Zwemmen of zwerven in coronatijd

Zwemmen is een opmerkelijke bezigheid.

Het vraagt zowel passiviteit als activiteit.

De passiviteit betekent dat je je moet laten dragen door het water.

Het helpt daarbij als je vertrouwen hebt in het proces en durft en bereid bent iets van controle los te laten en je te laten meevoeren.

Dit geldt des te sterker als je in een stroomversnelling of in een draaikolk terecht komt.

Kennelijk is je naar beneden laten meevoeren in een draaikolk om vervolgens onderaan los te komen en weer naar de oppervlakte te gaan, de enige manier om te overleven.

Je verzetten en krampachtig spartelen tegen de beweging van de draaikolk in, betekent bijna zeker dat je verdrinkt.

Terwijl krampachtig spartelen waarschijnlijk de natuurlijke reactie is.

Naast passiviteit, je laten dragen door het water, vraagt zwemmen ook een actieve houding. Want wil je blijven drijven en vooruitkomen, dan moet je wel met je armen en benen slagen maken of in elk geval watertrappelen.

Doe je niks, dan zak je vanzelf naar de bodem.

Het balanceren tussen passiviteit en activiteit is een uitdaging.

Passiviteit komt overeen met het begrip WuWei uit het Taoïsme.

WuWei duidt op een houding waarmee we de werkelijkheid en veranderingen daarin kunnen benaderen.

Passiviteit is eigenlijk niet het goede woord; WuWei is eerder een actief niet storend ingrijpen in een lopend proces, een meegaan met een beweging die al gaande is.

Een exactere vertaling is kennelijk: een open ruimte maken in het bos (waarin dus mogelijkheden kunnen groeien en bloeien).

Een beetje zwerven; op weg gaan waarbij de eindbestemming misschien bekend is, misschien helemaal niet of nog niet helemaal.

De weg ernaar toe is een avontuurlijke, vol verrassingen, zijpaden en onverwachte gebeurtenissen en ontmoetingen.

Dat doet me denken aan onze kampeervakanties met onze vier kinderen. De hele zomervakantie trokken we er zwervend op uit. Met minimale bagage en zonder eindbestemming.

Waar het prettig was, daar bleven we een poosje. En als we het wel weer gezien hadden, dan trokken we verder.

Heerlijk vond ik het; met een open, losse houding zaken tegemoet treden en maar zien wat er op je pad komt.

Het is mooi om ook een beetje te ‘zwerven’ in deze coronatijd. Want wanneer het leven weer normaal is en hoe het nieuwe normaal eruit gaat zien, dat weten we niet.

Het is de kunst om vertrouwen te hebben in het proces en de durf en bereidheid om iets van controle los te laten en je te laten meevoeren in het proces.

Misschien heb je net als ik in de beginperiode menigeen krampachtig zien spartelen, tegen de draaikolk in.

Mijn inbox liep bijvoorbeeld vol met uitnodigingen voor webinars en online trainingen.

Ikzelf heb bewust van de situatie gebruik gemaakt om lekker gefocust te schrijven aan mijn boek. Dat vordert gestaag.

Al schrijvende krijg ik steeds meer de hele inhoud van mijn boek in mijn hoofd. Ik zit helemaal in de flow en geniet van het ontwikkel- en ontwikkelingsproces; zowel persoonlijk als professioneel.

Onlangs heb ik het 7^e hoofdstuk afgerond met als titel Vier soorten ‘zin’ en ambachtelijk zingeven.

Met betrekking tot de coronasituatie is  een aspect van zingeven of zin maken.

‘Maak van crisis een kans’ of ‘never waste a good crisis’.

Mogelijk doet de huidige situatie je ook anders kijken naar je werk. Wil je jouw werk zo kneden dat het weer beter bij je past? Of wil je misschien een andere richting inslaan en een lang gekoesterde wens in vervulling doen gaan?

Neem gerust contact met me op? Stuur een e-mail naar [email protected]. Of bel me even (06-54662865 / 0575-544588) voor het maken van een afspraak voor een oriënterend gesprek.