject is voor Jolanda heel duidelijk geworden wat naast haar werk belangrijk voor haar is

 

Bijvoorbeeld sporten, schilderen, wandelen met haar kinderen in het bos. Door er met haar over te praten is ze dat daadwerkelijk gaan doen: wekelijks sporten, deelnemen aan een schilderscursus en in het weekend is ze met regelmaat met haar kinderen in het bos.

Schilderen is een passie uit haar jeugd, zo werd me al snel duidelijk in ons traject. Graag was Jolanda naar de kunstacademie gegaan, maar dat werd haar toentertijd sterk ontraden. “Daar kun je je kost niet mee verdienen. Bovendien is de kunstwereld maar een vreemde wereld”, zo werd haar voorgehouden.

Het is overduidelijk dat ze haar enthousiasme voor het schilderen niet is kwijtgeraakt, hoewel ze een andere richting heeft gekozen. Integendeel, in het coachtraject heeft ze des te meer ervaren waar ze echt warm voor loopt. En schilderen hoort daarbij.

 

help ik weet wat ik wilphoto credit: J.BC

Geen probleem, zou je denken. Maar het tegendeel was waar

 

“Hoe moet dat nou, als ik straks weer aan het werk kan gaan?”, vraagt ze zich af. Dat benauwt haar. Slapeloze nachten heeft ze ervan.

Ze stelt zich voor hoe het straks weer zal zijn. Laat thuiskomen van haar werk. Geen tijd meer om te schilderen, geen vrije ochtend meer voor de sport. En sowieso zich opgejaagd en druk voelen. Het is voor Jolanda niet zo moeilijk om dat gevoel weer te ervaren.

En dat is beslist niet meer wat ze wil. Dat gevoel van tekort schieten, zowel op haar werk als privé, dat er aan alle kanten aan haar getrokken wordt. Met frustrerende uitputting als resultaat.

 

 

Een belangrijk besluit heeft ze al genomen

 

Die 32 uur werken is het niet meer, voortaan is 24 uur haar max. Want dat schilderen wil ze niet meer missen. Sterker nog, daar wil ze beslist verder mee. Ook voor het sporten moet er genoeg ruimte zijn. “En wie weet”, zegt ze “misschien kan ik dan ook gemakkelijker stoppen met roken. Ik weet nu hoe prettig het is goed in mijn vel te zitten”.

Doorpratend met Jolanda realiseert zij zich dat het eigenlijk heel goed met haar gaat. Niet voor niets heeft ze even minder goed geslapen. Het was voor haar een hele strijd om zich over te geven aan wat naast werk echt belangrijk voor haar is en de consequenties daarvan te aanvaarden.

 

Bij een volgend coachgesprek zit Jolanda er heel ontspannen bij. Het gaat zichtbaar heel goed met haar. Door het besluit minder te gaan werken ervaart zij nu alle rust en ruimte om het profiel van het voor haar ideale werk verder te specificeren, in balans met haar privéleven.

Want werk kun je niet los zien van alle andere zaken die belangrijk voor je zijn.

Kiezen is vaak lastig, want je kiest voor iets terwijl je iets anders laat vallen. Dat wordt gemakkelijker als je je prioriteiten scherp hebt. Uiteindelijk brengt dat balans tussen werk en privé.

 

 

Ken je het ongemakkelijke gevoel dat naast je werk andere dingen erg belangrijk voor je zijn? Wil je je ervaringen delen? Ik lees je reactie graag.

 

 

 

 

/door

Vorm je werk naar je eigen hand zodat het beter bij je past

Vorm je werk naar je eigen hand en realiseer je daarbij dat vaak meer mogelijk is dan je zelf denkt  

 

Onlangs had ik een afspraak met Saskia. Ruim een jaar geleden is zij bij mij een traject gestart. Nog tijdens dat traject stapte zij in een nieuwe baan. Afgelopen jaar is voor haar een hectisch en zwaar jaar geweest. En zwaar is het nog steeds. Zij heeft het gevoel alles half te doen, zowel in haar werk als in haar privésituatie. En ze komt nauwelijks tot rust. Desondanks heeft zij het gevoel dat ze blij moet zijn met haar werk en zich maar moet schikken in de situatie zoals die is.

 

Maar is dat zo? In hoeverre moet je je maar neerleggen bij de vervelende aspecten van je werk? Of kun je je werk zo aanpassen dat het beter bij je past?

Naar mijn overtuiging kun je je werk meer naar je hand zetten dan je zelf denkt. Sterker nog, als jij als werknemer erin slaagt om de baan voor jou passender te maken, dan komt dat niet alleen ten goede aan jouw werkplezier, maar ook aan het resultaat van het bedrijf waar je werkt.

 

Hoe komt het dan, dat menigeen geneigd is zich maar te schikken in zijn werksituatie, ook al wordt die deels als vervelend ervaren?

 

Vorm werk naar je eigen hand en maak eigen keuze

 

Mensen leggen zich te gemakkelijk neer bij de negatieve aspecten van hun werk

 

Over het algemeen zijn mensen geneigd om zich afhankelijk op te stellen van hun werkgever. ‘Het is zoals het is en de minder aantrekkelijke kanten horen nu eenmaal daarbij.’

Zeker in tijden van crisis hoor ik dat vaak. Of als iemand bang is om niet aan ander werk te komen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Je bent blij dat je werk hebt. Je wilt in elk geval niet het risico lopen door eigen toedoen je baan te verliezen.

Maar volgens mij betekent dat nog niet, dat jij geen proactieve rol kunt spelen en zaken naar je hand kunt zetten.

 

In alle werk zitten negatieve aspecten. ‘Werk kan immers niet altijd leuk zijn’, wordt er dan gedacht. ‘Het is ook een moeten.’

Voor een deel van het werk zal dat zeker zo zijn. Het lijkt erop dat een gezond evenwicht tussen wat jij als positief en als negatief ervaart, belangrijk is. Want zonder plezier werken, werkt niet goed. Zowel voor je eigen gezondheid als voor de gezondheid van de organisatie waar jij werkt. Maar er is meer over te zeggen.

Als je erin slaagt de op het eerste gezicht ‘vervelende’ activiteiten op een andere manier te bekijken/te beleven, dan zullen die activiteiten een andere betekenis voor je krijgen. Zo kan het na een paar uur met abstracte beleidszaken bezig zijn, heel prettig zijn om een uurtje administratie te doen.

 

 

Neem de tijd en de ruimte om te reflecteren over de inrichting van je werk

 

We nemen vaak ook niet de tijd en de ruimte om na te denken over de inrichting van ons werk. We gaan maar door. Misschien geldt dat ook wel voor jou. Zeker als er geen signalen zijn dat het tijd is om je werk anders in te vullen of te organiseren.

Zo herinner ik me een van mijn coachklanten, Bram, een gedreven werker. Vijftig à zestig uur maakte hij in een week. Naar eigen zeggen vond hij het werk ‘superleuk’ en werkte hij ‘met veel drive’.

Door in het begeleidingstraject bewust stil te staan bij en te reflecteren over zijn werk werd hem echter duidelijk dat het werk hem meer energie kostte dan het hem opleverde. Aan het eind van een werkdag was hij naar eigen zeggen ’te moe, te uitgeblust’. Aan het eind van de werkweek was dat al helemaal het geval.

Gaande het traject werd hem helder waar hij de meeste energie van krijgt, ook door de oefeningen die we hebben gedaan. Hij kreeg een scherp beeld van hoe hij zijn werk in kan richten, zodat het optimaal bij hem past.

Zonder bewust pas op de plaats te maken en met hulp van een coach over zijn werk te reflecteren,  was hij vast niet tot die bevindingen gekomen. Mogelijk geldt dat ook voor jou.

 

 

Het is ook niet zo gemakkelijk om helder te krijgen waar het aan schort

 

Er de vinger achter te krijgen welke aanpassingen dus nodig zijn. Bij plezier en voldoening in je werk spelen immers veel factoren een rol.

Ervaar je bijvoorbeeld weinig voldoening in je werk en vind je het moeilijk specifiek aan te geven wat je nodig hebt om wel voldoening te ervaren? Lees mijn artikel er dan nog eens op na.

Worstel je met de balans tussen je werk en je privéleven? In een ander artikel geef ik je een stappenplan met concrete oefeningen om meer balans tussen werk en privé te bereiken.

 

En heb je helder zicht op wat jij nodig hebt in je werk, dan vraagt het nog een aantal loopbaanvaardigheden om op een adequate manier je werk naar jouw hand te zetten.

Bijvoorbeeld om zelf proactief een voorstel te doen voor aanpassing van je huidige baan. Die vaardigheden kan ik je leren.

 

 

Je loopbaan de baas

 

Jij kunt zelf sturing geven aan je loopbaan. Daar zelf de baas over zijn. Er wordt zelfs steeds meer gepropageerd om als werknemer te ‘job craften’, zelf te sleutelen aan je baan.

‘Job craften’; daarbij denkt men dan aan allerlei aanpassingen die je als werknemer in je werk kunt realiseren om de functie beter op je motivatie en talenten aan te laten sluiten.

Bijvoorbeeld een andere organisatie van je werk. Zo kan het zijn dat het voor jou heel positief is als je een aantal operationele taken kunt delegeren aan een ondersteunende medewerker. Zodat jij meer tijd ter beschikking krijgt voor jouw eigenlijke, strategische en beleidsmatige werk. Het werk waar jij plezier en voldoening van krijgt.

Of misschien ben je op zoek naar meer uitdaging in je werk en kun je je belangstelling kenbaar maken voor nieuwe projecten.

 

 

Met de Meer Waarde Benadering kan ik jou daarbij helpen

 

Zelf de regie nemen over je loopbaan; dat kan ik je leren.

Ik bied jou het inzicht en de vaardigheden om op een adequate manier jouw individuele loopbaan te sturen en het werk te creëren dat optimaal past bij jou.

Gaande een begeleidingstraject krijg je helder voor ogen wat jou plezier en voldoening geeft en je leert in je werk daarop sturen.

Je leert een proactieve rol te spelen en zaken naar je hand te zetten. Begeleid door mij als coach, leer je hoe je zelf overtuigd en overtuigend een voorstel kunt doen met betrekking tot de aanpassing van jouw baan.

Je kunt zelfs je eigen baan creëren, bij je huidige organisatie of daarbuiten. Niet langer afhankelijk zijn van je huidige werkgever of van vacatures. Lijkt je dat niet heerlijk?

 

 

 

Wil jij leren hoe je jouw loopbaan naar je hand kunt zetten?

Schrijf je in voor de driedaagse training ‘Bouw je ideale loopbaan’.

 

Wil je eerst je vragen aan me voorleggen of met me kennismaken in een oriënterend gesprek?

Bel (0575-544588) of e-mail ([email protected]) me voor het maken van een afspraak.

 

 

 

/door

Leven om te werken of werken om te leven

De betekenis van werk; waarom werk?

 

“Niet dat ik leef om te werken. Ik werk om te leven”.

 

Die uitspraak of varianten daarop hoor ik met regelmaat. We zeggen het zo gemakkelijk “leven om te werken” of “werken om te leven”, maar eigenlijk is het vreemd.

 

De uitspraak suggereert dat werk alleen gaat over werken en dat leven iets anders is dan werk.

Het kan natuurlijk zijn, dat het op je werk een saaie, dooie boel is, maar jij leeft dan toch nog wel. (Mag ik hopen……)

De uitspraak suggereert ook dat een van de twee, leven dan wel werken, belangrijker gevonden wordt. Welke van de twee het belangrijkste voor je is, wordt  bepaald door de invulling en de betekenis die jij eraan geeft.

 

Wat betekent werk voor jou? Is werk voor jou vooral belangrijk om te kunnen leven zoals jij dat wilt? Of leef jij voor je werk?

 leven om te werken of werken om te leven© foto De Visu / Shutterstock.com

 

Misvatting over leven en werken

 

Het is een misvatting dat werk alleen maar gaat over werken en leven losgekoppeld is van werk. Ook in je werk leef je. En hopelijk voluit. Dat wens ik je toe.

Het onderscheid tussen werk en leven is dan ook een kunstmatig onderscheid. Sterker nog, werk is een van de levensterreinen. Naast werk zullen allerlei andere levensterreinen belangrijk voor je zijn. Om er maar eens een paar te noemen; het runnen van je huishouden, het onderhouden van sociale contacten, je inspanningen om gezond te blijven en je te ontwikkelen, je studie, misschien je vrijwilligerswerk.

 

 

‘Life Work Balance’ is dan ook een vreemde term.

 

Of het moet zijn, dat je daarmee doelt op de balans tussen je werk en de andere levensterreinen die belangrijk voor je zijn. Alhoewel dat niet expliciet wordt aangegeven, denk ik dat het meestal wel zo wordt bedoeld.

Die andere terreinen worden dan aangeduid als privé. Naast je werkleven heb je je privéleven. Samen vormen ze jouw leven.

Sowieso is balans een misleidende term. We zijn dan geneigd om te denken in termen van tijd, balans tussen tijd voor het werk en tijd voor zaken buiten het werk, tijd voor privé. Ik schreef daarover in een eerder artikel In dat artikel ging het ook over tijd en dan met name over ‘prioriteit’.

In een ander artikel gaf ik al aan dat werk en privé ook steeds meer vervlechten tot één.

 

 

De betekenis van werk; waarom werken?

 

Ik herinner me een uitspraak van een van de deelnemers aan de driedaagse training. Het betrof een vijfendertigjarige, hoger opgeleide vrouw. Ze had wel een relatie, maar kinderen wilde ze niet. Op een gegeven moment verzuchtte ze “misschien moet ik maar accepteren dat werk gewoon niet leuk kan zijn”.

Die uitspraak raakte me en ik stelde me voor, hoe dat dan zou zijn. Voor mij was het geen aantrekkelijk perspectief. Het lijkt mij heel moeilijk; een heel werkleven voor de boeg en je dan neerleggen bij werk dat je als een opgave ervaart. Vooral ook als je werk zoveel leef-tijd in beslag neemt.

Werk is altijd vol van betekenis, ook al geeft het werk inhoudelijk weinig voldoening en vind je het werk misschien niet leuk. Het is essentieel om de betekenis van je werk te ervaren en bij voorkeur dan positief.

 

Zo heeft bijvoorbeeld Maslow beschreven hoe door werk in onze menselijke behoeften wordt voorzien:

  • Werk levert inkomsten op, zodat je eten en kleren kunt kopen en kunt zorgen voor een dak boven je hoofd.
  • Werk biedt zekerheid en veiligheid, alhoewel je tegenwoordig zelfs met een contract voor onbepaalde tijd geen zekerheid hebt van een baan.
  • Werk biedt gelegenheid tot sociale interactie. Door je werk neem je een plaats in, in de maatschappij. Je maakt deel uit van een groep en je kunt samen bouwen aan iets. Allemaal factoren, die bijdragen aan je geluk.
  • Werk versterkt je zelfvertrouwen en je zelfrespect. Het biedt mogelijkheden om je te ontwikkelen als persoon en als professional. Werk levert je ook waardering op door anderen en het geeft je status.
  • Werk biedt de mogelijkheid om je talenten te ontwikkelen en op jouw manier een bijdrage te leveren aan een betere wereld.

 

Zo kan werk bijdragen aan een beter leven, niet alleen voor jou zelf, maar ook voor anderen.

 

 

Wat betekent werk voor jou?

 

Ter inspiratie deel ik graag met je, wat mijn werk voor mij betekent:

“Door mijn werk lever ik een bijdrage aan ons gezinsinkomen en voel ik me financieel onafhankelijk. Mijn werk houdt mij scherp en door mijn werk ervaar ik dat ik midden in de maatschappij sta. Mijn werk biedt kansen om me verder te ontwikkelen en mijn talenten te ontplooien. Door mijn werk kan ik mijn persoonlijke boodschap uitdragen en een maatschappelijke bijdrage leveren. Dit doe ik door mensen te inspireren tot ontwikkeling en hen daarin te ondersteunen. Het beste en het unieke in hen naar boven te halen en hen zo toe te rusten dat ze hun ambities daadwerkelijk kunnen realiseren,  in hun werk en privé.  

 

In termen van MEER WAARDE IN WERK is dat mijn ‘werkmissie’. Mijn werkmissie gaat over wat voor mij belangrijk is in werk, waar ik warm voor loop en wat ik nastreef.

Daardoor fungeert de werkmissie ook als een soort meetlat, aan de hand waarvan ik keuzes maak. En op basis waarvan ik concrete doelen stel.

 

Mijn ‘werkmissie’ staat niet los van mijn ‘missie’ met betrekking tot andere levensterreinen die belangrijk voor me zijn.

Werk is voor mij een betekenisvol deel van mijn leven, maar niet ‘mijn leven’. Daarvoor zijn er teveel andere zaken in mijn leven die ook waardevol voor mij zijn.

 

Ik leef niet om te werken. Ik werk niet om te leven. Werk is deel van mijn leven. 

 

 

Hoe is dat voor jou? Ik lees je reactie graag.

 

 

Als je er niet in slaagt de betekenis van je werk positief te duiden, dan kan ik je daar goed bij helpen.

Als we er samen niet in slagen om dat te realiseren in jouw huidige situatie, dan help ik je bij het vinden van ander werk, dat optimaal past bij jou.

Bel (0575-544588 / 06-54762865) of e-mail me ([email protected]) voor een afspraak voor een oriënterend gesprek.

 

 

 

 

 

/door

Tests zijn heel zinvol, hoewel……..

Waarom alleen een test niet voldoende is om aan de weet te komen wat voor jou de ideale baan is.

 

Onlangs werd ik gebeld door een potentiële klant. De organisatie waar zij werkt gaat verhuizen naar het centrum van het land. De medewerkers worden geacht mee te verhuizen. Voor wie dat niet mogelijk is, worden er faciliteiten geboden om een andere baan te verwerven in de huidige standplaats. Zo mocht mijn beller een loopbaanscan doen.

Voor haar wellicht een mooi aanbod, maar ik heb mijn bedenkingen.

Lees meer

/door
,

Wat broeken en functies met elkaar te maken hebben

Over hoe je functies vindt die passen bij jou

 

“Ik pas die broek” zei mijn zoon laatst. Dat klinkt mij vreemd in de oren. Het is toch “Die broek past mij?”. Het gaat immers in de eerste plaats om mij en niet om die broek? Die broek moet mij passen.

“Ik pas in die functie”, hoor ik geregeld. En jij waarschijnlijk ook. Misschien hoor je het zelfs zo vaak, dat het je niet eens opvalt. En hoor je geen verschil met “Die functie past bij mij”. Het lijkt misschien een spel met woorden, maar dat is het niet. In essentie is het echt een wereld van verschil. 

Welke positie kies ik? Wie of wat plaats ik in het middelpunt? Bij broeken vinden we het kennelijk heel logisch dat een broek ons moet passen. Het is toch te gek, dat wij moeten passen in een bepaalde broek? Die broek maakt toch niet de dienst uit. Jij bent het, die bepaalt of de broek past of niet. En als die niet past, dan hang je die broek snel terug in het rek. Lees verder: Wat broeken en functies met elkaar te maken hebben

/door